◄ بازاریابی بار باید به طور جدی در راه آهن اجرا شود / تفکیک شرکت های حمل و نقل از فورواردری، سازنده است
تین نیوز | یک کارشناس ریلی گفت: راه اندازی قطارهای برنامه‌ای و پیگیری بازاریابی بار از سوی راه آهن امیدواری را به توسعه حمل و نقل ریلی افزایش داده است.
عباس قربانعلی بیگ در جلسه اتاق فکر ریلی گفت: پیشنهاد مطرح شده از سوی قائم مقام راه آهن در خصوص تفکیک شرکتهای حمل و نقل کننده از شرکتهای فورواردری می‌تواند یک پیشنهاد سازنده باشد.
وی افزود: انتقادات برخی دوستان از این طرح، شاید به این دلیل باشد که ما قضیه فورواردری را چندان جدی نمی گیریم و چون ابتدای راه هستیم بسیاری از مسایل برای ما مبهم و ناشناخته است.
قربانعلی بیگ یادآور شد: به نظر می‌رسد با توجه به راه اندازی قطارهای برنامه‌ای و تأثیری که در سیر واگن‌ها داشته است و همچنین ظرفیت خالی که در زمینه بهره‌وری داریم، نیاز به توجه بیشتر به بحث بازاریابی را تشدید می‌کند.
این کارشناس ریلی تصریح کرد: به نظر من باید بازاریابی را به صورت جدی آغاز و روابط شرکتهای مالک واگن و فورواردرها را تعیین کنیم. اما آنچه مهم است این کارها باید موازی با همکاری راه آهن و تسریع روند فورواردری باشد.
وی افزود: اگر چه به ظاهر بار معدنی راه آهن تضمین شده به نظر می‌رسد، اما در حال حاضر به تدریج در حال از دست دادن بازار مواد معدنی هستیم و بسیاری از صاحبان معادن تمایل به حمل مواد خود از طریق جاده دارند.
قربانعلی بیگ با اشاره اهمیت بار برای راه آهن خاطرنشان ساخت: اگر غفلت انجام شود، حمل بار مواد معدنی نیز از دست راه آهن خارج خواهد شد. در بحث جنرال کارگو و حمل کانتینری نیز گارانتی خدمات می‌تواند بسیار مفید باشد و افزایش بار را برای راه آهن در پی داشته باشد.
وی افزود: در سال 81، سهم حمل کانتینری راه آهن یک درصد بود و با اقدامات سازنده‌ای که انجام شد این سهم به سه درصد رسید و البته قطارهای برنامه‌ای نیز در آن زمان پیگیری می‌شد که متأسفانه بعداً تعطیل شد. امیدواریم بحث بازاریابی بار در راه آهن به طور جدی پیگیری و باعث توسعه حمل و نقل ریلی شود.
عباس قربانعلی بیگ در جلسه اتاق فکر ریلی گفت: پیشنهاد مطرح شده از سوی قائم مقام راه آهن در خصوص تفکیک شرکتهای حمل و نقل کننده از شرکتهای فورواردری می‌تواند یک پیشنهاد سازنده باشد.
وی افزود: انتقادات برخی دوستان از این طرح، شاید به این دلیل باشد که ما قضیه فورواردری را چندان جدی نمی گیریم و چون ابتدای راه هستیم بسیاری از مسایل برای ما مبهم و ناشناخته است.
قربانعلی بیگ یادآور شد: به نظر می‌رسد با توجه به راه اندازی قطارهای برنامه‌ای و تأثیری که در سیر واگن‌ها داشته است و همچنین ظرفیت خالی که در زمینه بهره‌وری داریم، نیاز به توجه بیشتر به بحث بازاریابی را تشدید می‌کند.
این کارشناس ریلی تصریح کرد: به نظر من باید بازاریابی را به صورت جدی آغاز و روابط شرکتهای مالک واگن و فورواردرها را تعیین کنیم. اما آنچه مهم است این کارها باید موازی با همکاری راه آهن و تسریع روند فورواردری باشد.
وی افزود: اگر چه به ظاهر بار معدنی راه آهن تضمین شده به نظر می‌رسد، اما در حال حاضر به تدریج در حال از دست دادن بازار مواد معدنی هستیم و بسیاری از صاحبان معادن تمایل به حمل مواد خود از طریق جاده دارند.
قربانعلی بیگ با اشاره اهمیت بار برای راه آهن خاطرنشان ساخت: اگر غفلت انجام شود، حمل بار مواد معدنی نیز از دست راه آهن خارج خواهد شد. در بحث جنرال کارگو و حمل کانتینری نیز گارانتی خدمات می‌تواند بسیار مفید باشد و افزایش بار را برای راه آهن در پی داشته باشد.
وی افزود: در سال 81، سهم حمل کانتینری راه آهن یک درصد بود و با اقدامات سازنده‌ای که انجام شد این سهم به سه درصد رسید و البته قطارهای برنامه‌ای نیز در آن زمان پیگیری می‌شد که متأسفانه بعداً تعطیل شد. امیدواریم بحث بازاریابی بار در راه آهن به طور جدی پیگیری و باعث توسعه حمل و نقل ریلی شود.
در اتاق فکر ریلی توضیح دادم که فورواردری بار در جاده با راه آهن متفاوت است از این نظر که در جاده فورواردر هنگام پذیرش بار هیچ هماهنگی با صاحبان کامیون وشرکتهای کریر و صاحب خط و سازمان عرضه کننده آن یعنی سازمان راهداری را لازم ندارد و تمام زمینه های همکاری آنها از قبل برایش روشن است ولی در بخش ریلی در صورت وجود کالای قابل جذب فورواردر نیاز به هاهنگی با صاحبان ناوگان و شرکتهای حمل ریلی و راه آهن به عنوان عرضه کننده خط و حتی نیروی کشش دارد برای رفع یاکاهش این موانع بهتر است راه آهن اطلاعات خود از مازاد ظرفیت محورهای شبکه را برای ایام بعد روی شبکه در اختیار و دسترس عموم شرکتهای فورواردر قرار دهد و اگر شرکتی باری را یافت بتواند نسبت به رزرو ظرفیت اقدام نماید بدون مداخله نظر افراد شرکت راه آهن و صرفا بر اساس مقرراتی که حتی المقدور مکانیزه شده باشد همینطور در باره ناوگان نیز شرکتهای مالک ناوگان با وساطت انجمن صنفی می توانند پایگاه اطلاعاتی از ظرفیت مازاد ناوگان خود و قیمت عرضه آن وابسته به شرایط زمانی و نوع ناوگان برای ایام بعد را در دسترس قرار دهند و درخواست رزرو ظرفیت ناوگان بدون چانه زنی طرفین مقدور شود یعنی صاحب ناوگان اگر قیمت بالایی برای رزرو ناوگان طلب کند با کمبود مشتری روبرو خواهد شد و در ایام قریب الوقوع مجبور به کاهش قیمت عرضه ناوگان می شود
با سلام انشالله از تواناییهای مهندس قربانعلی بیگ در صنعت ریلی بیشتر استفاده بشه…ایشان بسیار می تونن کمک کنن در پیشبرد اهداف صنعت ریلی…
با عرض سلام سیستم حمل بار بین جاده و ریل بسیار متفاوت است و با در نظر گرفتن شرایط مطرح شده از سوی آقای ناصریان باید اضافه کنم اولا مشکل راه آهن صرفا جذب بار نیست چرا که ما همین حالا هم واگنهای معطل نداریم و همه در شبکه فعالند و اصلن ظرفیتی برای جذب بار مازاد تر از برنامه فعلی ندارند. دوم یکی از مشخصات حمل بار در راه آهن استمرار بار در بازه زمانی مشخص مثلا ۶ الی یکساله است که به صورت منظم در برنامه قرار می گیرد. فورواردرها بسیار راحت می توانند در جذب اینگونه محمولات ورود پیدا کنند مانند دریافت مواد نفتی از پالایشگاهها که تقریبا اصلا تعطیلی ندارد. یکی از وجوه تمایز بار نیازمند به شبکه ریلی؛ استمرار حمل این بار از سوی شرکت مالک واگن در بیشتر فصول اعم از گرما و سرماست که تقریبا از عهده جاده بر نمی آید و در مواردی خاص راه آهن تقریبا در تمام ایام سال این قابلیت را دارد که از عهده تعداتش برآید ولی تمام مسئله این نیست. سوم راه آهن به هیچ وجه دنبال بار مقطعی نمی تواند برود برای اینکه اصلا مقرون به صرفه نیست جهارم اکثر ظرفیت شبکه در اختیارقطارهای مسافری است و با تراکم شدیدی در برخی از محورها روبروست و این مسئله امکان برنامه ریزی را از مسئولین ذیربط در جابجایی به موقع بار گرفته و عملا اتلاف وقت استفاده از ظرفیت واقعی را به سیستم و شبکه نمی دهد. در شرایط فعلی پیشنهاد بنده اینست که جلسات این کمیته در سطح اطاق فکر به سمت تعیین اولویت بار و مسافر شیفت پیدا کند و ابتدا تکلیف این دو مقوله روشن گردد … هدف گذاری برای خروج از بحران تصمیم گیری است و در اینجا باید به یکی اولویت داد و دیگری را فعلا در همین سطح متوقف کرد با شرایطی که شبکه سنتی ما داراست برنامه ریزی برای رشد بار احتیاج به توسعه شبکه حداقل ۲۰ هزار کیلومتر دارد و در غیر اینصورت برای ایجاد توازن باید به مدت حداقل دو سال راه آهن به هیچ وجه سراغ افزایش ناوگان مسافری نرود و اگر بخواهیم شعاری کار کنیم و برای رضایت فلان نماینده از فلان روستا مرتب قطار به فلان نقطه راه اندازی کنیم با عرض تاسف و احترام به دوستان همکار خودم در اطاق فکر میرسانم که این ره که میروند به ترکستان است.