◄ سود تسهیلات کرونایی ریلی 22 درصد از نرخ تورم کمتر است
نرخ تورم 40 درصد است و به شرکت‌های ریلی وام با نرخ سود 18 درصد پرداخت می‌شود.
در حالی که با توجه به آغاز ارایه تسهیلات کرونایی دبیر انجمن صنفی شرکت‌های حمل و نقل ریلی اعلام کرد شرکت‌های ریلی مسافری برای ادامه حیات نیاز به تسهیلات ارزان قیمت‌تری دارند، یک کارشناس می‌گوید: اگر این شرکت ها با دریافت این همه ارفاق باز هم رو به موت هستند باید یک فکر اساسی کرد.
به گزارش تین نیوز، این کاربر در بخش نظرهای کاربران تین نیوز، بیان کرد: نرخ تورم 40 درصد است و به شرکت‌های ریلی وام با نرخ سود 18 درصد پرداخت می‌شود.
وی افزود: بر این اساس شرکت‌های مذکور 22 درصد از تورم جلو میافتند و این درحالی است که از ابتدای تیرماه ، قیمت بلیت قطار نیز 20 درصد افزایش پیدا می‌کند که جمعا 42 درصد می‌شود.
او عنوان کرد: اگر شرکت‌های ریلی با این همه ارفاق باز هم رو به موت هستند باید یک فکر اساسی کرد.
بیشتر بخوانید:
این کاربر تین نیوز بیان کرد: تحلیل این شرایط آن است که تعدادی شرکت با عنوان شرکت خصوص تاسیس شده و که آنها پول، وام و جبران ضرر از دولت دریافت می‌کنند که مسافرجابه‌جا کنند و هر وقت دولت پول نداد فریاد می‌زنند که نمی‌توانند به حیات خود ادامه بدهند.
وی افزود: در چنین شرایطی آیا بهتر نیست خود دولت بخش مسافری ریلی را برعهده بگیرد تا ارزان‌تر تمام شود؟
روز گذشته مهرداد تقی‌زاده دبیر انجمن شرکت‌های ریلی به خبرنگار ما گفت: نرخ سود وام اعطایی به شرکت‌های ریلی مسافری 18 درصد است که این نرخ سود موجب شده تسهیلات ارایه شده خیلی برای شرکت‌ها جذابیت نداشته باشد و برخی شرکت‌های ریلی مسافری بزرگ به همین دلیل برای دریافت این وام اقدام نکرده‌اند.
به گفته وی برای این‌که شرکت‌های مذکور بتوانند روی پای خود بایستند لازم است تسهیلات ارزان قیمت‌تری به آنها ارایه شود و یا همچون برخی کشورها به بخش ریلی مسافری کمک بلاعوض ارایه کرد تا این زیان به نحوی جبران شود و شرکت‌ها بتوانند به حیات خود ادامه بدهند.
مشکلات شرکت های ریلی را باید به دو نگاه وضعیت کرونایی و پسا کرونایی تقسیم کرد
منصفانه نیست که در شرایط کرونا تقصیر ها را متوجه مدیریت بخش خصوصی نماییم
در شرایط خاص فعلی وام قرض الحسنه صفر درصد نیز حلال مشکلات بخش مسافری نیست ، مشکل کاهش سفر ها به دلیل وضعیت خطیر کنونی است که ممکن هست تا ماه ها نیز ادامه پیدا کند.
این وام قرار هست در کجا و طبق کدام پلن اقتصادی سود ایجاد کند؟ ظاهرا هدف از این وام برای تسویه هزینه هایی است که امروزه بخش ریلی باید بپردازد تا زیر بار هزینه های جاری زنده بماند.
برای برون رفت از وضعیت کنونی تحریک تقاضای سفر می تواند این مشکل را حل کند که در این شرایط منطقی نیست.
اما در مورد شرایط عادی (بعد از کرونا؟!) می بایست بار دیگر بررسی نماییم که کاهش روز افزون درآمد مردمی که مخاطب راه آهن هستند (بر اساس برابری ارزی) و افزایش روز افزون هزینه های ارزی شرکت های ریلی قرار هست به چه نقطه ای برسیم؟ در حال حاضر بلیت یک صندلی از قطار تهران مشهد را به طور متوسط اگر حدود بین 90 تا تا 180 هزار تومان فرض کنیم تقریبا بلیت این مسیرطولانی برابر 5 الی 10 یورو می شود در صورتی که همین مبلغ ناچیز برای بسیاری از خانواده های حداقلی بگیر و کم درآمد ایرانی سنگین و خارج از سبد هزینه های سالانه هست.
این در صورتیست که بسیاری از هزینه های بخش ریلی ارزی و بی اعتنا به شرایط داخل کشور همگام با جهان خارج از ایران بالا می رود...
اگر سیاست کاهش ارزش ریال و سرکوب حقوق و درآمد همچنان به این شکل پیش رود سرآخر دولتی شدن شرکت های ریلی موضوعی دور از ذهن نیست.
خصوصی سازی در شرایطی معنا پیدا می کند که اقتصاد دولت زده ، دستوری و بسته نباشد
جدای از اصل فضای اقتصادی حاکم بر کشور که در ید راه آهن و شرکت های ریلی نیست می بایست با تغییر برخی از سیاست ها و استقبال از ایده های درآمدزا سعی کرد از اکوسیستم معیوب درآمدی فعلی بیرون آمد.
به عنوان مثال
اعطای تسهیلات می بایست از طریق کارت اعتباری سفر به خود مسافران بالقوه داده شود که در این شرایط سود بانکی نیز گریبانگیر شرکت های ریلی نمی شود
وهمچنین سیاستگذاری راه اندازی قطارهای پرسرعت نیز از مواردیست که موجب می گردد مشتریانی که از نظر وضعیت درآمد قشر متوسط به بالای جامعه هستند را به استفاده از قطار ترغیب کرد تا این صنعت بتواند به سود دهی واقعی برسد.
و همچنین استفاده از بسیاری از ایده هایی مثل استفاده از حمل و نقل ترکیبی ریلی و جاده ای و... میتوان تحولات بزرگی ایجاد نمود.