◄ ترانزیت زمینی توسعه منطقه‌ای را به دنبال دارد
کارشناسان حملونقل «زمان» را یکی از متغیرهای تعیین کننده در انتخاب حملونقل زمینی برای بسیاری از کالاهایی می‌دانند که به نسبت حجم و وزن از ارزش بالایی برخوردار هستند.
کارشناسان حملونقل «زمان» را یکی از متغیرهای تعیین کننده در انتخاب حملونقل زمینی برای بسیاری از کالاهایی می‌دانند که به نسبت حجم و وزن از ارزش بالایی برخوردار هستند.
به گزارش تین‌نیوز، همچنین به اعتقاد این کارشناسان مسئله دیگر، مدیریت ریسک در حملونقل بین‌المللی با در نظر گرفتن مسایل ژئوپلتیک است که موجب می‌شود تمامی کشورها برای صادرات و واردات کالاهای خود، مسیرهای متعدد و گزینه‌های متفاوت را مد نظر قرار دهند تا در صورت بروز اختلالی در یکی از مسیرها، جایگزینی برای آن داشته باشند.
در این بین سید مرتضی ناصریان کارشناس حملونقل، یکی دیگر از علل توجه به ترانزیت زمینی را توسعه منطقه‌ای ذکر کرد.
وی در یک گروه تلگرامی در خصوص خبری که با عنوان «جذابیت‌های ترانزیت زمینی در عصر حاضر» در تین‌نیوز منتشر شد، گفت: مناطقی که در مسیر ترابری انبوه قرار می‌گیرند پتانسیل‌های بیشتری برای رشد اقتصادی و اجتماعی خواهند داشت. این موضوع هم از حیث مناطق داخل کشور مهم است و هم در نگرش کلان باعث توسعه کشورهای مسیر عبور می‌گردد.
این کارشناس خاطرنشان کرد: به نظرم در یک دیدگاه کلان فاصله بین مناطق که مانعی در تبادل تجاری و روابط اجتماعی است را نباید بر حسب کیلومتر بسنجیم بلکه باید بر حسب هزینه و زمان مبادله کالا یا مسافرت بسنجیم و بر این اساس هر چند فاصله مناطق از نظر عدد کیلومتری تابع شرایط جغرافیایی است و چندان قابل تغییر نیست ولی توسعه شبکه‌های ترابری و افزایش حجم مبادلات در کریدورها باعث تقلیل زمان و هزینه تبادل کالا بین آنها می‌شود گویی مناطق به هم نزدیکتر شده‌اند.
وی افزود: برای مثال کشور چین با توسعه کریدورهای ترانزیت زمینی بستر توسعه مناطق محصور در خشکی خود نظیر تبت، سیچوان و سین کیانگ را فراهم می‌کند و همچنین تجارت با کشورهای میان این کریدورها نظیر آسیای میانه و قفقاز و خاورمیانه را تسهیل می‌کند و بنابراین بازاریابی محصولات چینی در مناطق آسیایی بهبود خواهد یافت.
ناصریان تاکید کرد: این موضوع البته یک‌طرفه نیست و متقابلا امکان تجارت کشورهای منطقه از جمله ایران با چین نیز افزایش می‌یابد. بر همین اساس اخیرا قرار است قطارهای باری بین ایران و چین به صورت برنامه‌ای و مستمر تردد کند که برای برخی تجار دو کشور مهم است.
قابل ذکر است چندی پیش مدیرکل طرح جامع و مدل‌های حملونقل وزارت راه و شهرسازی گفته بود: « اگرچه این مسئله به صورت کلی و منطقی صحیح است که هزینه حملونقل دریایی به‌علت مزیت مقیاس اقتصادی، پایین‌تر از حملونقل زمینی است، اما این موضوع بدان معنا نیست که حملونقل دریایی در همه شرایط گزینه مطلوب و اقتصادی برای صاحبان کالا است. برای بسیاری از گروه‌های کالایی که به نسبت حجم و وزن از ارزش بالایی برخوردار هستند، زمان حمل نیز متغیر تعیین‌کننده‌ای است که موجب می‌شود، بعضا حملونقل زمینی گزینه‌ای اقتصادی‌تر و واجد مطلوبیت بالاتر باشد. به عبارت دیگر در برخی گروه‌های کالایی صاحبان کالا ترجیح می‌دهند هزینه بیشتری برای حمل بپردازند اما با کاهش زمان و افزایش گردش مالی از منفعت بیشتری برخوردار شوند. همچنین کالاهایی که زمان عرضه آنها در بازار هدف برای رقابت با برندهای مشابه از حساسیت زیادی برخوردار است، به‌علت تعیین کننده بودن زمان ورود به بازار در رقابت نفسگیر برندها مشمول این قاعده هستند.»
مهدی صفری مقدم افزوده بود: «مسئله دیگر مدیریت ریسک در حملونقل بین‌المللی به‌خصوص با در نظر گرفتن مسایل ژئوپلتیک است که موجب می‌شود تمامی کشورها برای صادرات و واردات کالاهای خود، مسیرهای متعدد و گزینه‌های متفاوت را مد نظر قرار دهند تا در صورت بروز اختلالی در یکی از مسیرها، جایگزینی برای آن داشته باشند. در حال حاضر مسیرهای دریایی چین به سمت اروپا از تنگه مالاکا عبور می‌کند و در صورت وقوع ناامنی در این منطقه، کریدورهای زمینی می‌توانند نقش منجی را برای اقتصاد چین که نیازمند مواد خام و انرژی برای تداوم تولید و همین‌طور بازار مصرف جهت ادامه فعالیت است، ایفا کند.»
