◄ اشتباهی با عنوان خودروهای دوگانه‌سوز و سردرگمی برای زیرساخت‌ها
شاید تنها دلیل توسعه خودروهای دوگانه‌سوز را بتوان کاهش مصرف بنزین و کاهش فشارهای خارجی از طریق میزان واردات بنزین به کشور دانست.
شاید تنها دلیل توسعه خودروهای دوگانه‌سوز را بتوان کاهش مصرف بنزین و کاهش فشارهای خارجی از طریق میزان واردات بنزین به کشور دانست.
ایرادات فراوان خودروهای گاز-بنزین سوز که در ایران به دوگانه‌سوز معروف شدند، باعث عدم استقبال مناسب از این دسته خودروها شد.
در موتورهای درون‌سوز، آوانس و ریتارد سوپاپ‌ها و تراکم داخل سیلندر، مهم‌ترین نکات در راندمان کارکرد هستند. با تغییر هرچند کوچک در نوع سوخت این نسبت‌ها باید تغییر کند. به همین دلیل در خودروهای دوگانه‌سوز تنظیمات این متغیرها به‌صورت میانگین دو سوخت گاز طبیعی و بنزین انجام‌شده که نتیجه آن عدم راندمان 100 درصدی در هر دو سوخت است.
مشکل دوم این خودروها عدم ایمنی است. کپسول‌های CNG از مقاومت بالایی برخوردارند و حتی در برابر گلوله هم مقاومت می‌کنند. پس احتمال انفجار آن‌ها در هنگام تصادف منتفی است، اما درصورتی‌که یک خودرو از عقب با شدت با خودرو دوگانه‌سوز برخورد کند، به دلیل استحکام بالای کپسول CNG، کپسول به‌جای تغییر شکل و جذب ضربه تصادف، به جلو منتقل‌شده و احتمال صدمات شدید سرنشینان صندلی عقب را به وجود می‌آورد.
مشکل سوم در خودروهای CNG سوز، خورندگی بالای فلزات مجاور این گاز است. این خورندگی به حدی بالاست که هر پنج سال یک‌بار باید کپسول CNG تعویض شود تا خوردگی‌ها موجب انفجار نشود؛ اما این خورندگی در موتور وضعیت وخیم‌تری دارد و در صورت تردد زیاد با سوخت گاز CNG، احتمال خوردگی در رینگ‌ها، سوپاپ‌ها، سر سیلندر و بلوک سیلندر وجود دارد. به همین دلیل رانندگان تاکسی معمولاً به‌صورت 50 درصد از سوخت بنزین و CNG استفاده می‌کنند تا این خورندگی کاهش یابد.
مشکل چهارم این خودروها، فضای کم بار در مقایسه با مدل‌های بنزینی است. حجم زیاد کپسول‌های CNG تقریباً بیش از نیمی از صندوق بار خودروها را اشغال می‌کنند که در مسافرت‌های خانوادگی واقعاً عذاب‌آور است.
از همه این مشکلات بگذریم، مشکل سمی‌تر بودن گاز حاصل از احتراق گاز طبیعی در موتور خودرو نسبت به سوخت بنزین، باعث شده تا ازنظر زیست‌محیطی هم مشکلات این سوخت کمتر از بنزین نباشد.
از طرف دیگر سوخت‌های جایگزین بهتری مانند سوخت‌های گیاهی، اتانول و متانول می‌توانستند با بنزین مخلوط شده و مصرف بنزین کشور را پایین بیاورند و ازنظر زیست‌محیطی هم شرایط بهتری به وجود می‌آمد.
در حال حاضر بسیاری از کشورهای پیشرفته، اتانول یا متانول را به دلیل شباهت احتراق با بنزین خالص، با بنزین مخلوط می‌کنند و در جایگاه‌ها به فروش می‌رسانند. پس‌نیاز به توسعه زیرساخت‌های جدید هم وجود ندارد.
این در حالی است که ایران مبالغ بسیار زیادی را صرف توسعه جایگاه‌های CNG در ایران کردند. هزینه‌ای که هم‌اکنون دیگر کارایی لازم را ندارند.
در ابتدای ورود خودروهای دوگانه‌سوز به بازار، مردم گاهی ساعت‌ها برای سوخت‌گیری در صف می‌ایستادند، اما در این روزها صف جایگاه‌های CNG کوتاه شده‌اند و معمولاً تاکسی‌ها در این صف‌ها دیده می‌شوند.
توسعه خودروهای هیبریدی، الکتریکی و سوخت‌های پاک به‌مرور بنزین را به سوختی برای گذشته تبدیل می‌کنند و دراین‌بین سوختی مانند گاز طبیعی حتی خاطره‌ای خوش از خود به‌جای نمی‌گذارد.
دراین‌بین تنها هزینه بالای برای توسعه یک سوخت بدون آینده صرف شده و حال، مقامات نمی‌دانند با زیرساخت‌هایی که برای توسعه خودروهای دوگانه‌سوز ایجاد کرده‌اند چه کنند.
با نگاهی به آمار خودروسازان، متوجه می‌شوید که خودروهای دوگانه‌سوز دیگر مقبولیتی ندارند و تولید آن‌ها به‌شدت کاهش‌یافته است.
