◄ کمبود اعتبار؛ دلیل اصلی تلفات جاده‌ای
بررسی روند بودجه‌ای در بخش حمل‌ونقل نشان می‌دهد اعتبارات تخصیصی در این بخش در سال ۹۸ به میزان ۶۰ درصد از بودجه سال قبل تعیین شده است. موضوعی که به‌واسطه وضعیت نه‌چندان مطلوب زیرساخت‌های حمل‌ونقلی به‌ویژه زیرساخت‌های جاده‌ای تبعات منفی را برای اقتصاد و جامعه به همراه خواهد داشت.
بررسی روند بودجه‌ای در بخش حمل‌ونقل نشان می‌دهد اعتبارات تخصیصی در این بخش در سال ۹۸ به میزان ۶۰ درصد از بودجه سال قبل تعیین شده است. موضوعی که به‌واسطه وضعیت نه‌چندان مطلوب زیرساخت‌های حمل‌ونقلی به‌ویژه زیرساخت‌های جاده‌ای تبعات منفی را برای اقتصاد و جامعه به همراه خواهد داشت.
درواقع در سالهای اخیر علاوه بر زمین‌ماندن طرح‌های توسعه‌ای در این بخش، شاهد عدم‌توانایی لازم نهادهای مربوطه برای حفظ و نگهداری جاده‌ها به دلیل نبود اعتبارات موردنظر بوده‌ایم. کاهش بودجه حمل‌ونقل، اتمام هدف‌گذاری‌ها و سرمایه‌گذاری‌های تعیین‌شده در سال ۹۸ را با شک و تردید مواجه کرده و از طرفی به دلیل افزایش قیمت بلیت هواپیما و قطار، به‌احتمال‌زیاد در تعطیلات نوروز امسال شاهد هجوم مسافران به سفرهای جاده‌ای خواهیم بود.
در این رابطه آمار تصادفات رانندگی در ایران با میزان اعتبار اختصاص داده‌شده به ایمنی راه‌ها ارتباط مستقیم داشته و نهادهای متولی ایمنی، علاوه بر مشکلات بودجه‌ای به‌واسطه نوسانات ارزی، کاهش قدرت ریالی ۱۷ درصدی را نیز متحمل شده‌اند که قطعا اثرات نامطلوب این بخش را قوت می‌بخشد.
در این راستا دلایل عدم‌نوسازی به‌موقع جاده‌ها را می‌توان در مسائل مدیریتی و اعتباری جستجو کرد چراکه تنها ۱۰ درصد از بودجه حمل‌ونقل به ناوگان جاده‌ای کشور اختصاص پیدا کرده و نتیجه آن چیزی جز افزایش تلفات جاده‌ای در سالهای اخیر نبوده است؛ روشنایی راه‌ها، خط‌کشی و تجهیزات موردنیاز دوربین‌های ترافیکی و جاده‌ای از نقاط ضعف جاده‌های کشور است که باید در مدتی مشخص به‌روزرسانی و تعمیر شوند؛ بنابراین دولت با افزایش سرمایه‌گذاری در این بخش علاوه بر اینکه زیرساخت‌های توسعه‌ای کشور را فراهم می‌آورد، با برنامه‌ریزی صحیح می‌تواند باعث کاهش تلفات جاده‌ای نیز شود.
بودجه ناوگان جاده‌ای کشور هیچ‌گاه به‌درستی تعیین نشده و درعین‌حال در اسناد بالادستی مانند برنامه ششم توسعه بخشی از درآمدهای نفتی به این بخش اختصاص یافته است. عدم توجه دولت به این حوزه و عدم‌وجود بستر لازم برای سرمایه‌گذاری، ناوگانی عقیم از جاده‌ها را باقی گذاشته است که هرساله تعداد زیادی از مردم کشور را داغ‌دار میکند. این امر که دست‌یابی به استانداری تعریف‌شده در جاده‌های کشور نیازمند اعتبارات لازم برای برنامه‌های موردنظر است امری بدیهی بوده و به همین میزان تبعات عدم‌تخصیص و توجه به این موضوع نیز مبرهن است.
کاهش بودجه حمل‌ونقل کشور در حالی کاهش حدود ۴۰ درصدی داشته که هنوز بسیاری از مطالبات و تعهدات منعقدشده با پیمانکاران این حوزه تسویه نشده و برای پوشش تمامی هزینه‌های جاری در حوزه جاده‌ای به دو برابر اعتبار کنونی نیاز است.
از طرفی تأمین برخی از تجهیزات موردنیاز در ایمنی راه‌ها همچون شبرنگ‌ها و ماشین‌آلات خط‌کشی به واردات وابسته است که در شرایط تحریمی یکی از مهم‌ترین مشکلات حوزه ناوگان جاده‌ای به شمار می‌رود. بنابراین کاهش اعتبارت به همراه مشکلات تأمین تجهیزات نتیجه‌ای جز کاهش کیفیت به‌واسطه فرسودگی ماشین‌آلات کنونی را در پی نخواهد داشت بنابراین باید توجه داشت که توسعه زیرساخت‌ها هزینه بالایی را طلب میکند که نمی‌تواند تحت‌الشعاع اظهارنظرات غیر کارشناسی افراد غیرمتخصص قرار گیرد تا از این طریق مشکلات بودجه‌ای را سامان بخشند.
* رئیس هیئت‌مدیره جمعیت طرفداران ایمنی راه‌ها
جناب اقای بخارایی ضعف مدیریت اثرات منفی اش از کمبود اعتبار کم نیست . در سالهای اخیر مدیرانی به سر کار آماده اند که نه خود قادر به تصمیم گیری بوده اند و نه فضای تصمیم گیری را در فضای کارشناسی ایجاد کرده اند .مدیریت قوی خود تولید ارزش میکند.