◄ فرهنگ رانندگی پایین و جاده نا ایمن = سفر ناتمام
وبلاگ تین نیوز، حسین قاسمی‌نژاد | در بین آمارهای مختلف در زمینه تلفات انسانی هیچ آماری وحشتناك تر و غمبارتر از ارقام تصادفات رانندگی نیست كه مجموعه ضایعات انسانی آن در سال بیش از هریك از بلایای طبیعی است.
راهزن به امان حوادث همچنان در جاده‌های كشور بیداد می‌كند و شمار قربانیان تیغ بی رحمش از 19 هزار نفر در سال نیز فراتر رفته است، به طوری که حوادث رانندگی در كشور ما به صورت یك اپیدمی در آمده و كمتر روزی را شاهدیم كه خبری از تصادف به گوش مردم نرسد.
در كشور ما با توجه به بالا بودن سطح بیكاری، اقشار مختلف مردم به سمت خرید خودور و كار شبانه‌روزی با آن می روند تا بتوانند درآمدی تقریبا ناچیز داشته باشند. در حالی كه شاید كمتر كسی بداند رانندگان جاده‌ای چند ساعت در روز كار می‌كنند.
براساس آمارها حدود 70 درصد تصادفات جاده‌ای بر اثر اشتباهات انسانی است كه خستگی مفرط و بی توجهی می‌تواند یكی از دلایل اساسی آن محسوب گردد.
تصادفات حاصل اشتباه و نقص یكی از سه عامل انسان، جاده و وسیله نقلیه است. مادامی كه هریك از این سه عامل نقش خود را به درستی ایفا کرده و بدون عیب باشند، حادثه اتفاق نمی‌افتد اما اگر یكی از سه عامل در انجام وظیفه تعلل و قصور ورزد یا معیوب باشد، هیچ اتفاقی ناگواری دور از انتظار نیست. از میان اركان اصلی تصادفات نقش عامل انسانی و راه عمده دلایل تصادفات جاده‌ای است.
در این بین می‌توان به حادثه‌ای كه در تاریخ 13 خرداد سال 1392 در یكی از جاده‌های كشور رخ داد اشاره کرد که طی آن و در اثر برخورد دو دستگاه خودرو پژو و ال 90 به دلیل انحراف به چپ ناگهانی و بی توجهی یک راننده، تعداد 9 نفر از سرنشینان دو خودرو جان خود را از دست دادند و نیز دیگر تصادفات ناگوار مشابه كه افرادی با هزاران امید و آرزو در ایام تعطیلات به قصد مسافرت، كوله بار خود را بسته‌اند، دریغ از اینكه با بی توجهی یك نفر سرنوشتی سیاه نصیبشان گردیده است.
از سوی دیگركم عرض بودن و داشتن بار ترافیك بالای جاده سبب بروز چنین حوادث ناگواری می‌گردد. در این میان می‌توان به تعریف جاده بخشنده به عنوان اولویت اصلی راهسازی اشاره نمود: بخشنده کردن جاده‌ها به این معنی است که در صورت اشتباه راننده، جاده بتواند در نجات او کمک کند و آن اشتباه، آخرین اشتباه! راننده نباشد. اما برخی جاده‌های ما كه دارای حجم ترافیك بالا می‌باشند هنوز در زمره محورهای پرحادثه قرار دارند.
اگرچه خسارات مالی ناشی از تصادفات رانندگی زیاد است ولی این نوع خسارات كم اهمیت ترین اثر حوادث جاده ای است، درد و غم و اندوه از دست رفتن جان انسان‌ها از اثرات جبران ناپذیر تصادفات جاده‌ای است كه هزینه‌های آن را نمی‌توان از بعد مادی محاسبه نمود.
بسیارند از اینگونه تصادفات در كشور ما كه هرساله سرمایه‌های كشور را به راحتی به كام مرگ می‌كشاند در حالیكه با صرف سرمایه ملی سالیان سال طول می‌كشد تا افرادی با تجربه و تحصیل كرده را جایگزین این سرمایه انسانی از دست رفته، نمود.
این در حالی است که عامل انسانی و عدم رعایت قوانین و مقررات از دلایل عمده تصادفات و تلفات جاده‌ای است چرا كه نتوانسته‌ایم متناسب با ارتقاء سطح فنی جاده‌ها، سطح فرهنگ عمومی را افزایش دهیم.
در كشورهای توسعه‌یافته به میزان پیشرفت در طراحی و ساخت جاده و خودرو، فرهنگ رانندگی نیز ارتقاء یافته اما این موضوع در كشور ما با اقدامات ناچیزی روبرو است. به طوریكه میلیون‌ها خودرو در كشور تولید می‌شود ولی متاسفانه ریالی صرف آموزش مفید افراد نمی‌شود.
بدون آموزش نمی‌توان ارتقاء سطح فرهنگ جامعه و بهبود عملكرد نیروی انسانی را توقع داشت و برای آموزش عوامل انسانی و تعالی فرهنگ جامعه باید هزینه زیادی صرف نمود و زمانی می‌توان ادعا كرد كه از سطح فرهنگی مطلوبی برخورداریم كه شكستن قانون ضد ارزش تلقی گردد.
افزایش تعداد خودروهای فعال در كشور، ایمن نبودن و كیفیت پایین خودروها، پایین بودن ضریب ایمنی برخی از راه‌ها، كم تجربه بودن رانندگان و ...از عوامل مهم افزایش تصادفات و قانون گریزی اجتماعی از دیگر دلایل افزایش تخلفات رانندگی در كشور محسوب می‌شود.
باز هم در سال 92 تصادفات جاده‌ای خانواده‌های بسیاری را داغدار كرد و زخم‌های خود را بر جان جامعه گذاشت. آیا باید همچنان خود را به درصد كاهش آمار فوتی‌ها و مصدومین دلخوش سازیم و در تصادفات تقصیر را گردن این و آن بیندازیم؟
چند انسان، چند ایرانی دیگر باید قربانی شوند تا از رضایت به حداقل ها دست برداریم و دنبال چاره ای اساسی برای میزان تاسف بار تصادفات و تلفات جاده ای باشیم؟
