۲۴ ساعت بعد؛ ۵۰ قربانی می خواهد!

فکر می کنید در هر یک ساعت و هر 24 ساعت گذشته در سال 93، چند نفر از هموطنان مان جان خود را فقط بر اثر سوانح رانندگی از دست داده اند؟ اگر به آمار رسمی کمیسیون ایمنی راه ها استناد کنیم، متاسفانه روزانه، حداقل 50 ایرانی در راه های کشور، به خاطر سوانح رانندگی جان به جان آفرین تسلیم می کنند و به عبارتی هر ساعت، کمی بیش از دو نفر.
به گزارش تین نیوز، در یک چشم بهم زدن، هر ساعت که از عمر ما می گذرد و در هرجایی که هستیم، در گوشه ای از این مملکت پهناور، حداقل به طور میانگین 2 نفر، فقط و فقط به خاطر سوانح رانندگی، جان می سپارند که در روز، به عدد 50 می رسد. چه چیزی دردناک تر از اینکه بدانیم و نتوانیم!
براساس گزارش کمیسیون ایمنی راه ها که روز گذشته منتشر شد، در هشت ماه اول سال جاری 12 هزار و 198 نفر جان خود را در سوانح رانندگی از دست داده اند که طبق اعلام این کمیسیون، 7.1 درصد کمتر از سال گذشته بوده است. این کاهش، البته جای خوشحالی دارد اما وقتی که همین آمار را تقسیم بر هشت ماه سال می کنیم، به عدد 1525 می رسیم؛ یعنی ماهانه 1525 نفر به دلایل مختلف از جمله خواب آلودگی، عدم توجه به جلو، انحراف به چپ، تخطی از سرعت مطمئنه و دیگر دلایل، به خواب ابدی فرو می روند.
اگر همین رویه در چهار ماه پایانی سال نیز تداوم یابد، یعنی به طور متوسط روزی بیش از 50 نفر و هر ماه 1525 نفر، قربانی سوانح رانندگی باشند آن گاه در پایان 12 ماه، رقمی حدود 18 هزار و 300 نفر قربانیان سال 93 خواهند بود. همه اینها در حالی است که آمار واقعی و دقیق باشد و سامانه حوادث و سوانح که اخیرا راه اندازی شده، به درستی گزارش دهد؛ مثلا آیا آمار کسانی که احیانا چند روز بعد از تصادفات و سوانح، فوت می کنند نیز در قالب این آمار رسمی ارایه می شود یا خیر یا آمار مذکور فقط به فوت شدگان در هنگام حادثه اختصاص دارد؟
در این وانفسا، از تعداد معلولان، مصدومان ناشی از این حوادث و تاثیر آن بر مشکلات اقتصادی، فرهنگی، خانوادگی و... می گذریم که به قول فردوسی: "یکی داستان است پر آب چشم".
برخلاف تصور برخی کارشناسان که نباید این آمار را برجسته کرد و باید به مسایل ریشه ای پرداخت باید گفت چنانچه این آمار، درست باشد و عدد واقعی بیشتر از آن نباشد، اتفاقا باید این آمار را آن قدر گفت و نوشت و از زوایای مختلف به آن پرداخت تا شاید حتی یک نفر، از مسئول و مدیر و راننده و خانواده و انجمن و سازمان مردم نهاد و رسانه و ... بیشتر به خود بیاید و در جهت کاهش این مرگ ناگهانی قدم بردارد.
از صبحگاه هر روز که زندگی دوباره را بعد از خواب نوشین آغاز می کنیم تا شبانگاه که سر بر بالین می گذاریم، ابتدا بدانیم که در این روز، حداقل 50 نفر از هموطنان مان را از دست داده ایم؛ دیگر فرقی نمی کند مقصر که بوده است و دلیل چه بوده است؛ کافی است این کابوس را مدام در ذهن خویش بپرورانیم! شاید به بهانه این کابوس از خواب غفلت بیدار شویم و راه نجات برگزینیم. شاید کمی آگاهی بیشتر و ترک عادت های ناصواب رانندگی، ما را به خود آورد.
یک بار دیگر این اعداد را در ذهن مرور کنیم. در سال 93، طبق آمار هشت ماهه اول، 12 هزار و 198 نفر در سوانح رانندگی جان سپرده اند. بر این اساس، میانگین تلفات رانندگی امسال عبارت است از:
- امسال هر ماه، 1525 نفر جان داده اند.
- امسال هر روز، یعنی هر 24 ساعت، حداقل 50 نفر فوت کرده اند.
- امسال، هر دقیقه، بیش از 2 نفر جان به جان آفرین تسلیم کرده اند.
- با تداوم این روند، در پایان سال 93، حدود 18 هزار و 300 نفر قربانی تلفات رانندگی خواهند بود.
24 ساعت بعدی در راه است! و 50 قربانی دیگر می خواهد تا به مسلخ ببرد. ضرب المثلی است که می گوید: مرگ خوب است اما برای همسایه! اما شاید هر کدام از ما قربانی، 24 ساعت آینده باشیم: قربانی غفلت خودمان، قربانی غفلت مسئولان مان، قربانی فرسودگی ناوگان مان، قربانی غفلت ویراژ و نادانی دیگران یا قربانی سرعت و عادت هایی که نمی خواهیم ترک شان کنیم.
24 ساعت بعدی در راه است! بدرود هموطنان قربانی. بدرود!