◄ آینده هیجان انگیز صنعت حمل و نقل هوایی
صنعت هواپیمایی برای بهبود کیفیت ارائه خدمات به مسافران قصد دارد از فناوری‌هایی استفاده کند که تحولی عظیم در صنعت حمل و نقل هوایی ایجاد خواهد کرد.
این روزها سرعت فناروی و تکنولوژی‌های جدید به حدی زیاد شده که تصویر آینده هر روز هیجان انگیزتر میشود. صنایع مختلفی درصدد استفاده از این تکنولوژی‌ها برای تسهیل روند خدمات خود هستند.
صنعت هواپیمایی نیز برای بهبود کیفیت ارائه خدمات به مسافران قصد دارد از این فناوری‌ها استفاده کند که تحولی عظیم در صنعت حمل و نقل هوایی ایجاد خواهد کرد.
از این رو قصد داریم مروری بر تکنولوژی‌هایی داشته باشیم که در سال‌های اخیر بیش از همه بر صنعت هواپیمایی تاثیر گذاشته‌اند و این صنعت را در آستانه تحولی شگرف قرار داده‌اند.
تکنولوژی بلاک چین یا زنجیره بلوکی
استفاده ازاین تکنولوژی در صنعت هواپیمایی در سال ۲۰۱۶ به شدت مورد توجه قرار گرفت و در سال‌های اخیر با قوت بیشتری ادامه پیدا کرد. این تکنولوژی بیش از همه مورد استفاده شرکت‌های واسطه هواپیمایی مثل شرکت‌های فروش بلیت و خدمات مسافرتی قرار خواهد گرفت. هرچند این تکنولوژی عمده شهرتش را مدیون مفهوم بیت کوین و پروژه‌هایی است که با استفاده از این فناوری توسط بانک‌های بزرگ بین‌المللی آغاز شده است، اما تکنولوژی بلاک چین فرصت‌های فوق العاده‌ای در اختیار صنعت هواپیمایی قرار می‌دهد که به مراتب فراتر از معاملات مالی خواهد بود.
از جمله این امکانات می‌توان به مدیریت هویت، شناسایی مسافت پروازهای مکرر و مسافران وفادار، ردیابی چمدان‌ها در پروازهای متوالی و ارائه بلیت‌های الکترونیکی اشاره کرد. امروزه بیش از 59 درصد از شرکت‌های هواپیمایی و فرودگاه‌ها برنامه‌های آزمایشی و تحقیقاتی را برای سال 2021 مبتنی بر فناوری بلاک چین برنامه‌ریزی کرده‌اند. به همین ترتیب پیش‌بینی میشود فرودگاه‌ها نیز به آزمایش فناوری بلاک چین در برنامه‌ریزی تحقیق و توسعه با رشد 34 درصدی تا سال 2021 ادامه خواهند داد.
هواپیماهای بدون سرنشین
تکنولوژی هواپیمای بدون سرنشین از آن دست ایده‌های ناب و مبتکرانه‌ای است که خیلی‌ها را علاقه‌مند به خود کرده و خیلی‌ها را از این سرعت بالای تکنولوژی حیرت زده کرده است. هواپیماهای بدون سرنشین در میان کاربران تفریحی محبوبیت زیادی پیدا کرده و با افزایش تقاضا رفته رفته مقرون به صرفه تر نیز میشود.
سال ۲۰۱۷ سال ورود هواپیماهای بدون سرنشین به تجارت هوایی است. شرکت آمازون مسابقه‌ای تحت عنوان رقابت هواپیمای بدون سرنشین راه‌اندازی کرده و در صدد استفاده از این نوع هواپیما برای تحویل محصولات به مشتریان است.
شرکت مسافربری مشهور اوبر نیز قصد دارد از این تکنولوژی برای حمل و نقل مسافران استفاده کند. این شرکت در مقاله‌ای که سال گذشته منتشر کرد در مورد این طرح و موانع و مزایای استفاده از آن سخن گفت. چیزی که فقط در فیلم‌های علمی تخیلی می‌توانسیتم ببینیم کم کم دارد به واقعیت می‌پیوندد و ممکن است به زودی شاهد تاکسی‌های هوایی باشیم.
پیش‌بینی میشود وسایل نقلیه VTOL (وسایلی که به صورت عمودی از زمین بلند می‌شوند و فرود می‌آیند) به شدت در فضاهای شهر مورد استقبال قرار بگیرد. اما استفاده از این نوع وسایل نیازمند زیرساخت‌هایی است که باید ایجاد شود. زیرساخت‌هایی مثل پارکینگ روی پشت بام، فرودگاه مخصوص خودروهای پرنده.
برخی از چالش‌های پیش رو که در مقاله شرکت اوبر مطرح شده عبارتند از:
- چالش‌های قانونی
- تکنولوژی استفاده از باتری
- عملکرد و کارایی خودرو
- مدیریت ترافیک هوایی
- سر و صدا و آلودگی صوتی ایجاد شده
- زیرساخت‌های مورد نیاز برای ساخت ورتیپورت (فرودگاه وسیله‌های پروازی عمودی)
- آموزش خلبان‌ها
- سیستم اطلاعات پروازی خطوط هوایی در فرودگاه‌ها
با پیشرفت فناوری، خطوط هوایی به سمت هرچه پویاتر کردن سیستم اطلاعات پروازی خود پیش می‌روند.
در این سیستم جدید خطوط هواپیمایی کنترل بیشتری بر نحوه اطلاعات و توزیع آن دارند، شرکت‌های مسافرتی توانمندتر می‌شوند و سیستم اطلاعات جهانی قادر به ارائه محصولات و خدمات بهتر و بیشتری خواهند بود.
برنامه سیستم اطلاعاتی پروازها در چند سال اخیر مورد توجه قرار گرفته تا استانداردهای لازم را برای صنعت هواپیمایی ایجاد کند.
سیستم‌های موقعیت یاب داخلی
برای مدت‌های طولانی به نظر می‌رسید امکان اطلاع دقیق از موقعیت اشیا متحرک (مثل آدم‌ها) در داخل ساختمان‌ها غیرممکن است. سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) برای داخل ساختمان‌ها چندان کارایی ندارند، زیرا سیگنال‌های ماهواره‌ای آنقدر قوی نیستند و دقت کافی را ندارند.
تکنولوژی بیکن (Beacons technology) انقلابی در پیشرفت فناوری ایجاد کرد و خطوط هوایی و فرودگاه‌ها درصدد هستند با استفاده از این تکنولوژی به ارائه خدمات بهتر به مسافران بپردازند.
تکنولوژی موقعیت یاب بیکن این امکان را به فرودگاه‌ها می‌دهد تا از موقعیت دقیق افراد مطلع شوند و اطلاعات مورد نیازشان را برایشان ارسال کنند. این اطلاعات می‌تواند شماره گیت، وضعیت پرواز یا حتی آدرس کافی شاپ مورد علاقه مسافر باشد.
چاپ سه بعدی
دانشمندان و مهندسان به فناوری‌هایی مربوط به آینده دست یافتند که می‌تواند در ساخت هواپیماهای نظامی یا فضایی تا سال 2040 یا قبل از آن کاربرد داشته باشد.
هواپیماهای بدون سرنشین توسط تکنولوژی فوق‌العاده مدرن و پیشرفته چاپ 3D از طریق لایه‌های افزودنی و تکنیک‌های مونتاژ رباتیک ایجاد خواهند شد.
پرینتر 3D به داده‌های یک اتاق کنترل از راه دور که در آن یک فرمانده انسان تصمیم می‌گیرد چه باید تولید شود تا آنها را تغذیه کند، پاسخ می‌دهد.
هواپیماهای بدون سرنشین (UAV) به بهترین وجه برای هر سناریویی مناسب هستند. از آنها می‌توان برای نظارت‌های پایدار و طولانی مدت، حمل کالا، نجات شهروندان و یا کمک به سربازان در موقعیت‌های جنگی خطرناک استفاده کرد.
پس از استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در یک مورد خاص، می‌توان آنها را تغییر داد و در کاری دیگر از آن استفاده نمود، بنابراین استفاده مجدد از آنها هم بسیار آسان و ساده است.
این کار باعث ایجاد نیروی کار سازگار دائمی و تولید مجموعه‌ای موثر برای انجام هر کار با یک هواپیمای بدون سرنشین میشود، که قادر است به هر کار ناشناخته‌ای بدون سناریوی از پیش تعریف شده وارد شود.
هواپیماهای الکتریکی
هواپیمای الکتریکی که می تواند جهان را متحول سازد.
یک شرکت کوچک در دنور، کلرادو، نخستین مدل اولیه از یک هواپیمای جدید تمام الکتریکی را رونمایی کرده است. این محصول می‌تواند انقلابی مشابه با آن چه در صنعت خودروسازی با آن مواجه هستیم را به زودی در صنعت هوانوردی شکل دهد.
این محصول به عنوان یک هواپیمای آموزشی بی‌نقص طراحی شده و توانایی سه ساعت پرواز با یک بار شارژ کامل بسته باتری خود را دارد. برای شارژ مجدد باتری این هواپیما به 30 دقیقه زمان نیاز است.
به گفته سازندگان، هزینه یک ساعت پرواز آموزشی در صورت استفاده از سان فلایر می‌تواند در حدود یک دلار باشد، در شرایطی که هزینه‌های تعمیر و نگهداری آن را با توجه به استفاده از پیشرانه‌ای با یک بخش متحرک منفرد در مقایسه با یک پیشرانه بنزینی با بیش از یک هزار قطعه می‌تواند به طور قابل توجهی کاهش یابد.
در شرایطی که این هواپیما هنوز باید تائیدیه اداره هوانوردی فدرال آمریکا را کسب کند، روندی طولانی و خسته کننده است اما «بای» باور دارد این روند طی سه سال تکمیل خواهد شد. با توجه به کمبود خلبان که صنعت هوانوردی طی چند سال گذشته با آن مواجه بوده است هواپیماهای الکتریکی آموزشی مانند سان فلایر می‌تواند اثر فوری بر صنعت هواپیمایی داشته باشد.اگرچه زمان ورود فناوری الکتریکی در هواپیماهای مسافربری ممکن است چندان دور نباشد.
در همین راستا می‌توان با آغاز همکاری شرکت هواپیماسازی ایرباس با شرکت مهندسی و فناوری زیمنس، به منظور پژوهش در زمینه پیشرانه‌های الکتریکی اشاره کرد. به گفته تام اندرس، مدیر عامل ایرباس، تا سال 2030 هواپیماهای مسافربری با گنجایش کمتر از 100 صندلی می‌تواند با سامانه‌های پیشرانش هیبریدی به پرواز درآیند.
