کارنامه ای که زاکانی در شهرداری تهران از آن دم می زند، اصلا اجرا نشده!

به گزارش تین نیوز،  روزنامه شرق نوشت:

وعده های بزرگ علیرضا زاکانی، یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، مورد انتقاد برخی از کارشناسان اقتصادی و سیاسی قرار گرفته است؛ از حل آسان مشکل مسکن تا وعده یارانه طلایی به مردم.

او در شهرداری هم وعده های بزرگی به تهرانی ها داده است؛ از شکستن کمر ترافیک و قیمت مسکن تا نونوارکردن ناوگان حمل ونقل عمومی و ارزان کردن زندگی در تهران. اما هنوز تهرانی ها طعم این وعده ها را نچشیده اند.

او در حالی از تحقق وعده برقی شدن در صداوسیما سخن می گوید که هنوز خبری از فعال شدن هزار تاکسی برقی در تهران نیست و گفته می شود بیش از ۷۰ تاکسی برقی پلاک گذاری شده اند و همچنان وضعیت وام این خودروها روشن نیست. اگر همه این هزار تاکسی برقی را هم فعال در تهران تصور کنیم، باز هم اعداد اعلام شده نشان می دهد هنوز تا عملیاتی شدن وعده ها راه زیادی باقی مانده است. شهردار تهران مهر سال ۱۴۰۲ قول ورود ۲۰ هزار تاکسی و ون برقی را به تهران داده بود.

او یادآوری کرد که برای اقشار خاص، با توجه به اقتضائات آنها، این میزان افزایش پیدا خواهد کرد. این یارانه شهروندی در انبوه وعده های شهردار گم شد. قول ها و وعده های عمل نشده شهردار تهران تا جایی ادامه پیدا کرد که واکنش اعضای شورای شهر تهران را هم به دنبال داشت. ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران، در یکی از تذکرهایی که به شهردار تهران داده، گفته بود: «ذکر من در مورد قول هایی است که ما به مردم می دهیم؛ آنها را تکرار می کنیم و اصرار هم می کنیم و بعد به راحتی از کنارشان می گذریم . اگر اشتباه کردیم از مردم عذرخواهی کنیم و وعده ای که نمی توانیم عمل کنیم، به مردم ندهیم».

زاکانی در این سال ها وعده های زیادی در حوزه حمل ونقل عمومی داده است و مسافران اتوبوس که این روزها گرما و شلوغی اتوبوس های فرسوده را تجربه می کنند، مدت هاست منتظر تحقق وعده های حمل ونقلی شهردار تهران هستند. سال ۱۴۰۱ قرار بود تعداد اتوبوس های تهران به پنج هزارو ۵۰۰ دستگاه برسد، اما در سال ۱۴۰۳ هنوز تعداد اتوبوس های فعال تهران به دوهزارو ۵۰۰ دستگاه نرسیده و رکورد تاریخی شهردار محقق نشده است. او در همان نشست خبری قول داد تا پایان سال ۱۴۰۲ پرونده هفت خط مترو بسته می شود؛ وعده ای که به سال ۱۴۰۳ منتقل شد. زاکانی قول افزایش تعداد واگن های مترو را هم داده و تهرانی ها همچنان منتظر واگن های چینی هستند که به گفته مدیران شهری یک رام آن بهمن امسال به تهران می رسد.

ابراپلیکیشن شهرداری سامانه شهرزاد است که بسیاری از کارشناسان آن را نسخه ضعیف «تهران من» توصیف می کنند. شهردار تهران در حالی وعده ارزانی می دهد که بر اساس لایحه شهرداری تهران که مورد تصویب شورای شهر تهران نیز قرار گرفت، مرگ هم در پایتخت گران شد. جز یک طبقه قبر رایگان که سهم هر تهرانی در زمان مرگ است، دو طبقه از سه طبقه از قبور قطعات روز بهشت زهرا ۳۸ درصد گران شد و پس از این برای هر طبقه باید ۱۵ میلیون پرداخت شود. البته شورایی ها مجوز دادند تا ۳۰ میلیون هزینه قبر قسطی پرداخت شود.

یکی از سخنان پرتکرار شهردار تهران، مبارزه با فساد است. داوود گودرزی، شهردار منطقه ۵ که زمانی رئیس سازمان بازرسی شهرداری تهران بود، یک بار با حضور در صحن شورای شهر از اقدامات شهرداری در حوزه شفاف سازی و مبارزه با فساد گفت. او از کشف هفت شبه شبکه فساد در شهرداری تهران خبر داد و گفت: این شبکه ها در قهوه خانه ها دور هم جمع می شدند که پرونده های آنها در هیئت تخلفات رو به اتمام است.

به گفته گودرزی، ۷۵۰ فقره پرونده تخلفات فردی عوامل شهرداری شناسایی و کشف شد و پرونده های آنها در هیئت تخلفات رو به اتمام است. اما شهردار تهران در نشستی خبری، ادعای وجود شبکه های فساد و تخلف در شهرداری تهران را رد کرد. او گفته بود شبکه فساد وجود نداشته، بلکه تخلف چند نفر بوده که خودمان در مجموعه شهرداری آن را کشف کردیم، با آن برخورد کرده و برای برخورد دستگاه نظارتی موضوع را به این دستگاه ارسال کردیم. اما اقدامات شهرداری در این حوزه چندان مورد قبول اعضای شورای شهر تهران نبود. ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران، در گفت وگوهایش با رسانه ها بارها تأکید می کند که در این مدت نشانه ای برای اقدامات تازه در حوزه مبارزه با فساد ندیده است.

ادبیات تند و تیز زاکانی در برابر برخی از منتقدان هم نکته تازه ای نیست. لحن بیان او در مناظره های انتخابی دوره گذشته و نحوه پاسخ گویی او هنوز هم گاهی از سوی منتقدانش در فضای مجازی یادآوری می شود. زاکانی در واکنش به انتقاد مدیران و تصمیم گیران سابق شهرداری هم از همین ادبیات استفاده می کند. از پیشنهاد دوچرخه زدن در سایه به پیروز حناچی تا پاسخ به انتقاد محسن هاشمی از تراموا که سال ها مدیریت متروی تهران را بر عهده داشت و گفتن این جملات خطاب به وی که آدم چیزی را که بلد نیست، نباید بگوید چون مجبور نیست حرف بزند!