انجمن هواشناسی: امواج کوهساری عامل سقوط بالگرد شهید رئیسی نبود

 انجمن هواشناسی ایران طی اطلاعیه ای درباره انتساب امواج کوهساری به حادثه سقوط بالگرد حامل رئیس جمهور فقید کشور، اعلام کرد: احتمال تشکیل امواج کوهساری با شدتی که بتواند حادثه سقوط بالگرد را رقم بزند، از پایه و اساس علمی محکم برخوردار نیست.

جزئیات دومین گزارش هیات بررسی ابعاد وعلل سانحه بالگرد رئیس جمهور

به گزارش تین نیوز به نقل از ایرنا، انجمن یادشده در این اطلاعیه افزود: برای تنویر افکار عمومی درباره شرایط لازم و چگونگی تشکیل امواج کوهستانی و نقش احتمالی آنها در سقوط بالگرد حامل رئیس جمهور فقید ایران که به تازگی توسط برخی کارشناسان در رسانه ها مطرح شده است، توضیحات به شرح زیر لازم به نظر می رسد.

برای تشکیل امواج کوهستانی که به آنها امواج «لی» یا امواج ایستاده باد نیز گفته می شود، به وجود چند شرط خاص در جو نیاز است:

باد نسبتاً قوی و پایدار که به سمت کوهستان یا موانع زمینی جریان داشته باشد. تعیین حداقل سرعت باد برای ایجاد امواج کوهستانی خطرناک برای هلیکوپتر دشوار است، زیرا به عوامل متعددی از جمله نوع هلیکوپتر، تجربه خلبان، شرایط جوی خاص و ویژگی های کوه بستگی دارد. با این حال به طور کلی امواج کوهستانی زمانی که سرعت باد به ۲۰ تا ۳۰ نات یا بیشتر (۲۲ تا ۳۳ مایل در ساعت) برسد می تواند برای پرواز بالگردها خطرناک باشد.

شکل مانع راستای وزش باد باید بر جهت کشیدگی کوهستان عمود باشد یا با زاویه کمی بر آن برخورد کند. شیب های تندتر موانع تشکیل امواج را آسانتر می کند.

پایداری جوی پایداری توده هوا در راستای قائم به این معنی که لایه های هوا با ارتفاع به طور ناگهانی مخلوط نشوند، مانند وارونگی دما پایداری جو به حفظ امواج در حین حرکت آنها پس از مانع کوهستانی کمک می کند.

رطوبت رطوبت کم هوا مطلوب تر است، زیرا ابر و بارش می تواند امواج را مختل کند.

عوامل دیگر مانند ساختار قائم دما و فشار جو نیز می توانند تاثیر بگذارند. در صورت وجود همه این شرایط امواج کوهستانی می توانند در ارتفاعات مختلف بالای کوه یا مانع تشکیل شده و باعث ایجاد ناهمواری و تلاطم شوند که در عملیات هوانوردی به ویژه پرواز در سطوح پایین جو می تواند مخاطره آمیز باشد.

در سانحه سقوط بالگرد حامل رئیس جمهوری در ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳، بررسی میدان باد در ترازهای سطوح پایین ارتفاع پرواز بالگرد نشان می دهد که در ارتفاع ۸۵۰ میلی بار حدود یک هزار و ۵۰۰ متری از تراز دریا، سرعت باد بسیار پایین بوده و در زمان سانحه و ساعت های قبل و بعد از آن سرعت باد در این تراز کمتر از ۱۰ نات (پنج متر بر ثانیه) بوده است.

همچنین بررسی میدان باد در تراز ۷۰۰ میلی بار حدود سه کیلومتری تراز دریا با استفاده از داده های باز تحلیل نشان می دهد که سرعت باد در این تراز با زاویه نه چندان مناسب با راستای توپوگرافی منطقه برای تشکیل امواج کوهساری چندان زیاد نبوده و سرعت باد در حد ۲۰ نات و کمتر است. از طرفی داده های رادیوسوند ایستگاه فرودگاهی تبریز در ساعت ۱۲ به وقت گرینویچ نزدیکترین زمان داده دیدبانی جو بالا به زمان حادثه سرعت باد در محدود ۱۵ تا ۲۰ نات ثبت شده است و داده های نیمرخ جو بیانگر شرایط پایداری نیست (شرط لازم برای تشکیل امواج کوهساری).

بنابراین بر اساس داده های بازتحلیل و داده های مشاهداتی، در زمان رخداد و ساعت های پیش و پس از حادثه به سبب نبود شرایط لازم، احتمال تشکیل امواج کوهساری با شدتی که بتواند حادثه سقوط بالگرد را رقم بزند، برخلاف نظرات اخیر منتشر شده در برخی رسانه ها از پایه و اساس علمی محکم برخوردار نیست و امواج کوهساری را نمی توان عامل مهم در این حادثه به حساب آورد.

بر اساس شواهد مشاهداتی، وجود مه نیز بیانگر نبود چینش قوی باد و تلاطم در سطوح پایین جو و نزدیکی سطح زمین است که نشان دیگر از نبود چینش باد تلاطم و امواج کوهساری قابل ملاحظه است.