تعطیلات نوروز فرصتی برای رونق گردشگری ریلی

امروزه حمل و نقل ریلی نقش بسیار زیادی در جابه جایی بار و مسافر دارد به صورتی که در بسیاری از کشورها، ریل نه تنها برای جایه جایی بلکه مسیر آن یک جنبه توریستی و گردشگری یافته و از آن به عنوان یک فرصت برای توسعه بخش گردشگری استفاده می شود.

پیشینه احداث و بهره‌برداری موفق اولین راه‌آهن در ایران به سال ۱۸۴۸ میلادی از رشت به بندر پیربازار و بندر انزلی بازمی‌شود. این مسیر که بعدها دیگر مورد استفاده قرار نگرفت و بازنشسته شد اولین میراث ما در این خصوص محسوب می شود با این حال بیش‌تر مردم کشور اولین ریل‌گذاری موفق و ملموس را مسیر تهران به شاعبدالعظیم حسنی (شهرری) می‌دانند زیرا در آن سال‌ها بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفت و باعث نزدیکی هر چه بیش‌تر پایتخت به یکی از محل‌های گردشگری موقت تهران شد و قطار آن از جابه‌جایی صرف به یک خط گردشگری مبدل شده بود.

پس از این تجربه‌های ابتدایی چه در حوزه جابه‌جایی و چه در حوزه گردشگری تاکنون راه‌آهن تلاش کرده است تا با فناوری‌های نوین طی سال‌های متوالی خود را به‌روزرسانی کرده و با افزایش خطوط و ارتقا دسترسی مردم به ریل زمینه را برای ترغیب سفر ریلی توسط هم‌وطنان افزایش دهد. با این حال به علت‌های مختلفی تمایل مردم به استفاده از ناوگان ریلی آن چنان که باید و شاید افزایش نیافته است.

اگر نگاهی گذرا به صنعت گردشگری ریلی در کشورهای اروپایی و آسیای شرقی بزنیم خواهیم یافت که نقش راه‌آهن در سفرهای توریستی در این مناطق بسیار پررنگ است و مسافران ریلی خارجی نه به مبدا و مقصد بلکه به طول مسیر نیز و جاذبه‌های بی‌بدیل رد آهن از مناطق صعب‌العبور نیز توجه می‌کنند. این مساله اما با عادت‌های رفتاری هم‌وطنان ما سازگاری ندارد و بسیاری از مردم ریل و جاده را تنها وسیله‌ای برای رسیدن به مقصد می‌دانند و از جاذبه‌های مثال‌زدنی آن یا با خبر نیستند یا به آن بی‌توجه هستند.

بخش ریلی ایران نیز در این سال‌ها تلاش کرده است تا با افزایش مسیرهای ریلی مانند تهران- همدان، تهران-کرمانشاه و تهران-قزوین –رشت هم‌چنین با احداث خطوط ریلی ویژه گردشگری مردم را بیش از پیش با ریل آشتی دهد و ایرانیان را به افزایش سفر با راه‌آهن به ویژه سفرهای گردشگری ترغیب کند.

با نزدیکی به بهار ۱۳۹۸ و شروع پیش فروش بلیت‌های نوروزی قطار تببین جایگاه حمل و نقل ریلی در گردشگری ویژه این ایام بسیار لازم به نظر می‌رسد و دو حالت را برای توسعه این صنعت در حوزه توریسم و هم‌زمانی آن با انبوه درخواست جابه‌جایی از طریق ریل را می‌توان مورد بررسی قرار داد.

۱)باید به گونه ای تبلیغات صورت گیرد که حوزه سفر ریلی از حوزه جابه‌‌جایی ریلی خارج شده و هم‌وطنانی که پیش‌تر از جاذبه‌های محیطی مسیرهای عبوری بی‌اطلاع بودند از این جاذبه‌ها مطلع شوند و تقاضا برای سفر در طول روز در مسیرهای زیبای راه‌آهن برای بهره‌گیری از جاذبه‌های بصری مسیر افزایش یابد.

۲)باید به گونه برنامه‌ریزی شود تا تعداد سرویس‌دهی قطارهای گردشگری یک روزه در ایام نوروز افزایش یابد تا به‌وسیله این افزایش و شناساندن آن به مردم افرادی را که در این ایام در شهرهای بزرگی مانند تهران زندگی می‌کنند و به‌هزاران دلیل امکان، فرصت و توانایی سفر و طبیعت‌گردی چند روزه را ندارند از طریق این مسیرها به تفریح و تفرج بپردازند.

تمامی نکات مذکور بالا هم‌چنین دوحالت ممکنی که باید توسط متولیان امر برای نیل به آن اقدامات لازم صورت گیرد شاید یک راه را به ذهن متبادر کند و آن هم این است که توسعه صنعت گردشگری ریلی نه یک حرکت خواستنی در ایام نوروز بلکه ضرورتی است که باید به طرق مختلف به آن پرداخت تا شاهد شکوفایی این مدل حمل و نقل در صنعت گردشگری باشیم.