◄ تبریک تلخ ترین روز جهانی هواپیمایی کشوری
به چرخه صنعت هوانوردی جهانی که دقیق نگاه کنی می بینی که فرصت های متعددی وجود دارد.
هفت دسامبر بیست و ششمین سالروز جهانی هواپیمایی کشوری بود که به عنوان عضوی از این صنعت تجربه می کنم و در عین حال تلخ ترین آن. صنعتی که از نخستین روزهای شکل گیری، نوید بخش توسعه جوامع بشری شناخته شده و به سرعت جایگاهی ویژه در عرصه بین المللی به خود اختصاص داد.
چه بسیار هستند کشورهای کوچکی که با قراردادن این صنعت در کانون توجه حکمرانی، در صدر نام داری جهان قرار گرفتند و دیگرانی که به واسطه تحقیق و توسعه در زمره ثروت آفرینان قرار گرفتند.
عده ای عنوان پرتعداد ترین ناوگان در چارچوب شرکت های هواپیمایی را برگزیده و به اقصی نقاط جهان پرواز کردند، دیگرانی که عرصه آسمان را به تسخیر در آورده و خیل هواپیماهای رو به تزاید را به هنر، دانش و ابزار به مدیریت نشسته اند، تعدادی عظیم سازه ها بنا نموده و آنها را به فرودگاه های کانونی در جهان مبدل ساخته و محل نشست و برخاست پرندگان سایر دول قرار دادند.
تولید ناخالص ملی خود را از این طریق رشد داده، نه تنها منابع انسانی کارآمدی تربیت کردند که در صدد دست یافتن به نیروهای موثر دیگر کشورها و مناطق دنیا بر آمدند.
به چرخه صنعت هوانوردی جهانی که دقیق نگاه کنی می بینی که فرصت های متعددی وجود دارد از جمله ساخت هواپیما و قطعات آن، توسعه و تجهیز فرودگاه ها، ناوبری و تجهیزات مورد نیاز آن، سخت افزارها و نرم افزارها، تبلیغ، بازی و تفریح داخل فرودگاه و زمان پرواز در آسمان، طبخ و تقدیم غذا و خدمات تنظیف هواپیماها و صدها بلکه هزاران فرصت دیگر در باب ثروت آفرینی که دیگران بهره های آن را تصاعدی و تکاثری برداشت می کنند.
حال روز این طرف دیوار اما خوب نیست، هواپیماهایی کم تعداد و مستهلک، فرودگاه هایی پرتعداد و نابسامان، ایمنی غیر قابل اطمینان، تجهیزات و متدهای ناوبری منسوخ، منابع انسانی خسته و ناراضی، مقرراتی نامتناسب، نظارتی نامتعارف، مخارجی بالا و درآمدهایی نامستقر، بهره بردارانی ناراضی از کیفیت خدمات و ارائه دهندگان خدماتی در آستانه ورشکستگی حاصل عدم تدبیر دستگاه و نظام حکمرانی، افسرانی در مسند زعامت صنعتی غیرنظامی و غیرنظامیان متخصص خانه نشین.
چاره چیست، نمی خواستم روز جهانی هواپیمایی کشوری را امسال تبریک بگویم، اما باز دلم رضا نداد، امیدوارم برکاتی که این صنعت به همراه دارد بیش از پیش سهم ایران عزیزتر از جان گردد. پس این بار هم روز هواپیمایی کشوری مبارک.
* کارشناس هوانوردی
سلام ، اگر هم وضعیت صنعت هواپیمایی کشوری بد باشه برای یک عده همچون آقای شرفی که بد نبوده ایشان در همین سازمان مقام عالی هم داشتند اتفاقا ! پس چه کار کردند که حالا همش ایراد میگیرند؟ یادشون رفته که چطور چرخه مدیریت رو به سرعت طی کردند چه در شرکت فرودگاهها و چه در سازمان ! وضعیت اگر بد هم باشه ایشان خودش هم سهیم هستند ! ما هم به شما این روز را تبریک عرض میکنیم!
دیدگاه آقای امبد در بالا نظر ایادی پدرخوانده هایی است که هر روز منافع را به فراخور حال در جایی جستجو می کنند. طبیعی است حرف حق امثال آقای دکتر شرفی برایشان سنگین و غیر قابل درک است.امثال شرفی اگر به جایی رسیدند که حتما کمتر از حقشان بوده سعی در پیاده سازی رویکرد علمی بوده است.نه مثل امثال محمدی بخش و سیدی و ایادی او و دیگرانی که باعث شرم صنعتند.عزت زیاد
یکی از دلایل آن این است که اکثر کشاورزان در حومه این شهر یعنی مناطقی مانند سکونت دارند، ولی اکثریت مسئولین سیاسی و تصمیم گیر از اهالی شهر هستند و درک جامعی از معضلات، مشکلات و سختی‌های کار کشاورزی ندارند.
کشاورزی در حال سقوط، وزارت خانه مشغول چای دبش سروش زادعلی*، بالاترین نهاد رسمی در سیستم اجرایی هر کاری وزارت خانه مربوط به آن کار است که وظیفه سازماندهی، هماهنگی، حسن انجام کار را میبایست در صدر امور خود قرار دهد و این مولفه‌ها را به زیر مجموعه خود یعنی ادارات کل محول کند و با نظارت قوی و صحیح از انجام کار درست اطمینان پیدا کند تا کژکاردی در سیستم رخ ندهد.
وزارت کشاورزی یکی از وزارت خانه‌هایی است که در اوایل انقلاب وظایف خودش نسبت به کشاورزان را در حد نسبتا معقولی انجام می‌داد، ولی رفته رفته وظایف خودش نسبت به کشاورزان را به یاد‌ها سپرد، به گونه‌ای که گویی این وزارت خانه که مختص کشاورزی بنا نهاده شده و نام وزین کشاورزی را همراه خود یدک می‌کشد با کشاورزان بیگانه است، سوال اساسی این است این همه سیستم بروکراسی که در امتداد این وزارت خانه وجود دارد و بخش زیادی از بودجه کشور به آن اختصاص داده شده است چه وظیفه‌ای نسبت به کشاورزان دارد و آیا عمل به وظیفه می‌کند؟
در این سالها وزارت کشاورزی و نهاد‌های وابسته به آن به گونه‌ای عمل کرده اند که کشاورزان این احساس را دارند که این وزارت خانه هیچ مسئولیت و حق و حقوقی برای کشاورزان قائل نیست و کار را به اینجا رسانده که به عقیده برخی از کارشناسان میبایست نام این وزارت خانه به وزارت واردات محصولات کشاورزی تغییر نام دهد.
متاسفانه به نظر می‌رسد عمدا این اتفاق‌ها در طول این سالها رخ میدهد تا بتوانند از این طریق کشاورزی که یکی از بخش‌های پرپتانسیل برای اشتغال زایی، صادرات و ارز آوری در کشور است را ضربه بزنند تا بدین ترتیب امنیت غذایی کشور را تضعیف و به خارج وابسته کنند.
ناحیه شمال خوزستان خاصه منطقه مستعد کشاورزی شهرستان دزفول با توجه به پتانسیل بالای روستاهها، شهرک‌ها و‌شهر‌های نوظهورش همچون (شهر جندی شاپور، صفی آباد، شمس آباد، منتظران و..) بواسطه آب زلال رودخانه دز و خاک حاصل خیزش قطب کشاورزی کشور در گذشته دور تا کنون بوده است و سالانه به واسطه تلاش فراوان کشاورزان بی ادعا، بی ریا و سخاوتمند این جغرافیا بخش مهمی از امنیت غذایی کشور همچون انواع صیفی جات، گندم، ذرت، خوراک انواع دام و سایر محصولات کاربردی را با دست خالی و بدون حمایت تولید و به اقصی نقاط کشور و خارج از کشور صادر می‌کند، ولی متاسفانه هیچ گونه حمایت حقوقی و درمانی از طرف وزارت کشاورزی و نهاد‌های وابسته به آن در استان و شهرستان از کشاورزان این منطقه صورت نمی‌گیرد.
صنعت پایه و اصلی شهرستان دزفول کشاورزی است و مهمترین بخشی که به اقتصاد این شهر رونق داده کشاورزی است، اما مسئولین اهمیت زیادی به این بخش نمی‌دهند و کوششی در جهت چاره اندیشی برای معضلات کشاورزان نمی‌کنند. یکی از دلایل آن این است که اکثر کشاورزان در حومه این شهر یعنی مناطقی مانند (شهر جندی شاپور، صفی آباد، شمس آباد، منتظران و.) سکونت دارند، ولی اکثریت مسئولین سیاسی و تصمیم گیر از اهالی شهر هستند و درک جامعی از معضلات، مشکلات و سختی‌های کار کشاورزی ندارند. این مسئله باعث گردیده تا دلسوزی نسبت به این مناطق وجود نداشته باشد؛ لذا میبایست مکانیزم‌هایی ترسیم گردد تا حق و حقوق مادی و درمانی برای کشاورزان همانند تسهیلات کم بهره، فراهم شدن زیر ساخت‌ها برای صادرات محصولات کشاورزی خاصه در مناطقی که قطب کشاورزی کشور هستند، به حداقل رساندن واسطه ها، تضمین خرید محصولات کشاورزی، در اختیار قراردادن ابزارالات کشاورزی مثل تراکتور و متعلقات آن، سند دار کردن زمین‌های کشاورزی و حذف موضوع زمین‌های هئیت‌های هفت نفره، تعمیر و نگهداری زمین‌های کشاورزی و بیمه‌های تکمیلی برای درمان کشاورزان که اکثرا بواسطه سختی کار دچار بیماری و محدودیت‌های حرکتی شده اند انجام گیرد تا بتوان امیدوار بود صنعت کشاورزی از وضعیت سنتی و بحرانی حال حاضر خارج شده و با رونق دادن آن موجب اشتغال زایی جوانان، پایداری امنیت غذایی کشور و ساختارمند کردن صادرات محصولات کشاورزی که موجب ارزی آوری می‌شود را پایه گذاری کرد تا بتوان پشتوانه خوبی در جهت قدرتمند شدن پول ملی انجام گیرد.
مشگل اینست که نظامیان درتمام امور کشور دخالت وبه هیچ مرجعی پاسخگو نیستند مثلا در تبریز مجنمع تجاری هشت بهشت با سازه فلزی که میلیاردها تومان هزینه اش شده ودر زیر برف وباران می پوسد واستحکامش را از دست میدهد حاصل دست پخت نظامیان در تمام امور کشور است
خیلی جک شده سیستم ، این کارشناس محترم خودش سالها در سازمان هواپیمایی کشوری مدیر بود ، یک سر به کارنامه اش بزنید؟!!!!
شرکت فرودگاهها مدیر بود به جز سفرهای هندوستان.... چه عملکردی داشت؟
مدیریت فرودگاه اهواز و شهر خودش که از هر لحاظ... فاجعه!!!
....