◄ هیس! جاده ها مشغول کُشت و کشتارند!

هر روز هفته و خصوصا در روزهای تعطیلات پایان هفته شاهد انتشار اخبار تاسف بار تصادف های مرگبار در جاده ها هستیم بدون آن که مسئولان امر در این باره حساسیتی نشان دهند.

طی چند روز گذشته تصادف های شدیدی در یاسوج و اتوبان قم اتفاق افتاده که تعدادی از هم وطنان را به کام مرگ کشیده است. تعداد این گونه تصادف های خونبار در ماه های اخیر آنقدر زیاد شده که حساسیت در مورد آنها از بین رفته و از دست رفتن جان های عزیز در جاده ها برای ما عادی شده است. با ادامه این روند می توان روزی را تصور کرد که نوشتن وصیتنامه قبل از سفر و راهی شدن به جاده ها نیز به کاری عادی و معمول تبدیل شود!

افزایش بیش از 16 درصدی تلفات جاده ای در سال 1402 و روند رو به رشد تصادف های مرگبار در ماه ها و هفته های اخیر در حالی اتفاق افتاده است که نهادهای مسئول همچون پلیس راهور، سازمان راهداری سکوت پیشه کرده اند و نمایندگان مجلس نیز اقدام جدی در این زمینه انجام نمی دهند.

در روزهای ابتدایی سال رئیس کمیسیون عمران مجلس از برنامه ریزی نمایندگان برای بهبود کیفیت جاده ها سخن گفته بود. رضایی کوچی از تخصیص منابع مناسب در سند بودجه 1402 برای اصلاح محورهای حادثه خیز خبر داده بود. وی همچنین از پیش بینی احکام مناسب در برنامه هفتم برای بهبود ایمنی جاده ها سخن گفته بود. اکنون زمان آن است که قبل از آن که بودجه ای به نهادهای متولی مثل پلیس راهور یا وزارت راه و شهرسازی تخصیص داده شود گزارشی از اقدامات آنها برای بهبود وضعیت جاده ها و کاهش تلفات مطالبه شود.

بودجه بهسازی جاده ها درست هزینه می شود؟

رسانه ها نیز در این زمینه مطالبه گر هستند تا چنین گزارشی را به سمع و نظر افکار عمومی برسانند. پرسش اصلی این است که چرا اقدامات انجام شده توسط نهادهای مسئول منجر به کاهش تلفات نشده و چرا بودجه هایی که تاکنون صرف بهبود کیفیت جاده ها و افزایش نظارت و کاهش تخلفات خطرناک شده، تاثیر لازم را در کاهش تلفات جاده ای نداشته است.

مسئولان پلیس راهور هر از چندی انتقادات تندی درباره کیفیت خودروهای تولیدی داخل مطرح می کنند. به زعم آنها بخش قابل توجهی از تلفات تصادفات به پایین بودن کیفیت خودروهای داخلی باز می گردد. اگر سهم محصولات خودروسازان در تلفات جاده ای تا این حد بالاست چرا نمایندگان مجلس در این مورد سکوت پیشه کرده اند و قوانینی برای جلوگیری از تولید خودروهای بی کیفیت و نا ایمن به تصویب نمی رسد.

برخی کارشناسان بر این باورند که افزایش بی رویه خودرو و سفرهای متعدد جاده ای با خودروهای شخصی در کشور ما یک عامل مهم افزایش تلفات جاده ای به شمار می آید و باید با سیاست هایی مثل افزایش قیمت بنزین و وضع عوارض بر ترددهای جاده ای مردم را به استفاده از شقوق دیگر و حمل و نقل عمومی مثل اتوبوس و قطار سوق بجای خودروی شخصی داد.

البته این سناریو توسط  برخی دیگر از کارشناسان با مخالفت مواجه است چرا که آنها معتقدند در کشور ما توسعه حمل و نقل عمومی موجب کاهش تصادفات و کشته ها نمی شود چرا که اصولا اجرای آن را در مقیاس وسیع عملی نمی دانند. بعنوان مثال توسعه بخش مسافری ریلی با مختصات و ویژگی هایی که ما در حمل و نقل ریلی خودمان سراغ داریم اولا دهه ها زمان می برد و ثانیا تاثیری در جذب مسافر ندارد. سرعت پائین قطارها و تعداد کم قطارهای روزانه در اغلب مسیرها در پایین بودن رغبت مسافران به ریل بسیار تاثیرگذار است.

در مجموع به نظر می رسد هر چند توسعه زیربنایی در کاهش تلفات جاده ای اهمیت دارد اما با شرایط وخیم اقتصادی کشور نمی توان افزایش زیرساخت های جاده ای و ریلی راهکار مناسبی برای کاهش سوانح باشد و در این وضعیت تمرکز بر امور نرم افزاری از جمله رفتار و فرهنگ رانندگی و تقویت قوانین و نظارت بر ِآن تاثیر دست یافتنی تری خواهد داشت.

انتهای پیام