بازگشت به ریل «توافق»؟

پیش از دور آتی مذاکرات ایران با کشورهای «1+5» یا به تعبیر اروپایی ها «3+3»، دیدار غیررسمی و البته به نوعی غیرمنتظره وزیرخارجه کشورمان با مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، نظر بسیاری از ناظران و محافل دیپلماتیک و رسانه ای جهان را به خود جلب کرد. اگرچه ظاهرا؛ قرار نبود این جلسه رسانه ای شود اما بازتاب خبری این رخداد، اهمیت اقدام مناسب مذاکره کننده ارشد کشورمان را دوچندان ساخت.
به گزارش تین نیوز، این گفت و گوها از این جهت قابل توجه است که آخرین دور مذاکرات در «وین» با پیشرفت محسوسی مواجه نشد و برخی در داخل و خارج، شتابزده، مذاکرات را «شکست خورده» قلمداد کردند. آخرین دور مذاکرات با چالش ناشی از اختلاف دیدگاه طرفین مواجه شد اما یک نتیجه مثبت داشت و آن، توافق برای دیدارهای کارشناسی پیش از دور آتی مذاکرات در 26خرداد بود. شاید طرفین گمان نمی کردند در مذاکرات اخیر با دشواری هایی مواجه شوند و از این رو؛ مذاکرات کارشناسی را پیش بینی نکرده بودند.
دو دور مذاکره طولانی در «استانبول»، بیش از هر چیز، نشانه تمایل طرفین برای پیشرفت و حرکت به جلوست. روشن است فرصت ها همیشه به دست نمی آیند و البته به سادگی از دست می روند. این نکته ای است که طرف های مقابل ایران ظاهرا اهمیت آن را دریافته اند.
ایران با شفافیت و صداقت در این راه قدم گذاشته است و با علم و آگاهی نسبت به این نکته که توسعه، پیشرفت و حل مشکلات در درون کشور است، با جدیت درصدد ایجاد روابط متوازن و محترمانه بین المللی است و این نکته ای است که طرف مقابل نباید دچار سوءتفاهم یا توهم شود. در چندماه گذشته مذاکرات همراه با فرود و فراز و به شکل قابل قبولی رو به جلو بوده است. این روند باید همچنان حفظ شود.
انتظار می رود دور آتی مذاکرات کارشناسی بهتر از گذشته بتواند بر روی مفاهیم کلی و اصول مورد توافق، تبادل نظر و تفاهم کند؛ در این حالت است که می توان احتمال داد مذاکرات آتی وزیر خارجه ایران و طرف های مقابل همراه با پیشرفت و موفقیت باشد. مشکل کنونی از آنجا ناشی می شود که دو طرف مذاکره کننده، دنبال آن هستند که «حداقل» امتیاز را بدهند و «حداکثر» امتیاز را کسب کنند و تلاقی این موضع مشترک؛ دستیابی طرفین به توافق را دشوار می سازد.
در چنین شرایطی دیدار روزهای اخیر اشتون و ظریف اقدامی بسیار به موقع و مناسب است که مطابق عرف دیپلماسی جهان، اگر مانعی غیرمترقبه ایجاد نشود؛ مذاکره حضوری ظریف و «اشتون»، می تواند بسترساز بازگرداندن مذاکرات به ریل «توافق» باشد.
آنچه اکنون باید مورد توجه محافل داخلی قرار گیرد حمایت از ابتکار عمل های تیم مذاکره کننده هسته ای، اجتناب از پیش داوری و بهادادن به تحلیل های رسانه های غیرموثق خارجی و البته بیان نقطه نظرات خیرخواهانه در جهت تامین حداکثری منافع ملی است و چنانچه طرف مقابل با انتخابی ساده، حقوق قانونی ایران را به رسمیت بشناسد و به آن احترام بگذارد یک معامله دو سر سود در دسترس است.