تنها ۵ درصد مردم از هواپیما استفاده می کنند
رئیس امور انرژی سازمان برنامه و بودجه گفت: آمار‌های ما از تعداد افرادی که از سفر‌های هوایی استفاده می‌کنند حداکثر ۵ درصد است.
رئیس امور انرژی سازمان برنامه و بودجه گفت: آمار های ما از تعداد افرادی که از سفر های هوایی استفاده می کنند حداکثر ۵ درصد است.
به گزارش تین نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، دولت سالانه بیش از ۳۵هزار میلیارد تومان یارانه به منظور سوخت هواپیما پرداخت می کند و هدف از این کار، ارزان رسیدن بلیت به دست مردم است.
بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند که بخش عمده این یارانه به دست مردم نمی رسد و برخی هم معتقد هستند که تأثیر نرخ سوخت بر قیمت بلیت هواپیما حدود ۲۰ درصد است. در نتیجه، این یارانه چندان تأثیرگذار نیست. ضمن این که به عقیده برخی از کارشناسان تنها ۳ درصد مردم از هواپیما استفاده می کنند و یارانه پرداختی برای سوخت هواپیما به قشر مرفه می رسد.
در لایحه بودجه سال آتی، کاهش یارانه سوخت ناوگان هواپیمایی پیش بینی شده است. در میز اقتصاد امروز، این موضوع مورد بررسی قرار گرفت که آیا یارانه سوخت هواپیما صرفاً به دهک های مرفه می رسد؟ و تأثیر تغییر یارانه سوخت هواپیما بر قیمت بلیت هواپیما چه میزان است؟ و چگونه می توان عدالت را در توزیع یارانه سوخت برقرار کرد؟
محمدصادق کریمی، رئیس امور انرژی سازمان برنامه و بودجه در مورد توزیع عادلانه یارانه سوخت هواپیما بیان کرد: عدد مصرف سوخت هوایی در کشور به طور متوسط، حدود ۴ تا ۴ و نیم میلیون لیتر در روز است و این عدد به شرکت های هواپیمایی با نرخ ۶۰۰ تومان فروخته می شود و این قیمت در سال ۹۴ تعیین شد و از آن سال تاکنون با همین نرخ در حال فروش است و قیمت تمام شده باید بر اساس هزینه حمل، پالایش و... باشد. در واقع، دولت، فرآورده های نفتی را از پالایشگاه ها به قیمت صادراتی خریداری می کند؛ قیمتی که هر سال توسط وزارت نفت تعیین شده و به پالایشگاه ابلاغ می شود و این عدد حدود ۲۵ - ۳۰ هزار تومان است که قیمت نفت خام هم در آن لحاظ شده است؛ بنابراین عدم النفعی که ناشی از عدد ۶۰۰ تومان سوخت هوایی است حدود ۲۴-۲۵ هزار تومان به ازای هر لیتر است. بر همین اساس، اگر ۴ یا ۴و نیم میلیون لیتر در روز در نظر بگیریم به صورت سالانه، حدود ۴۰ هزار میلیارد تومان ارزش عدم النفع فروش سوخت هوایی به شرکت های هواپیمایی است.
کریمی در پاسخ به این پرسش که یارانه روی بلیت هواپیما محاسبه می شود یا به طور مستقیم به مسافران می رسد و در این میان سهم شرکت های هواپیمایی تا چه اندازه است؟ گفت: دولت برای قیمت های انرژی یک منطقی دارد که هدفش این است که بتواند یک کسب و کاری را شکل دهد و شرکت های هواپیمایی هم برای این که بتوانند قیمت بلیت را به صورت ارزان و قابل تحمل برای مصرف کننده ها عرضه کنند در سال های گذشته این قیمت پایین تعیین شد تا قیمت نهایی بلیت برای مصرف کننده ها پایین تمام شود. منتها در یک سال گذشته، بعد از این که یک رفت و برگشت هایی شده است قیمت بلیت هواپیما از حالت دستوری و تعیین قیمت توسط دولت خارج شده است و شرکت های هواپیمایی بر اساس قواعدی، مجموعه سازمان هواپیمایی و قوانین دیگری که بر قیمت گذاری بلیت حاکم است قیمت بلیت خود را تعیین می کنند؛ بنابراین حداقل، چند ماهی است که یک قیمت تعیین شده دولتی برای بلیت هواپیمایی وجود ندارد. در نتیجه، در این فاصله عملاً قیمت بلیت بر اساس تقاضای آن در بازار در فصل های اوج و غیراوج تعیین می شود و قیمت های بلیت بعد از اجازه آزاد فروختن، بر اساس قواعد فعلی افزایش داشته اند؛ بنابراین عملاً تصمیمی داشتیم که سوخت را ارزان دهیم تا سفر هوایی ارزان شود و در این میان، با این ساز و کاری که در فروش بلیت است عملاً محقق نمی شود.
رئیس امور انرژی سازمان برنامه و بودجه مطرح کرد: باید حساب کنیم هر ساعت صندلی پرواز چقدر است و سهم سوخت در آن چه میزان است. عدد هایی که در محاسبات ما وجود دارند حدود یکی دو درصد سهم سوخت در هزینه ی تمام شده شرکت های هواپیمایی است. اگر از ۶۰۰ تومان به ۳۰ درصد خرید از پالایشگاه ها که گذاشته شده است، تعیین شود حدود قیمت بلیت به میزانی که افزایش پیدا کرده است حدود ۲۰ درصد خواهد بود. الان قیمت بلیت بر اساس تقاضای بازار تعیین می شود. یعنی ممکن است قیمت سوخت افزایش پیدا کند ولی در فصلی که تقاضای بلیت وجود ندارد قیمت بلیت بالا نرود.
او گفت: آمار های ما از تعداد افرادی که از سفر های هوایی استفاده می کنند حداکثر ۵ درصد است و مسئله ترکیب جمعیتی است که از آن استفاده می کنند و اکثر این ۵ درصد جزء سه دهک بالا هستند. دولت در مقیاس کلان، برای حمایت از اقشار محروم و هدایت یارانه طرح ها و برنامه هایی دارد که کلیت آن در بودجه آمده است و بقیه آن در حوزه و اختیارات دولت است و سیاست دولت این است که منابع و مصارف را یکپارچه کند و دولت اختیار تصمیم گیری و مدیریت این هزینه ها را داشته باشد و در جایی که تشخیص می دهد حمایت باید در آن جا اتفاق بیفتد و از منابعی که ایجاد می شود استفاده کند؛ بنابراین کانال کشی مستقیمی وجود ندارد که این منابع را در کجا مصرف کنیم. مجموع فروش فرآورده های داخلی و گاز داخلی در منابع عمومی بودجه قرار می گیرند و دولت مصرف یارانه نقدی و خرید گندم از گندمکاران و بهزیستی و دارو و ... را دارد که همه این ها حوزه های حمایتی دولت هستند؛ بنابراین دولت با این منابع و بر اساس اولویت بندی که خواهد کرد از این اقشار حمایت می کند.
او درمورد میزان یارانه ای که دولت به سوخت هواپیما خواهد داد تاکید کرد: تقریباً با عدد ۳۰ درصد، حدود ۹-۱۰ همت است.
۵% هم نیست حدود ۳% است ، چون بلیط فوق گران و شبکه پروازی ناکارآمد است و ناوگان ابدا ایمن نیست. رقم درست با ۵۶ فرودگاه موجود ۳۰% است که با مسئولین موجود غیر ممکن است تحقق یابد!