◄ سعید جلیلی؛ کارخانه تولید اخلالگر/آقای جلیلی! نظر شما درباره حمله به رئیس جمهور و این عکس چیست؟+شناسایی جدید افراد اخلالگر

به گزارش تین نیوز به نقل از انتخاب، روز ۲۱ مهرماه ۱۴۰۳ مسعود پزشکیان رییس جمهور برای مراسم آغاز سال تحصیلی دانشگاه ها به دانشگاه تهران رفته بود، اما قبل از آنکه کلامی از دهانش خارج شود، برخی دانشجویان شروع به اعتراض کردند و فضای جلسه متشنج شد. یکی از این دانشجویان که صدای بلندتری داشت و با حرارت بیشتری به جنب و جوش می پرداخت، از سوی پزشکیان دعوت شد تا قبل از رییس جمهور به بیان صحبت های خود بپردازد. 

این فرد علیرضا صفری، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تهران بود که در سخنان خود درخواست کرد که آنها تریبونی برای بیان حرف های خود داشته باشند؛ درخواستی که از نظر بسیاری، عجیب بود. چراکه غالب ارکان کشور در اختیار همفکران اوست.

اما فارغ از این موضوع، ساعتی بعد، انتشار تصویری از این فرد در کنار سعید جلیلی، ناگهان فضای خبری را تحت تاثیر قرار داد.

هرچند برخورد گشاده رویانه پزشکیان با این اعتراض، به قدری برای این فرد و همفکرانش غیرمنتظره بود که عملا اعتراض او را خنثی کرد و سخنرانی اش تبدیل به کمی تشکر وتعارف با پزشکیان شد، اما این موضوع نمی تواند باعث نادیده گرفتن خاستگاه این گونه حرکات ناخوشایند برای برهم زدن سخنرانی ها و مراسمات رسمی شود.

۱۱ سال پیش در ششم مهرماه سال ۱۳۹۲، زمانی که حسن روحانی رییس جمهور وقت از اولین سفر خود به نیویورک بازمی گشت، برخی عناصر افراطی با حضور در فرودگاه، به خودروی رییس جمهور حمله کردند و صحنه های کم سابقه ای را ثبت کردند.

یکی از این افراد که با حرارت زیادی کنار خودروی رییس جمهور بر سر او فریاد می کشید، محمدصادق شهبازی بود. شهبازی آن روز ها فردی ناشناس بود. درست مانند علیرضا صفری در سال ۱۴۰۳. با این حال، رسانه ها هویت شهبازی را هم برملا کردند و مشخص شد که او هم از حامیان سفت و سخت سعید جلیلی است و از قضا هماهنگ کننده ستاد مردمی حیات طیبه دعوت از سعید جلیلی در جریان انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ بوده است.

اینکه هر اقدام غیرمتعارف از سوی افراطی ها، این گونه به سعید جلیلی ختم می شود، نکته ای قابل توجه است. جلیلی از سال ۱۳۸۶ که دبیر شورای عالی امنیت ملی و مسئول مذاکرات هسته ای شد، رسما وارد فضای عمومی سیاسی ایران شد. با این حال، هویت فعلی او عملا از انتخابات ۱۳۹۲ شکل گرفت. در آن انتخابات، اعضای تشکل تازه تاسیس پایداری، نزد مرحوم مصباح یزدی مراد خود رفته بودند تا بر گزینه منتخب آن ها در انتخابات یعنی کامران باقری لنکرانی، مهر تایید بزند. مصباح یزدی هم با قسم جلاله تصریح کرد که «بینی و بین الله شهادت می دهم که روی زمین و زیر این آسمان کسی اصلح از آقای لنکرانی نمی شناسم.»

با این حال، شورای نگهبان این گزینه اصلح پایداری ها را ردصلاحیت کرد تا این بار، جبهه پایداری و مصباح یزدی، روی زمین و زیر این آسمان، یک اصلح دیگر پیدا کنند و او کسی نبود جز سعید جلیلی.

از آن زمان تاکنون سعید جلیلی نامزد اصلح بسیاری از افراطیون شده؛ افراطیونی که نه تنها اصلاح طلبان، بلکه حتی اصولگرا های میانه رو را نیز دشمن می پندارند. این افراد در سیاست خارجی هرگونه میانه روی و حتی واقع گرایی را عملا خیانت می پندارند. در سیاست داخلی هرگونه باز شدن فضا و وفاق و همگرایی را فتنه می دانند. در فرهنگ، هرگونه گشایشی را عدول از سیاست های انقلابی می دانند و خلاصه در هر عرصه ای، هر سیاستی به جز سیاست های انحصارراینه و بسته خود را نوعی انحراف قلمداد می کنند و مبارزه با آن را واجب می دانند؛ افرادی که به نظر می آید در یک دهه آن ها غالبشان در یک موضوع اتفاق نظر پیدا کرده اند و آن، اصلح دانستن سعید جلیلی است.

آقای جلیلی! نظر شما درباره حمله دیروز به روحانی و این عکس چیست؟

هر چند از عناصر افراطی، انتظار عقلانیت نیست ولی دستکم از آقای جلیلی انتظار می رود به عنوان کسی که سال ها مسوولیت امنیت ملی را در کشور بر عهده داشته ، نسبت فعلی خود با این افراد را تبیین و نظر خود را درباره اقدامات آنها به طور شفاف بازگو کند و بگوید اگر در دروان مسوولیت وی، افرادی به رئیس جمهوری که از سفر بازگشته حمله می کردند، با آنها چه رفتاری می شد؟!

البته معتقد به این هستیم که هر فردی آزادی بیان و آزادی اعتراض دارد و این ها نیز از این آزادی بنیادی برای ابراز عقایدشان استفاده کرده اند و به جز مواردی که مرتکب خشونت می شوند ، نباید هیچ برخوردی با آنها - و البته با دیگران - صورت گیرد. فقط آنچه مورد انتظار است این که این جریان و حامیان آنها ، آنقدر شفافیت و شجاعت داشته باشند که با تابلوی خودشان سخن بگویند و از نام مردم ، دانشجو ، بسیج و نظایر آن ، به نفع خود سوء استفاده نکنند.