◄ روزه‌ای از سر عادت یا از روی ارادت؟
وبلاگ فریدون اروجلو-روزه باید باشد این دست وزبان
کز گزندش خلق باشد در امان
گوش وچشمت روزه باشد بهتر است
نشنود بد،بد نبیند بهتر است
ترک حق الناس کردن روزه است
آبرویی را نبردن روزه است
نقل می کنند که عده ای جوان در ماه رمضان ، پیرمردى را دیدند که دور از چشم مردم ، غذا میخورد
به او گفتند: اى پیرمرد مگر روزه نیستى ؟ پیرمرد گفت : چرا روزه ام ، فقط آب و غذا میخورم!
جوانان خندیدند و گفتند: واقعاً؟
پیرمرد گفت بلى، دروغ نمیگویم ،به کَسى بد نگاه نمیکنم، دروغ نمی گویم ،کَسى را مسخره نمیکنم،دشنام نمی دهم پشت سر کسی سخن نمیگویم ،دیگران را آزرده نمیکنم، چشم هم به مال کسى ندارم و ...
ولى چون بیمارى خاصى دارم متأسفانه نمیتوانم معده را هم روزه دارش کنم، بعد پیرمرد به جوانان گفت: آیا شما هم روزه هستید؟
جوانان نگاهی به هم انداختند وسرانجام یکى از جوانان به آرامى گفت : خیر ما فقط غذا نمیخوریم!
یکی از والاترین آموزه ها در ادیان و در دین اسلام موضوع گرفتن روزه است که نمادی است از کنترل افکار منفی و امیال ناصواب وفرصتی برای خوب شدن و نوعی پرهیزکاری درونی وبیرونی ،پرهیزگاری دارای دو جنبه است، نخست پرهیزگاری فردی و پیدایش ملکه ی تقوا در انسان که مربوط به رابطه ی انسان و خداوند است.
دوم پرهیزگاری اجتماعی، یعنی تن دادن به فرامین الهی و خویشتنداری در عرصه و صحنه ی اجتماعی، رعایت حد و حقوق دیگران که اهمیت آن از اهمیت پرهیزگاری فردی کمتر نیست.
روزه بخشی از مناسک کلیه ادیان الهی را شکل می‌دهد و این به دلیل آثار شگرف روزه در بازسازی روح و جان انسان در راستای معنویت طلبی است آنچنانکه تو گویی برای رسیدن به قله‌های کمال عبودیت روزه داری شاهراهی است که به سرعت انسان را به مقصد می‌رساند. با آنچه در برکات روزه ذکر شده سرّ اینکه خداوند ضیافت خاص خود را در این ماه به بندگانش ارزانی داشته آشکار می‌شود چرا که کدام نعمت والاتر و گرانمایه‌تر از کسب معنویت و تجلی آن در جان و روح آدمی است. روزه ماه مبارک رمضان تکلیفی خشک و شاق نیست بلکه شرافتی است که خداوند متعال به بندگان نیازمند خود عنایت فرموده و انجام فرایض و مناسک این ماه بویژه درک شب‌های قدر توفیقی بس بزرگ و زمینه ساز درک معنویت با تمام وجود است.
متاسفانه برخی مسلمانان هم با مشقت بسیار روزه می گیرند، هم با ترتیبات فقهی و شرعی نماز می خوانند، و هم به راحتی خوردن آب به سایرین دروغ می گویند و جفا می ورزند. به راستی مشکل کجاست و چه بلایی بر سرمان آمده که امروزه به این
آسانی می توانیم بین انجام عبادت و رفتار ناصواب و غیر اخلاقی آشتی برقرار کنیم؛ هم دل بسوزانیم و هم در محراب به عبادت خدا بایستیم؛
هم تخلف کنیم و هم روزه بگیریم؟؟بخاطر همین است که ماه های رمضان متعددی را درک می کنیم ولی باز همانیم که بودیم !روزه هایمان ازسر عادت است نه از روی ارادت !
رمضان یعنی اینکه صبور باشیم و تقوای اخلاقی را برای تغییر در جامعه تمرین کنیم بدون تمرین نمی شود از مدارا و بردباری واصلاح در صحنه های اجتماعی بهره ای برد.
