حکایت باقر الحکام و کریدور جنوب – شمال

در ازمنه قدیم از خیل حاکمان آن دوره، حاکمی بود بس فرهیخته و به ندرت به هم ریخته و او را نامی بود بس نامی، باقر الحکام، علیه الاف التحیته و السلام.

پس او را عزم جزم شد که بسازد میهن را بسیار آبادتر از گذشته. میهن خویش را کنیم آباد – پس از آن هر چه بادا باد!

پس عزم جزم نمود که پیاده مسیری را طی نماید که بعدها گذر راه (کریدور) ترانزیت جنوب – شمال قرار گیرد و از آن مسیر مسافران و کالاها، بروند و بیایند. مانند امری که در ازمنه بسیار قدیم، که برف بیش از 1 متر بباریدی، بر روی برف مشاء و طی طریق نمودی و همان مسیر (جا پاهای امیر بر روی برف) نشانی می شد از برای برف روبی و احداث «گپ راه» یا همان «بزرگراه» که گاه به آن «بیوک راه» نیز گفته اند.

پس عزم جزم نمود که پیاده برود و مسیر برفی را تا «ماسکویه» طی نماید و بعدها همان مسیر به گذر راهی (کریدور) ارزشمند تبدیل شود. پس سعی وافر نمود تا شبی، پیام رسانی را پیشه نماید.

لیک باقرالحکام، به درستی روش سلوک احکم الحکام ماسکویه را آشنا نبودی و اصرار بر ملاقات نمودی و اصراربر ملاقات نمودی!

احکم الحکام ماسکویه، که خود را حاکم مطلق ماسکویه و حومه دانستی، و حومه ماسکویه از یکسو تا آبادی وستک و دیگر تا داماس کوی امتداد داشتی، و از سوئی دیگر تا آلاسکاه و حومه بجن و پاروس امتداد یافتی، به راحتی هر ملاقاتی روا نداشتی!

هم او بود که دربازدید از داماس کوس آباد، بشارالدوله را در مقر نظیمیه های ماسکویه، چون دستیار محافظ به دنبال خود به مشاء واداشتی (همانگونه که ترامپیت یا ترامپت در بازدید از نظمیه های اتازونی در بگرام، احکم الحکام کیبل را اگر چه غنی بود، لیک چون فقیر، به مشی در دنبال خود واداشتی)

پس احکم الحکام ماسکویه که سری پر باد داشتی، در برابر اصرار باقر الحکام، هیچ رواداری  روا نداشتی و روا ندانستی، و ملاقات را منوط به رعایت برروتکلی یکساله، در لحاظ کرونا، دانستی و باقر الحکام را بر سرکار نهادی، و به حزن امر دادی.

و آنگونه بود که جای پای باقر الحکام بر روی برف های تدری تا ماسکویه، به کریدور آزاد راهی ترانزیتی بدل  نگشتی، و راه همان راه خاکی هماره بگشتی، تا باشد که برروتکل­‌های کرونائی بیش از پیش مراعی گشتی و دور خود بگشتی.