◄ انتقاد از نحوه خصوصی‌سازی شرکتهای ریلی
با وجود گذشت 12 سال از شروع خصوصی‌سازی حمل ریلی متاسفانه هنوز شرکتهای مناسب حمل ریلی (سطح دوم لجستیکی: 2PL) را نداریم.
با توجه به سیاست کلان افزایش نقش حملونقل ریلی در ترابری کشور، جا دارد به مشکلات شرکتهای حملونقل ریلی توجه شود.
به گزارش تین‌نیوز، یک کارشناس حملونقل با بیان این مطلب گفت: جدا از مشکلات اقتصادی قیمت ارزان سوخت و اخذ حق دسترسی از حمل ریلی که منجر به افزایش جذابیت حمل جاده‌ای شده است، با وجود گذشت 12 سال از شروع خصوصی‌سازی حمل ریلی متاسفانه هنوز شرکتهای مناسب حمل ریلی (سطح دوم لجستیکی: 2PL) را نداریم و عملاً برخی رفتارهای شرکت راه‌آهن در مسیر رقابت با شرکتهای حملونقل ریلی بوده است.
سید مرتضی ناصریان در یک گروه مجازی متشکل از کارشناسان حوزه ریلی در توضیح این موضوع افزود: هنوز با وجود مصوبات سیاست‌های اصل 44 قانون اساسی، اغلب لکوموتیوهای راه‌آهن و بخشی از تعمیرگاه‌ها واگذار نشده است.
به گزارش تین‌نیوز، وی خاطرنشان کرد: هنوز بخشی از حملونقل ترانزیتی و بین‌المللی را دولت خودش راهبری می‌کند. هنوز برخی آیین نامه‌های مقرر در قانون دسترسی آزاد ریلی تهیه و منتشر نشده‌اند.
وی اظهار کرد: همچنین هنوز نهاد رگولاتوری نداریم. هنوز مدیریت ترافیک ریلی، دولتی مانده است. حتی مداخلات دولت در امور شرکتهای ریلی که باید در جهت نظارت کیفی و ارتقای شرکتهای غیر دولتی باشد متاسفانه در جهت کوچک ماندن این شرکت‌هاست.
این کارشناس تاکید کرد: مثلاً اخیرا تصویب شده که شرکتهای مالک ناوگان حق ندارند که خودشان تعمیرات ناوگان خود را انجام دهند و لزوماً باید به شرکتهای تعمیرگاهی بسپارند و بعد هم باید شرکتهای خاصی به عنوان بازرسی، وضعیت تعمیرات ناوگان را نظارت و تایید کنند.
به گزارش تین‌نیوز، وی افزود: نکته دیگری که برای رونق لجستیک با حملونقل ریلی مهم است، توجه به خطوط فرعی برای اتصال شبکه ریلی به مبادی و مقاصد مهم نظیر کارخانجات، معادن، انبارها و پایانه‌های ترابری است تا نیاز به حمل ترکیبی فقط برای بارهای پراکنده باشد.
ناصریان خاطرنشان کرد: سال‌های طولانی است که به این مهم کم توجهی شده و برای ایجاد خطوط فرعی آیین نامه‌ای قدیمی به‌کار رفته که مشوق مناسبی برای ایجاد این خطوط فرعی نبوده و اصلاح آن نیز مدت‌هاست معطل تصمیم هیئت مدیره راه‌آهن است.
با سلام، متاسفانه "روش بنگاه داری" در ساختار ریلی، هنوز تغییر نکرده است، و شرکت های فعلی طرف قرارداد هم، بجز تعداد انگشت شمار، شرایط یک بخضش خصوصی مستقل و سود ده را برای حمل و نقل ریلی ندارند، تغییر ساختار یک بنگاه اقتصادی نیاز به سرمایه گذاری مناسب( کلان) دارد که تا کنون در توان هیچیک از شرکتهای داخلی خصوصی نبوده و نیاز به ورود سرمایه گذار خارجی، که همزمان فنآوری را نیز بهمراه سرمایه بداخل منتقل کند دارد، مهمتر از این دو، کمک به تغییر ساختار بنگاه های اقتصادی و صنعتی _ ساختار بنگاه ریلی_ وظیفه این سرمایه گذار خارجیست، این تغییر، می تواند ساختار یبزنس حمل و نقل ریلی را به راه اهن منتقل کند، تغییر استراتژیکی که بجز از عهده شرکتهای بزرگ و معتبر خارجی، ساخته نیست