◄ تولد دوباره فرودگاه بین المللی جان اف کندی

فرودگاه بین المللی جان اف کندی در شرق مجموعه شهری نیویورک قرار دارد. این فرودگاه به عنوان دروازه اصلی ورودی به پرجمعیت ترین کلانشهر آمریکای شمالی، بیشترین تعداد جابجایی مسافر هوایی بین المللی را در قیاس با تمامی فرودگاه های ایالات متحده آمریکا دارد.

این مجموعه عظیم علی رغم اهمیت و جایگاه منطقه ای که دارد در طی سالیان اخیر نتوانسته است انتظار مسافران ورودی به پایتخت تجاری آمریکا (نیویورک) را برطرف کند.

بر اساس برآوردهای سال 2017،  پنج مشکل اساسی این فرودگاه به شرح ذیل بوده است:

1. ترمینال های فرودگاه:

سیر تکامل ترمینال های مسافری فرودگاه جان اف کندی در تواریخ جداگانه ای اتفاق افتاده، به گونه ای که ترمینال های فعلی این فرودگاه به صورت کاملا جدا از هم بهره برداری و مدیریت می شوند و از یک برنامه یکپارچه و بالادستی جهت توسعه های آتی تبعیت نمی کنند.

همچنین پیکربندی نامتوازن و عدم دسترسی آسان بین ترمینال ها نیز مزید بر علت شده است. از طرفی دیگر، کیفیت خدمت رسانی در ترمینال های 8گانه این فرودگاه متفاوت بوده، به گونه ای که تمامی مسافران نمی توانند از خدمات سطح بالای بین المللی بهره مند شوند.

2. جاده های محدوده فرودگاه:

ترافیک سنگین عبوری و همچنین جهت یابی دشوار در مسیر های دسترسی به ترمینال های فرودگاه، از جمله مشکلات ارتباطی این مجموعه می باشد. در ضمن، مسیرهای فعلی دسترسی به جان اف کندی قطعا پاسخگوی رشد مسافر در دهه های آتی نخواهد بود.

3. دسترسی به فرودگاه:

جابجایی از/ به فرودگاه جان اف کندی به یک چالش تبدیل شده است. هر قدر که فرودگاه توسعه پیدا می کند، دسترسی به جان اف کندی نیز مشکل تر خواهد شد. طبق پیش بینی ها این فرودگاه در سال 2030 جمعیتی بالغ بر 75 میلیون مسافر را جابجا خواهد کرد.

4. امکانات و تجهیزات باری

جان اف کندی به سبب مجاورت با مجموعه شهری نیویورک ، یکی از مراکز اصلی جابجایی بار هوایی در جهان می باشد. به سبب وجود بیش از 15 هزار نفر شاغل و پوشش بیش از 5 هزار شغل، 8.6 میلیارد دلار فروش محصولات و تقریبا 3 میلیارد دلار دستمزد سالیانه، بخش باری فرودگاه جان اف کندی برای اقتصاد منطقه شهری نیویورک بسیار مهم و حائز اهمیت می باشد.

علی رغم مزیت های جغرافیایی کارگوی این فرودگاه، بخش باری جان اف کندی در طول سالیان اخیر در بهره برداری کامل از ظرفیت هایش ناتوان بوده است؛ به طوری که دو سوم از ظرفیت بخش باری فاقد استانداردهای صنعتی می باشد.

علاوه بر این، امکانات و تجهیزات باری در 4 بخش این فرودگاه پراکنده شده که نتیجه آن افزایش هزینه های اقتصادی و افزایش هزینه های جابجایی است.

5. محدودیت در عملیات فرودگاهی و تاخیر های پروازی

محدودیت های فیزیکی در تاکسی‎ وی فرودگاه جان اف کندی، مانع روانی در چرخه عملیات پروازی در محدوده ترمینال مرکزی شده که نتیجتا باعث ترافیک هواپیماها و افزایش میانگین تاخیرهای پروازی شده است.   

عملیات توسعه فرودگاه

اوایل شهریور امسال بود که فاز یک طرح توسعه این مجموعه با رقمی بالغ بر 9.5 میلیارد دلار آغاز شد که بخشی از طرح توسعه 18 میلیارد دلاری می باشد که قرار است طی دو دهه آینده تحولی عظیم و بنیادین در بزرگترین هاب هوایی بین المللی آمریکا ایجاد کند.

به گفته Kevin O’Toole (رئیس اداره بنادر نیویورک)، احداث ترمینال 1 جدید، قدمی مهم برای حفظ جایگاه منطقه ای نیویورک به عنوان دروازه ورودی کشور می باشد.

ترمینال یک جدید (واقع در زون جنوبی فرودگاه) در مکان فعلی ترمینال 1، ترمینال 2 (با 60 سال قدمت) و ترمینال 3 سابق (تخریب شده در سال 2014) احداث خواهد شد. این ترمینال در افق نهایی دارای 21 پل اتصال به هواپیما خواهد بود. ساخت این ترمینال در سال 2030 به پایان خواهد رسید.

هدف نهایی طرح ساخت ترمینال 1 جدید، یکپارچه سازی سه ترمینال 1، 2و 3 با یکدیگر و تبدیل آن به یک ترمینال واحد می باشد.

قرار بر این بود که ساخت این ترمینال از سال 2020 شروع شود، اما با توجه با گسترش پاندمی کرونا، عملیات توسعه از تابستان امسال و با دو سال تاخیر شروع شد.

ترمینال 1 جدید دارای فضاهای روشن (برگفته از نور طبیعی) و مطبوع در گیت های ورودی، تکنولوژی پیشرفته (بهره گیری از هوش مصنوعی) امنیتی و سیستم حمل بار مدرن می باشد.

همچنین این ترمینال شامل 300 هزار فوت مربع فضا مخصوص غذاخوری ها و غرفه (مغازه) های خرده فروشی، سالن های استراحت مجلل، فضای سبز داخلی و فضاهای هنری می باشد.

طرح ساخت ترمینال 1 جدید، در کنار طرح هایی همچون ترمینال 6 جدید (به ارزش 3.6 میلیارد دلار)، توسعه ترمینال 4 (مختص پروازهای شرکت دلتا ایرلانز) و توسعه ترمینال 8 (مختص پروازهای شرکت آمریکن ایرلانز) بخشی از ابرپروژه 18 میلیارد دلاری توسعه فرودگاه جان اف کندی می باشد.

دیدگاه اقتصادی

آغاز به کار طرح توسعه این مجموعه علی رغم مشکلات اقتصادی گسترده ناشی از همه گیری کرونا و همچنین تاثیرات جهانی حمله نظامی روسیه به اوکراین بر قیمت کالاهای اساسی نشان از عظم راسخ مدیران آمریکایی برای افزایش بهره وری اقتصادی و همچنین خدمت رسانی موثر در این فرودگاه دارد.

نکته مهم در این طرح توسعه آن است که به جای برنامه ریزی برای ساخت فرودگاه جدید و همچنین رویاپردازی برای احداث شهرهای فرودگاهی با هزینه های هنگفت و بازگشت سرمایه طولانی مدت، کشور آمریکا به عنوان قدرت اقتصادی اول دنیا، همچنان سعی در حفظ زیرساخت های فعلی و افزایش بهره‌ وری آنها دارد. وگرنه، این کشور آنقدر وسعت دارد که بتواند شهرهای فرودگاهی چند هزار هکتاری را در هر ایالت احداث کند.

سیاست یکپارچه سازی ترمینال های فرودگاهی گامی مهم در کاهش هزینه های نگهداری ابنیه، جلوگیری از هدررفت زمان و افزایش ظرفیت جابجایی مسافر بدون مداخله در زمین های بایر می باشد.

با اجرای سیاست مدرن سازی (Modernisation) و نوسازی (renovation)، در مجتمع های بزرگ اقتصادی همچون فرودگاه ها دیگر نیازی به ایجاد تاسیسات زیربنایی گسترده (شبکه های انرژی و آب) نمی باشد، زیرا چنین شبکه ای در مکان پروژه موجود بوده و صرفا نیاز به بروز رسانی دارد.

به جرات می توان گفت که بروزرسانی و مدرن سازی کلید واژه طلایی افزایش بهره وری و کارایی اقتصادی در بسیاری بخش هاست، علی الخصوص پس از مشکلات اقتصادی دوسال اخیر ناشی از همه گیری کرونا و کلاف سردرگم جنگ روسیه با اوکراین تمایل به بازسازی و بروزرسانی امکانات، زیرساخت ها و تجهیزات قدیمی در میان مدیران سطح بالا در کشورهای توسعه یافته رو به افزایش است.