چالش های پیش روی شهردار آینده تهران

رایزنی ها برای انتخاب شهردار تهران از حدود 2 ماه پیش و با پیروزی لیست امید در انتخابات پنجمین دوره شورای اسلامی شهر تهران آغاز شد و تقریبا هر روز اخبار، شایعات و گمانه زنی هایی در محافل و برخی رسانه ها در مورد مدیریت آینده شهر تهران منتشر می شد.
اما در نهایت از 24 گزینه پیشنهادی، هفت گزینه (محمد علی نجفی، حسین مرعشی،الهه کولایی، سیدمحمدعلی افشانی، حبیب الله بیطرف، محمد شریعتمداری و محسن مهرعلیزاده) معرفی شدند تا برنامه های خود برای مدیریت شهر تهران را ارائه و با بررسی هایی که در شورای شهر جدید روی این برنامه ها انجام می شود، در نهایت گزینه نهایی تصدی سکان شهرداری تهران برای کسب رای اعتماد از شورا معرفی شود.
این مراحل به سرعت انجام خواهد شد مهم آن است که شهر تهران که برخی اعضای شورای شهر چهارم از آن به عنوان «شهر سوخته» یاد می کنند را شهردار آینده با چه راهبرد، برنامه و تدبیری مدیریت خواهد کرد؟
درهمین ارتباط و براساس اعلام جمعی از اعضای شورای شهر، شهرداری تهران افزون بر 60 هزار میلیارد تومان بدهی و همچنین تعداد زیادی پروژه های زخمی شده و ناقص(نیمه کاره) دارد.
صدور مجوزهای بی رویه ساخت واحدهای بلندمرتبه و قطع درختان و آب رفتن فضای سبز هم مسائل خاص زیست محیطی از جمله آلودگی هوا را در شهر ایجاد کرده است که بارها محمد حقانی رئیس کمیسیون محیط زیست شورای شهر تهران از این اوضاع گلایه کرد.
عقب ماندگی تهران در ایجاد خطوط و تعداد ایستگاه ها و حتی واگن های مترو از برنامه توسعه و چشم انداز شهر هم یکی دیگر از مشکلاتی است که رفع آن می تواند زمینه را برای گره گشایی از تومور بدخیم ترافیک پایتخت هموار کند؛ ترافیکی که اکنون دیگر شمال و جنوب و شرق و غرب و مرکز شهر را در بر گرفته و شهروندان را کلافه کرده است.
برخی اعضای چهارمین دوره شورای اسلامی شهر تهران بارها از ریخت و پاش های میلیاردی شهرداری چه در زمینه اعطای کمک به خیریه های منتسب به نزدیکان عوامل شهرداری و چه در مورد واگذاری مراکز ترک اعتیاد و املاک و ... به افراد و شرکت های خاص و... فریاد زدند که روی چه حسابی این واگذاری ها صورت گرفته است؟
چالش شهرداری با دولت بخصوص در دولت دکتر روحانی هم یکی از مشکلاتی بود که دامنگیر شهر شده بود؛ از سویی شهرداری ادعا می کند که دولت سهم خود را در حوزه های مختلف مثلا در امور حمل و نقل و پروژه های وابسته به آن نپرداخته و در دیگر سو دولتی ها هم معتقدند که بر اساس سند چشم انداز ششم توسعه باید درآمدهای شهرداری به خزانه دولت واریز و با استقرار ناظرین دیوان محاسبات در شهرداری بر هزینه کرد این درآمدها نظارت شود؛ طرحی که عده ای بر این باورند که شهرداری را از یک نهاد غیردولتی به نهادی در ذیل مجموعه دولت تبدیل می کند و شهردار را نیز کارمند دولت به شمار می آورد.
با این وجود به نظر می رسد شهردار آینده تهران باید از همان روز نخست چکمه های آهنین خود را بپوشد و در همان بدو کار تمرکز خود را به صاف کردن دست اندازها و پر کردن چاله های فراروی مدیریت شهری معطوف نماید.
تسویه بدهی های چند هزار میلیاردی شهرداری، در مسیر درست قرار دادن پروژه هایی که ناقص اجرا شده یا می شود، بهسازی سیستم مدیریتی در شهرداری و برچیدن بساط مدیریت های خانوادگی، تعامل نیک با دولت و شورای شهر، تلاش برای ساماندهی نیروی انسانی (گفته می شود 5 هزار نفر در سال 92 در شرکت مترو استخدام شده اند) و استخدام های بی رویه و خارج از چارچوبی که در دوره مدیریت کنونی شهرداری انجام گرفته، تدبیر برای ایجاد درآمدهای پایدار برای شهر و درانداختن طرحی نو به جای شهرفروشی و... و بسیاری از مشکلات دیگر که در حوصله این نوشتار نیست باید از مهم ترین برنامه های شهردار آینده تهران باشد.
البته دراین میان هم نمی توان از برخی اقدامات موثر و مطلوب انجام شده طی سال های اخیر در مسیر رشد و توسعه همه جانبه و پایدار شهر تهران چشم پوشی کرد، اقداماتی که موجب شده کلانشهر تهران به عنوان یکی از شهرهای زیبا و مدرن در جهان مطرح شود.
توسعه شبکه های ارتباطی و بزرگراهی شهر، ایجاد و توسعه شبکه حمل و نقل(مترو - اتوبوس های تندرو) و همچنین توسعه و تجهیز مراکز فرهنگی و هنری(فرهنگسراها) و پردیس های سینمایی از جمله اقداماتی قابل تقدیری است که در سال های اخیر در کلانشهر تهران انجام شده است.