◄ سطح کیفی تولید داخلی ریلی اجازه سرعت سیر را می‌دهد؟
از دو نکته هم نباید غافل بود. یک اینکه: خطوط ریلی ما مشترک در حمل‌ونقل ریلی باری و مسافری استفاده می‌شوند و این ایراد مهمی است که از سرعت سیر شبکه مسافری خواهد کاست.
تخمین سطح کیفی تولیدات داخلی ریلی در زمینه زیرساخت، از طریق سرعت سیر و کیفیت حرکت با سرعت مطمئنه ممکن است.
به گزارش تین‌نیوز، حمیدرضا پورمیرزا، مشاور هلدینگ بن‌ریل و کارشناس حمل‌ونقل ریلی در این‌باره به خبرنگار ما گفت: در مورد فاکتور سرعت، دو مساله وجود دارد. یک اینکه سرعت ماکسیمم در خطوط راه‌آهن ایران در مسیرهای ریلی خوب و با کیفیت بر روی 160 کیلومتر بر ساعت تنظیم شده است که همین حداکثر سرعت هم فقط در خط تهران-مشهد و قسمتی از خط ریلی تهران-میانه وجود دارد و در خطی مثل خط درود-اهواز این سرعت بسیار پایین و نهایتاً تا 100 کیلومتر بر ساعت است.
دوم اینکه افزایش سرعت مطمئنه و متوسط سرعت نشان‌دهنده رشد صنعت ریلی یک کشور است. به این معنی که اگر حداکثر سرعت سیر تا 160 کیلومتر بر ساعت باشد و سرعت مطمئنه همان خط، 120 کیلومتر باشد، این خود نشان‌دهنده رشد است چراکه هزینه‌های نگهداری خطوط ریلی بسیار بالا است و شبکه ریلی برای حفظ میانگین سرعت سیر، متحمل پرداخت هزینه‌های گزافی در کشور می‌شود. بنابراین افزایش سطح سرعت مطمئنه، فاکتور تأثیرگذاری در پیشرفت حمل‌ونقل ریلی به‌حساب می‌آید.
پورمیرزا اضافه کرد: در کشور ما در حال حاضر همه واگن‌ها تا سرعت 120 کیلومتر می‌توانند حرکت کنند که نسبت به سال‌های قبل رشدی 40 کیلومتری در زمینه افزایش سرعت سیر داشته‌اند. بنابراین علاوه‌بر ارتقای کیفیت تولیدات داخلی در زمینه تأمین ادوات زیرساختی ریلی، افزایش کیفیت در بهسازی و نوسازی خطوط فعلی- به‌ویژه در قسمت قوس‌ها و منحنی‌ها- و در تعمیر و نگهداری خطوط فعلی، دو عامل مؤثر بر افزایش سرعت سیر شبکه ریلی خواهند بود که با استفاده از تجهیزات ساخت داخل هم می‌توان این امور را انجام داد چراکه انجام آنها بیش از نیاز به تکنولوژی به برنامه‌ریزی در شرکت راه‌آهن نیاز دارد. به دلیل همین عدم برنامه‌ریزی مناسب، در حال حاضر بسیاری از ماشین‌های زیرکوب که در زمینه نگهداری و تجهیز خطوط مورداستفاده قرار می‌گیرند، در شبکه ریلی بدون استفاده مانده‌اند. یا اینکه تولید ریل هم توسط ذوب‌آهن در داخل کشور به دلیل نبود اراده کافی برای تولید ریل ملی مسکوت مانده و ذوب‌آهن بیشتر به سمت ساخت پروفیل و تیرآهن و... به دلیل سودآوری آنها رفته است.
این عضو انجمن ریلی افزود: به‌این‌ترتیب همه ادوات زیرسازی داخلی به‌جز ماشین‌آلات نگهداری خطوط را می‌توان در داخل تولید کرد. ضمن اینکه اگر به‌منظور استقبال بیشتر از حمل‌ونقل ریلی، طالب رشد این صنعت هستیم یک تکنولوژی جدید در زمینه تأمین واگن به نام تکنولوژیِ تیل‌تینگ هم اختراع شده که با تطبیق چرخ‌ها با قوس‌های مختلف- با همین خطوط فعلی هم- می‌تواند سرعت سیر را تا 250 کیلومتر افزایش دهد. هرچند تکنولوژی این واگن‌ها بسیار بالا است و مهندسان داخلی از پس تعمیر و نگهداری آنها برنمی‌آیند. اما در شرایط موجود اگر شرکت‌های داخلی، واگن‌های با کیفیت بسازند و راه‌آهن هم تعمیر و نگهداری خطوط را با تجهیزات مناسب انجام دهد می‌توان تا 10 الی 20 کیلومتر سرعت بیش از سرعت فعلی و با همین خطوط فعلی، قطارهای باری و مسافری را در شبکه سیر داد.
حمیدرضا پورمیرزا همچنین بیان کرد: در حال حاضر در کشور ما با اتکا به تولیدات داخلی، در خطوط پرسرعتی مثل خط تهران-قم-اصفهان که راه‌آهن در حال ساخت آنها است، از تراورس‌های بتنی استفاده می‌شود و راه‌آهن عملیات زیرسازی محکمی را در این خطوط با تکیه بر تولید داخلی انجام می‌دهد.
پورمیرزا در بحث توسعه و پیشرفت صنعت ریلی کشور، همت و برنامه‌ریزی و تأمین مالی مهم‌تر از امکان تولید ادوات ریلی در داخل کشور عنوان کرد و گفت: همین‌الان هم امکان ساخت ادوات ریلی در کشور ما وجود دارد. ضمن اینکه از دو نکته هم نباید غافل بود. یک اینکه: خطوط ریلی ما مشترک در حمل‌ونقل ریلی باری و مسافری استفاده می‌شوند و این ایراد مهمی است که از سرعت سیر شبکه مسافری خواهد کاست. دو اینکه: شیوه بهره‌برداری از خطوط فعلی هم در کاهش سرعت سیر نقش دارد و به‌این‌ترتیب می‌توان نتیجه گرفت که کیفیت ساخت ادوات و تجهیزات خطوط ریلی- اگر همت کافی برای تولید محصولات با کیفیت در داخل وجود داشته باشد- می‌تواند در برابری با سطح استانداردهای جهانی باشد.
