خودروسازان ایرانی و حاشیه امنی که احساس می کنند

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، صنعت خودروسازی در ایران، علیرغم ظرفیت بالقوه و قابل توجه اشتغالزایی و گردش مالی بسیار بالا، با نارسایی ها و چالش های عدیده ای نیز دست و پنجه نرم می کند.

عُمر و عَقَبِه تاریخی خودروسازی در کشور، قریب به نیم قرن برآورد می شود، به تبع انتظار می رود با چنین سِبقِه ای، وضعیت و تراز خودروسازی ایران از جایگاه برجسته ای برخوردار باشد، لذا این انتظار به جا، همچنان در پیچ و خمِ گرفتاری ها و نارسایی ها ، لنگان لنگان گام بر می دارد.

برخی از کارشناسان و صاحب نظران حوزه صنعت و خودرو، بر این عقیده هستند که در صورت برنامه ریزی شایسته و هدفمند در سنوات گذشته،قطعا کیفیت و کمیت خودروسازی در ایران وضعیت متفاوت تری را تجربه می کرد.

بالا بودن هزینه تمام شده،پایین بودن ضریب کمی تولید،بروز برخی نارسایی ها در خودورهای صفرکیلومتر، خدمات پس از فروشی که بعضا با گلایه و انتقادات جدی مشتریان همراه می شود و ... تنها نمونه هایی از کاستی های موجود در صنعت خودروسازی محسوب می شود.

اگرچه انصاف حکم می کند به این نکته اشاره شود که به هر حال در طول سالیان اخیر شاهد پیشرفت هایی در صنعت مذکور بوده ایم،آنچنان که واقع بینی نیز حکم می کند که در مقایسه سطح  و ضریب توفیقات حاصل شده با شتاب  پیشرفت کشورهای پیشرفته فعال در این عرصه،میزان موفقیت های کسب شده را بسیار ضعیف، ناچیز و محدود قلمداد کنیم.

تردیدی وجود ندارد که کیفیت خودروهای خارجی همچون کره ای،ژاپنی،برزیلی و... فاصله ای جدی با تولیدات داخلی ایرانی دارد.

کم نیستند کسانی که معتقدند،پژو و پراید به عنوان خودروهای پر تیراژ داخلی در طول سالیان اخیر نه تنها پیشرفتی نداشته اند بلکه در کیفیت قطعات با پَسرفت نیز مواجه بوده اند.

با نیم نگاهی به خودروهای خارجی وارداتی بیش از پیش به فاصله ملموس و معنادار کیفی آن ها ، با تولیدات داخلی پی می بریم.

انتظار می رود از این تعامل و مراوده ( با خودروسازان خارجی) در جهت بهبودِ کیفیِ تولیدات بهره گیری شود،اما در انتقال فناوری و الگو برداری ها با نقیصه هایی جدی روبرو هستیم که استمرار آن، شایسته ایران اسلامی به نظر نمی رسد.

ایرانی که دانشمندان و متخصصان آن در سطوح عالی جهانی صاحب نام هستند،در عرصه های هسته ای، علمی فناوری،نرم افزاری،بهداشت،پزشکی و ... به توفیقات بسیاری نائل شده اند،لذا همچنان در خودروسازی پایش می لگند.

منصور پژمان فر، یکی از کارشناسان و فعالان عرصه صنعتی با اشاره به لزوم بازنگری جدی در سیاست ها و دستورکارهای عرصه خودروسازی کشور، اظهار داشت: به اعتقاد بنده نباید به موضوع صنعت خودروسازی نگاه سیاسی داشت،و نباید آن را جناحی مورد تحلیل و بررسی قرار داد.

وی افزود: نارسایی ها و چالش های عرصه مذکور مختص و منحصر به دولت اصولگرا، اصلاح طلب یا اعتدالگرا نیست و متاسفانه در تمامی این ادوار با اتخاذ برخی از سیاست های غلط،شاهد کندی و فرسایش در مسیر حرکتی صنعت خودروسازی بوده ایم که البته در مقاطعی عمق این کاستی ها بیشتر و در برخی دوره ها کمتر بوده است.

کارشناس عرصه صنعت و تولید عنوان کرد: متاسفانه در حوزه صادرات خودرو به تبع کاستی ها و نارسایی های تجربه شده در گذشته، موفقیت چندانی به دست نیامده و جز موارد معدود و محدودی، نتوانسته ایم فرصت سازی لازم را ایجاد نماییم.

وی افزود: چندی پیش وزارت صنعت،معدن و تجارت،نسخه ای به روز شده از سند راهبردی صنعت خودرو را منتشر کرد که در آن به تولید 3 میلیون دستگاه خودرو با سطح استاندارد آلایندگی روز اتحادیه اروپا تا سال 1404 ه.ش و صادرات 33 درصد از خودروهای تولیدی تاکید شده است.

پژمان فر عنوان کرد:جایگاه نخست در منطقه و رتبه پنجم آسیا و یازدهم جهان از دیگر هدفگذاری های قید شده در افق 1404 هجری شمسی می باشد که قطعا نباید آن را رویایی و آرمان گرایانه قلمداد کرد اما قطعا حصول آن نیز با شعار و نصیحت محقق نخواهد شد.

وی افزود: به اعتقاد بنده باید با الگو قرار دادن کشورهایی همچون چین و کره، این مسیر را با جدیت و همت فزاینده پیمود در غیر اینصورت تجربیات تلخی همچون تعامل با خودروسازی فرانسه (رنو و پژو) مجددا تکرار خواهد شد.

دیوار بلند تعرفه ای،انگیزه پیشرفت را از خودروسازان داخلی سلب می کند

مصطفی خیبری،محقق و پژوهشگر اقتصادی با اشاره به ضرورت مجاب کردن خودروسازان داخلی به ارتقای کیفی و کمی محصولات خود، عنوان کرد: متاسفانه دیوار بلند حمایت های تعرفه ای باعث حاشیه ای امن برای تولید کنندگان داخلی خودرو شده و به تبع در شرایطی که فعالان این حوزه اطمینان دارند،خودروهای تولیدی با هر ضریب کیفی در بازار داخلی به فروش می رسد،به تبع انگیزه و عزمی برای بهبود وضعیت نیز ایجاد نخواهد شد.

وی افزود: در صورت پایین آمدن تعرفه، این حاشیه امنیت ضعیف می شود و به تبع خودروسازان داخلی برای حیات و بقاء،ناچار هستند نسبت به ارتقای کیفی محصولاتِ خود اقدام نمایند.

خیبری گفت: قطعا در شرایط فعلی،امکان رقابت خودروسازان داخلی با کمپانی های اتومبیل سازیِ متوسط دنیا نیز وجود ندارد اما می توان با برنامه ریزی هدفمند و هوشمندانه ، بصورت تدریجی و گام به گام ( و به نحوی که صنعت مذکور که بخش قابل توجهی از خانوارهای ایرانی از فعالیت در آن ارتزاق و معیشت می کنند با شوک های ویران کننده مواجه نشود ) فضای رقابتی شایسته تری را ایجاد نمود.

وی افزود:به واقع باید با یک سیر تدریجی، این ذهنیت و واقعیت در ذهن خودروسازان القاء شود که حاشیه امنیتی که در سایه دیوار بلند تعرفه ها ایجاد شده،همیشگی نیست و ناقوس کوتاه تر شدن این دیوار به گوش تصمیم گیران و فعالان این حوزه رسانده شود.

این کارشناس اقتصادی در خاتمه یادآور شد: می طلبد تولید خودرو با مشارکت خارجی ها به نحوی که با انتقال فناوری همراه شود مد نظر قرار گیرد و باید سرمایه گذاری های خارجی به نحوی جذب شوند که هر زمان اراده کردند به میل خود بساط فعالیت را جمع نکنند و به واقع ساز وکارهای طراحی شده به نحوی عملیاتی شود که کوتاهی و عدم انجام تعهدات برای آنها (خودروسازان خارجی) با هزینه هایی جدی و سنگین همراه شود و در چنین شرایطی قطعا حصول پیشرفت در صنعت خودروسازی ملموس تر از گذشته خواهد بود.