◄ وضعیت نابسامان صادرات خودرو
صادرات خودرو ایران به روایت آمار وزارت صمت بین سال‌های 89 تا 96 دارای روندی پر نوسان بوده و به‌طور تقریبی همیشه روندی نزولی داشته است.
صادرات خودرو ایران به روایت آمار وزارت صمت بین سال‌های 89 تا 96 دارای روندی پر نوسان بوده و به‌طور تقریبی همیشه روندی نزولی داشته است.
به گزارش تین‌نیوز به نقل از دنیای اقتصاد، هرچه واردات خودرو به کشور ارقام هنگفتی را نشان می‌دهد، صادرات این محصول اعداد ضعیفی را در این سال‌ها به ثبت رسانده است. این موضوع به‌وضوح نشان می‌دهد افق صادرات خودرو در کشور به‌شدت محدود بوده و نه دولت و نه خودروسازان، اقدامات لازم و کافی برای بهبود صدور خودرو انجام نداده‌اند.
قیمت بالا و کیفیت نه‌چندان مناسب، دو درد درمان‌نشده خودروسازی ایران از گذشته تا به امروز به‌شمار می‌روند که نقش بسیار زیادی در ضعف صادراتی صنعت خودرو داشته و دارند.
تردیدی وجود ندارد که صادرکنندگان موفق در حوزه‌های مختلف به‌خصوص خودرو، توفیق خود را از مسیر کاهش قیمت و افزایش کیفیت حاصل کرده‌اند. در دنیای امروز، رقابتی سنگین میان خودروسازان دنیا بر سر حفظ پایگاه‌های صادراتی یا ایجاد بازارهای خارجی جدید، وجود دارد و رمز موفقیت نیز بیش از هر مسئله دیگری، به قیمت و کیفیت مربوط می‌شود.
درواقع خودروسازی در بازارهای صادراتی موفق‌تر است که بتواند محصولات خود را اصطلاحاً باکیفیت بی‌نهایت بالا و قیمت بی‌نهایت پایین عرضه کند. با این توصیف، خودروهای داخلی همان‌طور که در این سال‌ها نشان داده‌اند، حرفی برای گفتن در بازارهای جهانی نداشته‌اند؛ زیرا نه قیمت محصولاتشان مناسب بوده و نه کیفیتشان. این دو چالش همواره گریبان‌گیر خودروسازی ایران بوده و محصولات تولیدی طبعاً نه‌تنها نتوانسته مشتریان خارجی را راضی کند، بلکه داخلی‌ها را هم همچنان ناراضی نگه‌داشته است.
هرچند احتمالاً خودروسازان برای توجیه ضعف‌های صادراتی خود، پای تحریم را وسط می‌کشند، بااین‌حال این موضوع با همه محدودیت‌هایش نمی‌تواند پاسخ مناسبی برای صادرات ضعیف آن‌ها باشد.
بناتر آمار موجود، به‌جز عراق، خودروسازان ایرانی نتوانسته‌اند در دیگر بازارهای مستعد منطقه، میخ صادرات خود را بکوبند و این ناتوانی ریشه در همان دو چالش قدیمی یعنی قیمت بالا و کیفیت پایین دارد. البته به این‌ها باید ضعف در خدمات پس از فروش را هم اضافه کرد.
نگاهی به بازارهای منطقه نشان می‌دهد کشورهایی مانند افغانستان، آذربایجان، ترکمنستان، سوریه، لبنان و حتی یمن، می‌توانسته‌اند به پایگاه‌های صادراتی مناسبی برای خودروهای ایرانی تبدیل شوند.
این کشورها نه‌تنها از جنبه جغرافیایی قابلیت ایجاد پایگاه صادراتی برای خودروهای ایرانی داشته‌اند، بلکه برخی از آن‌ها از حیث روابط سیاسی نیز مستعد تبدیل‌شدن به بازارهایی قوی برای خودروسازان داخلی بوده‌اند. این درحالی است که فعلاً تنها عراق به‌عنوان بازار اصلی صادرات خودروهای ایرانی موجود است. خودروسازان کشور در این سال‌ها فرصت داشته‌اند تا با استفاده از موقعیت جغرافیایی استراتژیک ایران و همچنین وجود روابط سیاسی مناسب با برخی ممالک منطقه، پایگاه‌هایی قوی برای صادرات محصولاتشان ایجاد کنند؛ اما همان‌طور که نتوانستند مشتریان داخلی را راضی کنند، در ارضای مشتریان خارجی هم ناکام ماندند.
در شرایط فعلی نیز با توجه به رشد روزافزون فناوری و تکنولوژی در صنعت خودرو جهان و همچنین جنگ و رقابت نزدیک خودروسازان بر سر تصاحب یا حفظ پایگاه‌های صادراتی از یکسو و قطع ارتباط خودروسازی ایران با دنیا از سوی دیگر، صادرات قوی خودرو (برای خودروسازی ایران) بیشتر به یک رؤیا می‌ماند. درواقع به‌نظر می‌رسد خودروسازان فرصت‌های مناسبی را به‌خصوص در دوران نبود تحریم، برای ایجاد پایگاه‌های صادراتی قوی ازدست‌داده‌اند، هرچند البته همه تقصیر نیز بر گردن آن‌ها نبوده و دولت هم در این ماجرا نقش دارد.
دولتی بودن خودروسازی ایران و به‌تبع آن، وجود برخی سیاست‌های محدودکننده و دخالت‌های نابجا در امور این صنعت، به‌نوبه خود دست و پای خودروسازان داخلی را در تولید محصولات باکیفیت و دارای قیمت مناسب، بسته است.
