◄ الزامات پرواز در شبکه بین المللی چیست؟

وبلاگ تین نیوز، علیرضا منظری | صنعت هوانوردی به عنوان موتور توسعه اقتصادی و عامل مهم برای توسعه پایدار کشورها در حوزه های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی به شمار می آید. یکی از ارکان آن، بخش حمل و نقل هوایی است که شرکت های هواپیمایی مسئولیت بهره برداری از هواپیما را به عهده داشته و ناوگان هوایی نیز عنصر نقش آفرین آن تلقی می گردد. علاوه بر آن توسعه شبکه پروازی داخلی و بین المللی و نحوه و کیفیت ارایه خدمات حمل و نقل هوایی در مسیرهای هوایی به ویژه بین المللی از اهمیت خاصی برخوردارند. 

در این راستا از طرف دولت برای تشکیل شرکت های هواپیمایی الزاماتی تعیین می شود تا بتوانند بر اساس آنها راهبرد لازم را برای فعالیت های شرکت تعیین نمایند. چنانچه یک شرکت هواپیمایی در نظر داشته باشد با راهبرد حضور در یک منطقه از شبکه پروازی داخلی کشور فعالیت نماید باید با محاسبه مشخصات فنی و عملیاتی شبکه پروازی آن منطقه و همچنین بررسی عرضه و تقاضا در مسیرهای هوایی مربوطه نسبت به تامین هواپیمای مناسب و برقراری پروازها و ارایه خدمات حمل و نقل هوایی اقدام کند. 

همین اصل با درجه اهمیت بیشتری برای شرکت های هواپیمایی با راهبرد حضور در شبکه پروازی منطقه ای بین المللی و همچنین با مراتب شدیدتری برای شرکت های هواپیمایی با راهبرد حضور در شبکه پروازی بین المللی (مسیرهای هوایی طولانی) صادق می باشد. 

بنابراین باید نقش دولت و شرکت های هواپیمایی با راهبرد حضور در شبکه پروازی بین المللی پر رنگ تر باشد زیرا در این صورت، آن شرکت هواپیمایی نه تنها نمی تواند با سایر شرکت های هواپیمایی خارجی در آن مسیر هوایی رقابت نماید بلکه با عدم آمادگی برای ارایه خدمات با کیفیت خوب موجب نگرانی و رویگردانی مشتریان می گردد و در واقع ارایه خدمات سایر شرکت ها مورد ترغیب قرار می گیرد. در این صورت برقراری چنین پروازی بدون رعایت الزامات نه تنها فرصت محسوب نمی شود بلکه می تواند تهدیدی نیز برای شرکت هواپیمایی مربوطه به شمار آید. 

ضمن ابراز خوشحالی از این که در کشور شرکت های متعددی مدعی ارایه خدمات حمل و نقل هوایی در شبکه پروازی بین المللی هستند و دولت نیز همراهی و مساعدت را با آنها به جهت حضور بیشتر در صحنه بین المللی و حمایت از صنعت هوانوردی داخلی داشته است ولی باید اذعان نمود که بدون رعایت الزامات مربوطه این موضوع می تواند آسیب های فراوانی را در بر داشته باشد. 

در چند ماه گذشته خبرها حاکی از آن است که پرواز شرکت های هواپیمایی ایرانی در مسیرهای هوایی بین المللی با مشکلاتی مواجه شده که موجب تاخیرهای طولانی مدت و عدم آرامش خاطر مسافران گردیده است. البته باید اشاره داشت که تعیین راهبرد حضور در شبکه پروازی بین المللی فقط با تامین تعداد محدودی هواپیما عملی نمی شود بلکه الزامات دیگری مبنی بر ایجاد سامانه مناسب اعم از نیروی انسانی و تجهیزات و تسهیلات برای برقراری ارتباطات با سایر کشورهای مسیر به منظور دریافت مجوزها و انجام هماهنگی ضروری برای عبور از فضای هوایی آنها و ایجاد امکانات لازم برای رفع نقص فنی هواپیما در ایستگاه های مقصد و برقراری نظام رسیدگی به وضعیت مسافران به هنگام تاخیر طولانی و پرداخت هزینه های آنها در ساختار شرکت هواپیمایی نیاز است. 

بنابراین باید در درجه اول شرکت های هواپیمایی ایرانی پیش از برنامه ریزی و برقراری چنین پروازهایی آن سامانه را ایجاد نمایند. اگر چه قابل قبول است که در این موارد تصمیمات مرتبط با تحریم بی تاثیر نیست ولی هنر مدیریت آن است که در برنامه ریزی تمامی این موضوعات مورد توجه قرار گرفته باشد زیرا مسافر با پرداخت هزینه توقع ارایه خدمات دارد و در صورتی که امکان برقراری پرواز مناسب وجود نداشته باشد مسافر هم گله مندی ندارد و می تواند مشکل رفت و آمد خود را از طریق دیگری مرتفع نماید. در نهایت دولت نیز به منظور پیشگیری از چنین رخدادهایی باید از وجود الزامات در شرکت های هواپیمایی برای انجام پرواز در شبکه پروازی بین المللی به ویژه سامانه مذکور اطمینان حاصل نماید.