احمدی‌نژاد اصرار بر خروج ایستگاه راه‌آهن از تهران و دیگر شهرها داشت
محمد سعیدنژاد مدیرعامل سازمان بنادر و دریانوردی که در کارنامه خود مدیرعاملی شرکت راه‌آهن را دارد، نسبت به موضوع الزام وجود ایستگاههای راه‌آهن در درون شهرها که دکتر عباس آخوندی آن را مطرح و عملیاتی کرده است، در یادداشتی واکنش نشان داد.
به گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، در یادداشت محمد سعیدنژاد آمده است:
جناب آقای دکتر آخوندی وزیر فرهیخته راه و شهرسازی پیرامون افتتاح راه آهن تهران همدان گزارشی تنظیم و منتشر نموده اند که در حاشیه آن به موضوع مکانیابی ایستگاه راه آهن همدان پرداخته اند و به حق به اشکالی که این ایستگاه نظیر برخی دیگر از ایستگاههای راه‌آهن نظیر ایستگاه جدید راه‌آهن قم وارد است اشاره نموده‌اند و دوری ایستگاه از مرکز شهر را به عنوان یک ایراد محوری در درک صحیح مفهوم شهر و رابطه آن با ریل به عنوان محور و زیربنای حمل و نقل عمومی مطرح کرده‌اند.
از آنجایی که اینجانب بدلیل مسیولیت قبلی در سابقه این تفکر بوده‌ام و در ارتباط با این اندیشه سالها گفتگوی کارشناسی داشته ام که در مواری به مجادله می‌انجامید بی‌فایده ندیدم که به برخی از آنها اشاره داشته باشم.
اساسا اندیشه خروج خطوط و ایستگاه راه آهن از دیدگاه و تفکر سنتی شهری در تهران شروع شد بویژه در دوره شهردار سابق تهران آقای احمدی نژاد این موضوع بصورت جدی تری مطرح و پیگیری می‌شد تا ایستگاه و خطوط راه آهن از شهر تهران خارج شود.
سالها راه آهن زیر فشار بود. لکن تمام بررس ها و مقایسه شهر تهران با شهرهای بزرگ دنیا چنین حکمی را باطل و خلاف منافع و مصالح شهروندان تهرانی نشان می داد که دسترسی سریع و آسان آنها به راه آهن ضروری بود و می‌توانست ضامن بهبود سطح زندگی و ایمنی آنها در حمل و نقل باشد.
مذاکرات مکرری که در آن دوران با شهردار تهران و شورای شهر سابق بعمل آمد موثر واقع نشد. به نظر می رسید عوامل غیرفنی و کارشناسی در تصمیم گیری آنان تاثیر دارد. پس از استقرار دولت نهم و استقرار شهردار تهران به عنوان رییس جمهور دولت وقت از یکسو نمی‌توانست به قول هایی که به مردم در کسوت شهرداری تا چندی قبل داده شده بود بی‌توجه باشد و از سوی دیگر به عنوان دولت مستقر مسئول تامین خدمات ریلی شهر بزرگ تهران بود و امکان اجرای تعهدات قبلی را نداشت. لذا بدون اخذ نظر دستگاه ذیربط راه دیگری انتخاب کرد و تصمیم به انتقال خطوط راه آهن در منطقه ۱۷ شهر تهران به زیر زمین گرفته شد که در زمان اجرا بالاجبار این محدوه به منطقه ۱۸ هم تسری پیدا کرد.
این اقدام درخواست خروج ایستگاههای دیگر شهرها یا انتقال به زیر مین را بدنبال خود داشت هرچند امکان اجرای آنها وجود نداشت از سوی دیگر مکانیابی در خطوط و ایستگاههای جدید راه آهن در شهرها دچار تغییر رویه شد و برخی از ایستگاهها از جمله ایستگاه همدان در خارج شهر طراحی گردید که البته بسیار غیر فنی و کارشناسی است. در برخی از سفرهای استانی نیز این خواسته بصورت مصوبه درآمد که به دنبال خود مشکلاتی بوجود آورد از جمله آنها مصوبه خروج ریل از شهر قم بود که البته عملی نشد.
جا به جایی ایستگاه راه آهن قم به بیابان محمدیه تنها یک بی هنری و یک ظلم آشکار بود که متوجه مردم نجیب قم شد. این ظلم در قیامت دامنگیر بانیانش خواهد شد مردمی که به جای دسترسی آسان به ایستگاه داخل شهر با صرف هزینه و وقت به بیابانی بی آب و علف آن هم سی کیلومتر آن طرف شهر می رفتند که قطار سوار شوند چه کسی پاسخگوی این کار غلط اندر غلطه!