◄ دیدگاه اتصال همه جا با جاده و پل، به دهه ۵۰ میلادی برمی‌گردد/ قشم را نابود نکنیم
آیا رواست جزیره‌ای که آخرین قطعه باقیمانده سرزمین کشورمان از جولان انواع خودروها و تخریب و آلودگی آب و خاک و هوای ناشی از آن است را به‌دست خود در مسیر نابودی قرار دهیم؟
آیا رواست جزیره‌ای که آخرین قطعه باقیمانده سرزمین کشورمان از جولان انواع خودروها و تخریب و آلودگی آب و خاک و هوای ناشی از آن است را به‌دست خود در مسیر نابودی قرار دهیم؟
به گزارش تیننیوز، یک کارشناس حمل‌ونقل با بیان این مطلب گفت: چند سال قبل از طریق رسانه‌های جمعی از عملیات ساخت پل بندرعباس-قشم با هزینه‌ای بسیار سنگین مطلع شدم.
حمید سیادت موسوی افزود: همان زمان مطلبی در اعتراض و پرسش نسبت به موضوع تهیه کردم که در چند سایت از جمله تیننیوز منتشر شد. چندی بعد گزارشی از شبکه یک سیما پخش شد که طی آن با مقایسه قیمت تره‌بار در بندرعباس با قشم و ذکر دلائل دیگر از جمله سهولت دسترسی، احداث پل امری ضروری دانسته شد.
مدیرکل سابق دفتر حمل‌ونقل وزارت کشور افزود: نکات دیگری از جمله رونق اقتصادی جزیره، ارتقای غرور ملی، دسترسی به خدمات درمانی و سخنانی از این دست از دلایل ضرورت احداث پل ذکر شده است.
این کارشناس اظهار داشت: سوال اصلی این بوده و هست که سرازیر شدن سیل کامیون‌ها، تریلی‌ها و خودرو‌های سواری به جای جای دیگر سواحل و شهرها و روستاهای دور و نزدیک کشور، چه امتیازی برای آنها به بار آورده که اکنون با صرف هزینه‌ای هنگفت در صدد تسری آن به جزیره زیبای قشم باشیم؟
وی گفت: آیا رواست جزیره‌ای که آخرین قطعه باقیمانده سرزمین کشورمان از جولان انواع خودروها و تخریب و آلودگی آب و خاک و هوای ناشی از آن است را به‌دست خود در مسیر نابودی قرار دهیم؟
وی تاکید کرد: رونق اقتصادی جزیره با تقویت و تمرکز بر ارزش‌های زیست محیطی و بومی آن که سبب امتیاز جزیره از دیگر مناطق کشور است و همچنین از طریق گردشگری دوستدار طبیعت و دوستدار ارزش‌های بومی تحقق پذیر است نه راهکارهای ژنریک.
این کارشناس حمل‌ونقل افزود: با کسری از هزینه احداث چنین پلی، می‌توان نه تنها مراکز و خدمات درمانی که شهرهای بیمارستانی برای رفاه جزیره‌نشینان و توریسم درمانی در جزیره ایجاد کرد و با تامین حمل‌ونقل دریایی مدرن دسترسی ایمن و مناسب جزیره‌نشینان را تامین کرد.
سیادت موسوی خاطرنشان کرد: تصمیم‌گیران در این زمینه خود واقف‌اند که دیدگاه اتصال هرجا و همه جا با جاده و پل با نادیده گرفتن امتیازات محلی و بومی به دهه‌های ۵۰ و ۶۰ میلادی تعلق دارد و تغییر پاردایم دهه‌های اخیر بر راهکارهای هوشمندانه متمایز و البته انسان مدار و دوستدار محیط زیست تمرکز دارد.
پس چرا سوئد دانمارک ان پل عظیم بین دو دریا میزنند.
چرا انگلیس جزیره تونل مانش بین فرانسه انگلیس میزند ،چرا ژاپن پل بلند در دریا میزند چرا چین میزند.؟
با احترام به صحبت های کارشناس انها هم میتوانستند با کشتی بروند ولی چرا پل ها زدند دهه 60 هم نبوده.
اگر این تفکر باشه استامبول هم باید با کشتی میرفتند پل نمیزدند قشم که از استامبول توریستی تر نیست اونجا محیط زیست خطر نیفتاد.
من بنظرم میشه پل زد ولی برای ورود شرایط سختگیرانه گذاشت مثلا استانذارد خودروها هیبریدی یا برقی یا یورو پنج باشدیا با اتوبوس وارد شوند.
چرا مردم خودمان از گردش تفریح محروم و مردم جزیره از اشتغال درامد محروم میکنیم .
ساخت پل باید انجام بشه