بیش از ۸۷ هزار مسافر با ناوگان ریلی گیلان جابه جا شدند

یعنیدر طول 180روز تقریبا روزانه 483 نفر! یعنی همان ظرفیت 226 نفر روزانه ضرب در 2 ( رفت و برگشت)که البته 452 نفر می شود که با فرض ِاضافه کردن یک واگن حداکثر 40 نفره می توان این خطا را پوشش داد..ولی ایا این ارقام می توانند بیانگرِ ظرفیت توریستی و مسافرتی گیلان باشند؟ قاعدتا چنین نیست ، راهکارهای بکر و در آمدزایی برای استانی به ظرفیت ِ استان گیلان داریم که روی همین مسیر یک خطه ای که با جواز تردد می کند، قابل پیاده سازی و اجرایی شدن اند! می توانیم این تعداد مسافر را حد اقل 5 برابر کنیم؟ _ جواب مثبت است ، و این مقدار هم برای خط ریلی زیبای گیلان، کافی نیست و نمی توان به آن قانع بود_ ظرفیت مسافری این مسیر ِ سبز بهشتی، با راهکارهای تجاری ، آنقدر قابل توسعه و افزایش است که برای بسیاری از مخالفان احداث این مسیر، باور کردنی و حتا تصور کردنی نیست! منتها باید از کسانی که این کاره اند و بلد اند و دغدغه افزایش سود آوری برای صنعت مسافری را دارند سوال کرد که چگونه در همین وضعیت کرونایی می توان به این ارقام رسید_ اینها صرفا در مورد درآمد مسافری بود ، در آمد باری مسیر سبز گیلان، با چند خط ِ فرعی بسیار کوتاه، می تواند 10 برابر شود ، همین الان و روی همین ساختار!
و باید دوستانمان بدانند و بشناسند مسیر را، موقعیت خطوط را و شبکه ی شار ِ باری را که براحتی می توان ماکزیمم کرد! این کار هم عملی و عملیاتی ست

رویکرد محلی به بحث مسافری در مناطقی مثل استان گیلان، رویکرد قابل توحهی ست که همزمان با ریلگذاری مسیر اصلی باید پیش بینی بشود، گامهای بلند بلند( مثل قطار رشت مشهد) باید با قدمهای کوچک ( یعنی قطارهای ِ مسافری ِ محلی ) ساپورت بشوند مسیرهای کوتاه فرعی ، باعث توزیع ِ حمل و نقل ریلی بصورتی سود آور می گردند، قطارهای محلی می توانند سود سرشاری را به بخش باری( شهرک های صنعتی) و مسافری ( شهرستانهای متعدد استان که در مسیر اصلی نیستند) تزریق کنند
نباید از مسافران ِ محلی و مسافرت های حومه ای استان، غافل شد
راهکارهای تجاری ِ مسافری متعددی برای بهره برداری وسیع از ظرفیت های استان گیلان( با نام ِ شمال ِ2!!) هم اکنون موجود است ، که قطارهای محلی صرفا یکی از آنهاست، سود دریافتی ازین مسیرها، براحتی می توانند برای توسعه ی زیر ساختهای آن، بکارگرفته شوند.