◄کم گوی و گزیده گوی چون دُر
تین‌نیوز| شده است تاکنون سؤالی از کسی بپرسید و در جواب بگوید نمی‌دانم؟ اتفاق بسیار نادری است که ما از مسئله‌ای سر درنیاوریم، دست‌کم برای چندجمله‌ای هم که شده در هر موضوعی حرفی برای گفتن داریم، اصلاً تصور ما این است که گفتن واژه «نمی‌دانم» یک عیب بزرگ محسوب می‌شود و وظیفه‌داریم تحت هر شرایطی افکار گاه نادرستمان را بلندبلند بر زبان سرخ جاری کنیم و احتمالاً سر سبز...
به گزارش خبرنگار تین‌نیوز؛ این مطلب یک گزارش اجتماعی در خصوص مضرات خود دانای کل پنداری نیست، بلکه گزارشی است در خصوص حمل‌ونقل و متصدیان مستقیم و غیرمستقیمش، نقدی بر یک اظهارنظر دوستانه اما نادرست.
همان‌طور که همه ما می‌دانیم، مسئله سوانح جاده‌ای یکی از غم‌انگیزترین و دردناک‌ترین مسائلی است که در جامعه ما وجود دارد، اگر سوانح جاده‌ای را در کنار مسائلی مانند اعتیاد، طلاق، فقر و دیگر آسیب‌های اجتماعی بگذاریم، خواهیم دید که تأثیرات مخرب اجتماعی مسئله تصادفات کم‌تر از موارد نام‌برده نیست.
در نظر بگیرید، زمانی که سرپرست یک خانواده در یک سانحه رانندگی جان خود را از دست می‌دهد و یا دچار معلولیت می‌شود چه بلایی بر سر معیشت خانواده نازل می‌شود و نبود نان‌آور و غم حادثه چه ظرفیت‌هایی برای آسیب‌های اجتماعی فراهم می‌کند، حال این نکته را هم اضافه کنید که این سوانح هرروز جان‌ده‌ها ایرانی را می‌گیرد و مجموعاً در یک سال حدود 16000 نفر از این ارابه به سمت مرگ حرکت می‌کنند.
اما برای رساندن این مفاهیم به گوش مردم، مجازیم از بزرگ‌نمایی و سیاه نمایی بهره ببریم؟ یا مجازیم اطلاعات نادرستی را به مردم منتقل کنیم؟ آیا اگر تریبونی در اختیارداریم بهتر نیست، حرف‌هایمان را بارها و بارها مرور کنیم؟
رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی چندی قبل در یک مصاحبه خبری گفته بود: «میزان تصادفات جاده‌ای و مرگ‌ومیر افراد به دلیل غیراستاندارد بودن جاده‌ها رو به افزایش است، دو عامل مهم جاده و خودرو از علت‌های تصادفات منجر به فوت و معلولیت هستند که ادامه این روند و عدم رسیدگی به این موضوع، تبعات جبران‌ناپذیری را در چرخه زندگی افراد رقم‌زده است.»
سازمان‌های مختلفی از پلیس راهور و سازمان راهداری گرفته تا سازمان‌های مردم نهادی مانند انجمن طرفداران ایمنی راه و انجمن خیرین راه‌ساز، به‌صورت شبانه‌روزی در تلاش هستند تا این حجم از مرگ‌ومیر را کاهش دهند و خوشبختانه طی سال‌های اخیر موفق شده‌اند این آمار را تا حد زیادی کاهش بدهند، حال تصور کنید یک مسئول بگوید تلفات جاده‌ای رو به افزایش است، آیا این صحبت موجبات دلسردی تلاشگران را فراهم نمی‌کند؟
حال ببینیم روند تصادفات جاده‌ای در سال‌های گذشته دستخوش چه تغییراتی شده است؟
به گفته داود کشاورزیان رئیس سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای در طول سه سال گذشته از دوره دولت یازدهم، حداقل دو هزار و 500 نفر از میزان تلفات ناشی از تصادفات جاده‌ای کم شد.
در سال ۹۲ نسبت به سال ۹۱ میزان تصادفات جاده‌ای ۶ الی ۷ درصد کاهش پیدا کرد که چیزی حدود هزار و سیصد نفر از کشته‌های تصادفات جاده‌ای کم شد، در سال ۹۳ هم میزان تصادفات جاده‌ای کاهش پیدا کرد و در سال گذشته هم روند کاهشی همچنان ادامه یافت.
در خصوص جزئیات این آمار هم می‌توان گفت: سهم تلفات ناشی از تصادفات ناوگان حمل‌ونقل عمومی جاده‌ای درصد بسیار ناچیزی از این آمار است و آمار میزان تصادفات و مرگ‌ومیر ناشی از تصادفات ناوگان اتوبوسی و مینی‌بوسی بسیار جزئی است، همچنین تعداد قابل‌توجهی از تصادفات به تصادفات روبه‌رویی و واژگونی مربوط می‌شود.
عبدالرضا آقاخانی فرمانده انتظامی استان اصفهان نیز چندی پیش در یک گفتگوی خبری اظهار داشت: در سال 94 سوانح رانندگی باعث کشته شدن 17 هزار نفر شد که این میزان در سال 95 به میزان 15 درصد کاهش داشته که نشان‌دهنده افزایش میزان نظارت پلیس و همکاری رانندگان با این نیرو در رعایت مقررات بوده است.
نهایتاً بررسی نوروز سال جاری هم نسبت به سال‌های گذشته نشان می‌دهد که فقط در ایام نوروز با کاهشی 3 درصدی در این آمار مواجه بودیم.
بنابراین در شرایطی که تلاش‌های فراوانی برای مهار این معضل اجتماعی صورت می‌گیرد، شاید بهتر باشد اظهارنظر کنندگان هم کمی اطلاعات خود را به‌روز کنند و از این طریق سهم خود را در این حرکت ایفا کنند و اگر قائل به ادای دین نیستند، مصداق آن ضرب‌المثل که می‌گفت: «ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان»، نباشند.
