تاخیر ۱۰ ساعته پرواز تهران - مشهد؛ سرانجام کنسل شد

آیا کسی می‌داند که اگر در هر یک از فرودگاههای کشور با تأخیر یا لغو پرواز مواجه شد چطور می‌تواند خسارت وارده را مطالبه نماید؟ در این نوشتار تشریح خواهد شد که نه تنها خسارات مادی مثل هزینه بلیط یا هزینه اقامت بلکه خسارات روحی و معنوی نیز قابل جبران خواهد بود. یکی از معیارهای توجه به ارزش انسان و وقت او احترام به انسانیت در تمام اماکن عمومی و خصوصی است. ضمانت اجرای این احترام و تکریم، پیش بینی اعاده حیثیت از دست رفته در قوانین و مقرارت هر کشور است. این امر می‌تواند وجه تمایز کشورهای توسعه یافته ازتوسعه نیافته باشد. اعاده حیثیت نیز صرفاً به جبران خسارت محدود نمی‌شود. گاهی اوقات عذرخواهی، بعضاً یک روز اقامت رایگان در مورد تأخیر پرواز، گاهی جبران خسارت مادی، زمانی استعفا یا برکناری مسئول مربوطه می‌تواند جبران یا تسلی خاطر زیان دیده را فراهم آورد. ولی این امر در کشور ما حلقه‌ای مفقوده محسوب می‌شود. بارها شنیده‌اید هواپیمایی سقوط می‌کند و عده‌ای جان خود را از دست می‌دهند و عده زیادتری داغدار می‌شوند. در برابر چنین حادثه دلخراشی معمولاً شناسایی مقصر و برکناری او حتی اگر وزیر مربوطه باشد امری ابتدایی در سایر کشورهاست ولی در کشور ما برعکس حتی ابزار تأسف از جانب وزیر مربوطه امری نادر است. حادثه از این قرار بود که این فرد در تاریخ ۳ر۴ر۸۸ همراه همسر و فرزند ۵ر۱ ساله اش در فرودگاه مشهد منتظر پرواز برگشت توسط شرکت هواپیمایی… به سوی تهران بود. هر چه منتظر اعلام تحویل کارت پرواز شد خبری نشد تا اینکه فهمید پرواز لغو شده است. به همین راحتی! لذا به دفتر شرکت مستقر در فرودگاه مراجعه کرد. بیش از یکصد نفر در آنجا جمع شده بودند. علت لغو پرواز توضیح داده نشد. مسئول مربوطه به جای عذرخواهی می‌گفت می‌توانید با ماشین سواری به تهران بروید! از پرواز جایگزین خبری نبود. شرکتهای دیگر هم جای خالی نداشتند.(این امر در تیرماه در مشهد امری غیرعادی نبود). کاملاً مستأصل شده بودند. نگرانی همسرش و گریه‌های فرزندش حسابی اعصابش را به هم ریخته بود. او و همسرش فردای آن روز بایستی در محل کار خود حاضر می‌شدند چون مرخصی‌شان تمام شده بود و تعهدات شغلی‌ بلاتکلیف می‌ماند. با وجود استرس و نگرانی و سردرگمی خواستند وجه بلیط را مستردکنند که دفتر آن ایر لاین گفتند پول ندارند و باید از همان دفتر هواپیمایی که بلیط را تهیه کرده‌اند پس بگیرند.(برای اون عزیز یعنی میشد کرج). دختر دانشجویی می‌گفت من هزینه‌ای برای بازگشت یا اقامت بیشتر در مشهد ندارم. مردی می‌گفت من از تهران، امشب بلیط برای تبریز داشتم و با لغو این پرواز به پرواز بعدی نمی‌رسم ولی هیچ گوش شنوایی نبود. مسئولان فرودگاه هم هیچ جوابی نمی‌دادند و می‌گفتند باید به ایرلاین مربوطه مراجعه کنید. ساعات زیادی در فرودگاه معطل ماندند. یک مسافرت چند روزه خوب پایان خوشی نداشت. همان جا تصمیم گرفتند این بی عدالتی را پی گیری کنند. نهایتاً فرودگاه را ترک کردند و بالاخره دو روز بعد و با درد سر زیاد موفق به تهیه بلیط قطار و بازگشت شدند. سپس آن دانشجوی عزیز مطالعاتی را در باب خسارت معنوی آغاز کرد و به کنواسیون‌های بین‌المللی در این مورد که ایران به آنها پیوسته بود و نیز قوانین داخلی از جمله قانون مسئولیت مدنی و اصل ۱۷۱ قانون اساسی برخورد کرد. رویه قضایی نیز حاکی از صدور آرایی هر چند محدود در مورد خسارت معنوی بود. از جمله رای مربوط به پرونده هموفیلی‌ها که در آن علاوه بر پرداخت دیه، معادل ریالی آن به عنوان خسارت معنوی مورد حکم قرار گرفته بود. لیکن در مورد تأخیر یا لغو پرواز یک شرکت هواپیمایی مطلبی به چشم نمی‌خورد. فقط در مورد تأخیر قطار، شرکت رجا جبران خسارت را پیش بینی کرده بود. لذا دادخواستی مبنی بر مطالبه خسارت مادی و معنوی در مجتمع قضایی شهید مفتح تقدیم کرد که به شعبه … ارجاع شد. با توجه به اینکه رویه قضایی انگشت شماری راجع به این مطلب وجود داشت و در مورد شرکتهای هواپیمایی اساساً رأیی صادر نشده بود به ثمر رسیدن این دادخواست با مشکلاتی مواجه بود: نخست اثبات این امر که خسارت معنوی وارد شده است. دوم رابطه علیت بین بروز خسارت و اقدام شرکت هواپیمائی. سوم مبانی قانونی و شرعی خسارت معنوی. چهارم ملاک ارزیابی میزان خسارت معنوی. ‏ در مورد نخست به برخورد نامناسب مسئولان شرکت هواپیمایی در فرودگاه و توضیح ندادن علت لغو پرواز و عدم استرداد وجه بلیط و فرزند خردسالش که اذیت شده بود و استرس تهیه بلیط بازگشت در مشهد با توجه به فصل شلوغ تابستان و زمان با ارزشی که از او تلف شده و منجر به عدم انجام تعهدات شغلی اش شده بود اشاره کرد. در مورد دوم هر چند وکیل شرکت هواپیمایی سعی بر این داشت که لغو پرواز مزبور را که چارتر بود برعهده چارتر کننده بگذارد ولی از آنجا که مسئولیت پرواز برعهده شرکت هواپیمایی است که بعلت نقص فنی پرواز را لغو کرده بود(این مطلب را وکیل شرکت در لایحه تجدیدنظرخواهی توضیح داد) موفق به اثبات این امر نشد. چرا که در موارد مشابه شرکتهای هواپیمایی مکلف به ایجاد پرواز جایگزین(‏Back up‏) می‌باشند. در مورد سوم نیز قانون مسئولیت مدنی صراحتاً در ماده ۱ خود پیش بینی کرده است: «هرکس بدون مجوز قانونی عمداً یا در نتیجه بی احتیاطی به جان یا سلامتی یا مال یا آزادی یا حیثیت… یا به هر حق دیگر… لطمه‌ای وارد نماید که موجب ضرر مادی یا معنوی دیگری شود مسئول جبران خسارت ناشی از عمل خود می‌باشد.» به علاوه از نظر فقهی قاعده «لاضرر و لاضرار فی الاسلام» اجازه نمی‌دهد هیچ زیانی بدون جبران بماند. واژه ضرر از نظر فقها زیان معنوی را هم در برمی گیرد. میرزای نائینی در جلد دوم منیة الطالب، ضرر را فوت آنچه انسان دارد خواه نفس باشد یا آبرو می‌داند و ادامه می‌دهد: اگر آبروی انسان هتک شود می‌گویند متضرر شده است. در مورد ملاک ارزیابی نیز ضمن اینکه اشاره شد این امر کاملاً شخصی است و بایستی براساس شغل، جایگاه اجتماعی، سن و سال افراد، بیماری یا سلامت آنها و غیره ارزیابی انجام شود، کنوانسیون‌های بین‌المللی که ایران نیز به آنها پیوسته است میزان خسارت را از قبل تعیین کرده اند. به عنوان مثال در بند «ب» ماده ۸ پروتکل گوآتمالا در مورد تأخیر پرواز شصت و دو هزار و پانصد فرانک فرانسه خسارت باید به مسافر پرداخت شود. ایران در سال ۱۳۵۴ به موجب قانون اجازه الحاق دولت ایران به… پروتکل ۱۹۷۱ گوآتمالا این پروتکل را به عنوان قانون داخلی تصویب کرده است. البته این کنوانسیون‌ها ناظر به پروازهای بین المللی است و صرفاً در سال ۱۳۶۴ به موجب قانون تعیین حدود مسئولیتهای شرکتهای هواپیمایی ایران در پروازهای داخل کشور کنوانسیون ورشو و پروتکل لاهه لازم الاتباع شناخته شده است. نکته مهم اینکه در کلیه معاهدات بین‌المللی اشاره‌ای به لغو پرواز نشده است، چون غیر از بحثهای مربوط به قوه قاهره نظیر وضعیت جوی لغو پرواز بی‌معناست و شرکتهای هواپیمایی مکلفند در صورت نقص فنی هواپیمای دیگری را جایگزین کنند. لازم به ذکر است تعیین مبلغ ۵۰۰ر۶۲ فرانک ظاهراً توسط گروهی کارشناس و با توجه به لطمه و حیثیت یک انسان متعارف در صورت تأخیر در پرواز صورت گرفته است. اما صرفنظر از این مطالب، خواسته مطروحه در دادخواست رقم ۵۱ میلیون ریال به عنوان خسارت مادی(هزینه بلیط و اقامت و غیره) و معنوی(لطمه‌های روحی خودش و همسرش و فرزند ۵ر۱ ساله اش) بود. پیش از شروع نخستین جلسه دادرسی وکیل شرکت، پیشنهاد یک سفر و اقامت ۳ روزه در کیش به همراه خانواده را در ازای استرداد دادخواست مطرح کرده بود. او هم در جواب گفته بود گرفتن خسارت برایش مهم نیست، فقط می‌خواهد شرکتهایی را که برای انسانیت و وقت انسانها ارزش قائل نیستند ادب کند تا به راحتی پروازها را لغو نکنند و ضمن داشتن برخورد مؤدبانه همراه با عذرخواهی در اسرع وقت پرواز جایگزین را پیش بینی کنند. نهایتاً پس از سه جلسه رسیدگی طولانی در تاریخ ۱۴/۱۰ / ۸۸ طبق دادنامه شماره رای ذیل صادر شد: «به تاریخ ۱۴ر۵ر۸۸ آقای … اصالتاً و ولایتاً از طرف… و خانم… دادخواستی به طرفیت شرکت هواپیمائی… به خواسته مطالبه خسارت مادی ناشی از عدم انجام تعهد خوانده… ومطالبه خسارت روحی و معنوی را تقدیم نمودند که… به استناد مواد ۱ و ۲ قانون مسئولیت مدنی و اصل ۱۷۱ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و قاعده لاضرر و لاضرار فی الاسلام و رویه قضایی و تمسک به جمله‌ای از حقوقدان فرانسوی به نام استارک(جبران خسارت معنوی اگر چه مناسب و کامل نیست اما بهتر از عدم جبران است) … و استفاده از ماده ۸ پروتکل گوآتمالا… و اینکه بنا به قواعد لزوم و صحت، علی الاصول هر شخص یا اشخاص حقوقی که تعهدی را قبول نموده‌اند بایستی ایفاء و اجرا نمایند و در صورت عدم انجام تعهد، متضرر در صورت اثبات تقصیر شخص متعهد و رابطه علیت متعارف بین فعل زیان دیده و شخص مقصر حق مطالبه خسارت وارده را دارد… و بند ۲ ماده ۹ قانون آ. د. م از جمله ضرر و زیان قابل مطالبه را ضررهایی دانسته که مستلزم کسر حیثیت و بی اعتباری اشخاص و صدمات روحی می‌باشد که این موضوع تأکیداً در ماده ۱ قانون مسئولیت مدنی مصوب ۷/۲ / ۱۳۳۹ به آن اشاره شده…، با عنایت به اینکه قوانین مذکور… خلاف موازین شرعی اعلام نشده است و حتی پرداخت مبلغی برای خسارات مذکور اگر چه نمی‌تواند همه این ضررها را تدارک نماید ولی سبب تخفیف آلام روحی و جبران بخشی از خسارت متضرر و یا متضررین خواهد شد… لذا دادگاه… ادعای مشارالیهم را محمول بر صحت تشخیص و… حکم بر محکومیت شرکت خوانده به پرداخت ۸۰۰ر۰۶۶ر۱ ریال بابت خسارت مادی و پرداخت ۰۰۰ر۰۰۰ر۴۹ ریال بابت خسارت معنوی و پرداخت خسارت دادرسی در حق خواهانها به ترتیب اعلامی صادر و اعلام می‌دارد… رئیس شعبه … دادگاه حقوقی تهران …» متعاقباً وکیل شرکت هواپیمایی از رای صادره تجدیدنظر خواهی کرد و در آن اشاره نمود که «خواهانها به جای شکرگزاری بخاطر دو روز سعادت اجباری حضور در جوار امام رضا(ع) با کینه ورزی اقدام به تقدیم دادخواست نموده‌اند و حسب اظهاراتشان قصد ادب کردن و جلوگیری از تکرار این گونه موارد را دارند. گویا خواهانهای محترم تصور می‌فرمایند در کشورهای غربی یا وابسته به غرب زندگی می‌کنند…» آن عزیز در پاسخ به این قسمت از لایحه خطاب به دادگاه تجدیدنظر نوشت: «… لغو پرواز از مشهد و سعادت و توفیق زیارت مجدد ثامن الائمه(ع) قطعاً سپاسگزاری در پی دارد ولی سپاسگزاری خداوند متعال ارتباطی به رها کردن شرکتهای متخلف و اجازه دادن تداوم تخلفات آنها ندارد و هر مسأله در جای خود قابل بررسی است. همچنین اگر این پرواز به جای مشهد از سنگاپور یا دبی لغو شده بود چه سعادت اجباری در انتظار ما بود؟!» نهایتاً دادگاه تجدیدنظر استان تهران طی دادنامه شماره مورخ ۱۷/۸ / ۹۱ اعلام کرد: «تجدیدنظرخواهی شرکت هواپیمائی… نسبت به دادنامه… شعبه … دادگاه عمومی تهران… انطباقی با جهات درخواست تجدیدنظر مندرج در ماده ۳۴۸ قانون آئین دادرسی مدنی ندارد و دادنامه فوق الذکر با رعایت موازین و مقررات قانونی و اصول و قواعد دادرسی صادر گردیده و دلیل و مدرکی که مستلزم نقض آن باشد ارایه و اقامه نشده و نیز به استناد ماده یک قانون مسئولیت مدنی مصوب ۷/۲ / ۳۹ ورود خسارت از ناحیه تجدیدنظر خواه محرز و مسلم بوده و جبران ضرر از جهت ورود خسارات اعم از مادی و معنوی توسط تجدیدنظرخواه الزامی است… لذا دادنامه تجدیدنظرخواسته را تایید و استوار می‌نماید.

واقعا چه باید کرد گناه مردم چیست. چرا مسعولان در این جور مواقع بی مسعولیت میشن مقصر کیست اگر نمیتوانند کنترل کنند اصلا چرا بلیت میفروشند.. نمیدانم شاید هم این بخشی از سیاست داخلیست که به اینجا هم کشیده شده خواهشاا کاری بکنید فکر کنید خانواده خودتان الان داخل فرودگاه خسته وگشنه بلا تکلیف باشند خدا رو خوش نمی اید کاری کنید…