◄ ترافیک ارگان واحد می‌خواهد
تجربه نشان داده که به سبب نبود سازمان مستقل و یا مرکز مطالعات طرح‌های ترافیکی و عدم هماهنگی دستگاه‌های ذی‌مدخل در امر مدیریت ترافیک، ضمانت اجرایی مطالعات و طرح‌های ترافیکی در شهرها جدی گرفته نمی‌شود و مسئولان بیشتر در مواقع و ایام خاص و یا در مرحله بحران از خود عکس‌العمل نشان می‌دهند و به دنبال راهکارهای مقطعی و کوتاه‌مدت هستند.
وبلاگ حسین قاسمی نژاد: همانگونه که با افزایش جمعیت و رشد شهرنشینی، نیاز به توسعه هماهنگ شهرها منطبق بر اصول و ضوابط شهرسازی و احداث شهرک های جدید وجود دارد، همزمان با این توسعه و احداث، باید مسایل حمل و نقل و ترافیک نیز به صورت همزمان و هماهنگ مورد مطالعه، طراحی و اجرا قرار گیرد.
شهرهای کشور به علت روند صعودی رشد جمعیت و مالکیت خودرو و از طرف دیگر وجود معابر تنگ و پیچ درپیچ در بافت قدیمی و مرکزی با مشکلات عدیده ای در زمینه مدیریت ترافیک روبه رو هستند. ریشه های این مشکلات را می توان در عدم توجه به مواردی همچون برنامه ریزی شهری، توسعه حمل و نقل همگانی، تامین منابع مالی، اجرای قانون و مقررات راهنمایی و رانندگی و امور مرتبط و عدم مدیریت صحیح و اصولی دستگاه های ذیربط در بحث مدیریت ترافیک مانند شهرداری و پلیس راهور جست وجو کرد.
در جوامع امروزی شهروندان هر روز هزینه های بالایی را به طور مستقیم یا غیر مستقیم به دلیل مشکلات ترافیک سنگین و عدم کارآیی حمل و نقل درون شهری می پردازند که عبارتند از: اتلاف انرژی، اتلاف وقت، مشکلات زیست محیطی، بهداشتی، روانی، تصادفات و غیره که این مشکلات براساس افزایش شمار خودروها و به کارگیری روزافزون خودروهای شخصی و نیزکاهش سفر با وسایل نقلیه عمومی به وجود می آید.
با توجه به تاثیرات مستقیم این بخش بر تصمیمات کلان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بحث سیستم حمل و نقل درون شهری به صورت بحث کلان در جوامع امروزی مطرح است. در نتیجه باید سیاست هایی را در زمینه حمل و نقل درون شهری اختیار نمود تا راه های انسجام سیستم مزبور جهت کاهش حجم ترافیک و رفع مشکل شهروندان زودتر به نتیجه برسد چه بسا لحظه ای درنگ جایز نبوده و شاید فردا نیز دیر باشد.
برخی شهرهای کشور با توجه به موقعیت جغرافیایی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ... به عنوان شهرهای جاذب سفر و توریست از اهمیت ویژه ای برخوردار و حجم مسافرت به این شهرها حتی به عنوان عبور برای بازدید از مناظر شهرهای هم جوار دیگر و سفرهای درون شهری حائز اهمیت ویژه ای بوده که محصول اولیه آن ترافیک سنگین است. برای حل این مشکل و دیگر موانع موجود، باید در مرحله اول به تقویت رکن اساسی و متولی اصلی سیستم حمل و نقل درون شهری پرداخت تا با مهندسی ترافیک نسبت به برنامه ریزی، طراحی هندسی، مدیریت و کنترل ترافیک و روابط بین وسایل نقلیه و شبکه ارتباطی در جهت رسیدن به ترددهای راحت و کارآمد، توأم با ایمنی کافی اقدام شود.
اگر مسئله حمل و نقل و ترافیک به عنوان اختلاف میان وضع موجود و وضع مطلوب تعریف شود، با توجه به چند وجهی بودن امور حمل و نقل و ترافیک شهری و تاثیرات آن بر سایر ملاحظات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، طیف بسیار وسیعی از مشکلات قابل شناسایی است. علاوه بر این، انباشتگی مسایل موجود در حمل و نقل و ترافیک در طول سالیان گذشته موجب پدیدار شدن بسیاری از مسایل خرد و کلان ترافیکی می شود که باید در گذر زمان در دستور کار قرار گرفته و به مرحله اجرا گذارده شود.
وابستگی موضوعات موجود به یکدیگر موید این مطلب است که حل وفصل موضوعات به طور منفرد و موضعی نمی تواند راهگشای بهبود در وضعیت حمل و نقل و ترافیک شهر باشد و نیز به علت وسعت بعضی مسایل، حل کامل آنها در یک مرحله امکان پذیر نخواهد بود.
از جمله مشکلات حمل و نقل ترافیک شهری که مشهود است، می توان به انباشت ترافیک در تقاطع ها و میدان ها، تراکم ترافیک معابر، کاهش ظرفیت معابر ناشی از پارک حاشیه ای وسایل در بافت مرکزی، رعایت نکردن مقررات به خصوص توسط موتورسیکلت سواران، نبود تسهیلات مناسب، (شامل تسهیلات ویژه پارک حاشیه ای و پارکینگ عمومی)، طرح هندسی نامناسب تقاطع ها و میدان ها، نبود کنترل و نظارت لازم بر اجرای صحیح قوانین و مقررات و تجمع کاربری های تجاری در بافت مرکزی اشاره داشت.
برای رفع این مشکلات باید به سه موضوع حمل و نقل همگانی، شبکه معابر و بافت مرکزی پرداخته شود که در این راستا با توجه به اینکه هرگونه طرح و یا اصلاح هندسی در بافت مرکزی شهر متحمل پرداخت مخارج سنگین تملک و مشکلات ترافیکی در طول انجام پروژه ها می شود نیاز به ارائه راهکارهای مدیریتی دیگر از قبیل مدیریت ساعتی ترافیک بیشتر احساس می شود.
تجربه نشان داده که به سبب نبود سازمان مستقل و یا مرکز مطالعات طرح های ترافیکی و عدم هماهنگی دستگاه های ذی مدخل در امر مدیریت ترافیک، ضمانت اجرایی مطالعات و طرح های ترافیکی در شهرها جدی گرفته نمی شود و مسئولان بیشتر در مواقع و ایام خاص (همچون نوروز و مراسمات و...) و یا در مرحله بحران از خود عکس العمل نشان می دهند و به دنبال راهکارهای مقطعی و کوتاه مدت هستند. بر این اساس ضرورت ایجاد مدیریت واحد بر موضوعات حمل و نقل و ترافیک شهری برای هماهنگی مسایل متعدد آن احساس می شود. از این رو باید دستگاه های اجرایی دخیل در امر ترافیک شهری، یک ارگان واحد را به عنوان متولی اصلی بحث ترافیک انتخاب نموده تا موضوعات را به طور مهندسی و علمی بررسی و مدیریت نماید.
