وقتی «جنرال موتورز» عقب ماند، «دیترویت» مرکز جرم و جنایت شد!
در اواخر دهه ی ۸۰، رفته رفته با چرخش اقتصاد آمریکا به سمت صنایع نرم افزاری و اطلاعاتی و های تک دیتا، صنایعی چون فولاد، خودروسازی و راه آهن که دیگر به انتهای جهش های تکنولوژیک خود نزدیک می شدند، در آمریکا یا به ورشکستگی می افتادند یا به کشورهای حاشیه ای تر منتقل می شدند.
در اواخر دهه ی ۸۰، رفته رفته با چرخش اقتصاد آمریکا به سمت صنایع نرم افزاری و اطلاعاتی و های تک دیتا، صنایعی چون فولاد، خودروسازی و راه آهن که دیگر به انتهای جهش های تکنولوژیک خود نزدیک می شدند، در آمریکا یا به ورشکستگی می افتادند یا به کشورهای حاشیه ای تر منتقل می شدند. فاجعه ی اصلی در دیترویت، ایالت میشیگان، رقم خورد که اقتصادش بر پایه ی کارخانه های جنرال موتورز برپا شده بود. جمعیت دو میلیون نفری این شهر در کمتر از یک دهه به پانصد هزار تن کاهش پیدا کرد ؛نیمی از خانه های شهر خالی شدند و فاجعه تا آنجایی پیش رفت که دیترویت امروزه شهری به تمام معنا ورشکسته در آمریکاست و آمار جرم و جنایتش حتی با مقیاس آمریکا نیز هراسناک است.
سال ها جنرال موتورز، پیرو شعار «هرچه برای جنرال موتورز خوب باشد برای آمریکا هم خوب است»، مرکز خودروسازی جهان بود و شهر دیترویت قلب خودروسازی امریکا. قریب به نیم قرن نیز صنایع خودروسازی آمریکا، که عمدتا در ایالت میشیگان مستقر بودند، مهمترین صنعت فلزی این کشور محسوب می شدند.
اما دهه ی ۸۰ پایان دوران خوشی هم بود؛ دهه ی چرخش عظیم اقتصاد آمریکا از انقلاب صنعت یکصدساله و ورود به عرصه ی تکنولوژی دیجیتال، یعنی یکی از نمادین ترین دوران های بزرگ چرخش اقتصادی. به ناگاه طوفان از راه رسید، صنایعی که اساس آنها تکنولوژیِ فلز محور بود به پایان راه خود نزدیک می شدند و به سرعت از آمریکا به سایر نقاط جهان منتقل می شدند.
جنرال موتورز، همانند اغلب شرکت های خودرو سازی و صنایع فولاد آمریکا، به منظور کاستن از هزینه های تولید، بسیاری از کارخانه های خود را در آمریکا تعطیل کرد و آنها را به برزیل، آرژانتین و مکزیک و بعدها به چین و شرق آسیا انتقال داد.از دهه ی ۱۹۷۰ به بعد، با گسترش اقتصاد جهانی و تسهیل ورود و خروج سرمایه، بسیاری از کارخانه هایِ صنایع سنگین و فلزی ترجیح دادند به منظور افزایش سود، کارخانه های خود را به خارج از خاک آمریکا منتقل کنند.
در اواخر دهه ی ۸۰، رفته رفته با چرخش اقتصاد آمریکا به سمت صنایع نرم افزاری و اطلاعاتی و های تک دیتا، صنایعی چون فولاد، خودروسازی و راه آهن که دیگر به انتهای جهش های تکنولوژیک خود نزدیک می شدند، در آمریکا یا به ورشکستگی می افتادند یا به کشورهای حاشیه ای تر منتقل می شدند.
حرکت آزادانه ی سرمایه و کارخانه ها به سمت آمریکای لاتین، برای بخش هایی از اقتصادِ شهرهای صنعتی آمریکا، بسیار زیان بار بود؛ از بین رفتن موقعیت های شغلی و به تبع آن مهاجرت گسترده از شهرهای صنعتیِ مناطق شمالی و شمال شرقِ آمریکا باعث شد بسیاری از شهر ها به حالت نیمه متروک درآیند و کلیولند و سین سیناتی، دو شهر بزرگ ایالت اوهایو که زمانی مرکز صنایع فولاد آمریکا بودند، در دهه ی ۲۰۰۰ جمعیت شان نسبت به دهه ی ۱۹۷۰ به کمتر از نصف کاهش پیدا کرد.
شهر شیکاگو، که حدود یک قرن عنوان دومین شهر پرجمعیت امریکا را یدک می کشید، در همین برهه ی سی ساله (۲۰۰۰ – ۱۹۷۰) یک سوم جمعیتش را از دست داد. اما فاجعه ی اصلی در دیترویت، ایالت میشیگان، رقم خورد که اقتصادش بر پایه ی کارخانه های جنرال موتورز برپا شده بود. جمعیت دو میلیون نفری این شهر در کمتر از یک دهه به پانصد هزار تن کاهش پیدا کرد ؛نیمی از خانه های شهر خالی شدند و فاجعه تا آنجایی پیش رفت که دیترویت امروزه شهری به تمام معنا ورشکسته در آمریکاست و آمار جرم و جنایتش حتی با مقیاس آمریکا نیز هراسناک است.