◄ ساخت راه آهن شرقی - غربی در استان های شمالی توجیه اقتصادی دارد؟

در حالی در چند ماه اخیر زمزمه هایی از سوی برخی مسئولان استان مازندران از جمله استاندار برای توسعه راه آه شرق به غرب این استان صورت گرفته و  سید محمود حسینی‌پور نوری در مراسمی گفته است «بنا داریم خطوط ریلی در این استان را هر چه سریع‌ تر توسعه دهیم»، برخی کارشناسان حمل و نقل معتقدند توسعه راه آهن مسافری در شمال کشور توجیه اقتصادی ندارد.

به گزارش تین نیوز، به اعتقاد برخی کارشناسان، مختصات مازندران و گیلان با مختصات دیگر استان ها متفاوت است بدین معنا که مقصد مسافران در عرض و طول این 2 استان کاملا پخش شده است. برای مثال وقتی قطار به ساری یا گیلان برسد بخش کمی از مسافران ، کل سفرشان به این دو شهر محدود می شود و دیگر مسافران  به ویلاها و خانه هایی می روند که در نقاط مختلف این استان ها پخش هستند و قاعدتا استفاده از دریا و خرید و ... هم مورد نظر مسافران است که طبیعتا استفاده از تاکسی برای انجام این کارها به صرفه نیست و نیاز به خودروی شحصی دارد.

به باور این کارشناسان، با توجه به این ویژگی ها اگر خودروی شخصی نباشد مسافران دچار مشکل می شوند. راه آهن وقتی معنی پیدا می کند که یک شبکه ریلی دیگر مثل LRT وجود داشته باشد و 18 ساعت در روز مرتب و در سرفاصله مناسب حرکت کند مثلا خط LRT ساری از ایستگاه قطار ساری به طول کلی 70 کیلومتر تا محمود آباد به شکل شهر به شهر ولی با عملکرد یکپارچه وجود داشته باشد و 70 کیلومتر موازی جنوب از ایستگاه قطار ساری به قائمشهر - بابل تا آمل و 2 خط LRT  به صول 20 کیلومتر شمالی جنوبی هم برای مسیر بابل به بابلسر و از آمل به محمود آباد لازم است و به همین شکل شبکه حمل و نقل عمومی تا خود گیلان و بعد از آن هم درون گیلان مورد نیاز است.

کارشناسان می گویند، در چنین شرایطی نمی توان از قطار بین شهری در شمال کشور بهره گرفت چون قطار به طور دائم باید در فواصل کوتاه از جمله فواصل یک، سه و پنج کیلومتری متوقف شود. برای مثال 200 کیلومتر  حمل و نقل ریلی درون شهری نیاز است (از رضوانشهر به صومعه سرا،فومن، رشت، آستانه اشرفیه، لاهیجان، لنگرود، رودسر، کلاچای، چابکسر و باز مثلا 10 کیلومتر از لاهیجان به چمخاله ، 20 کیلومتر از آستانه تا کیاشهر، 40 کیلومتر رشت خمام بندرانزلی و 120 کیلومتر کنار دریا از رضوانشهر تا رودسر).

این کارشناسان معتقدند اگر کمبود زمین در شمال و هزینه تملک آنها هم مدنظر قرار گیرد و به این موضوع نیز توجه شود که جمعیتی که حوالی ایستگاه های قطار ساکن نیستند از خودروی شخصی استفاده می کنند،  می توان نتیجه گرفت این طرح ها بی معنی است و ریل ابدا به درد گردشگری شمال نمی خورد.

 قابل ذکر است چندی پیش سید محمود حسینی پور نوری، استاندار مازندران در شهرستان رامسر و در مراسم‌ معارفه سرپرست فرمانداری این شهرستان گفته بود: امروزه صنعت گردشگری بر اساس خطوط ریلی رونق یافته است و استراتژی ما در این حوزه نخست تقویت و سپس توسعه خطوط ریلی مازندران است.