◄ مرگ راننده جوان کامیون در یکی از اسکله های بنادر جنوبی+ عکس

با سلام
منم از رانندگان قدیمی هستم که بازنشسته ام بنده نیز چندین سال پیش با کامیون به صورت یکسر خالی به برای بارگیری به بندرعباس رفتم که موقع بارگیری از کشتی به علت ندادن انعام، بارگیری با مشکل مواجه شد، به طوری که مجبور شدم پیاده از در خروجی به محل کشتی برگشته تا برگ بارگیری از کشتی را بگیرمو چون موقع تعویض شیفت رسیده بود در اونجا هم مرا خیلی معطل کردند. وقتی برای صدور بارنامه همان بار در داخل شهر بندر عباس مراجعه کردم باز هم انعام (باج) ندادم که با چند ساعت معطلی بارنامه ام را صادر کردند
لطفا این نکات را جدی بگیرین چون اعصاب راننده بهم خورده و در مسیر احتمال هر گونه حادثه ای متصور است

سال ۸۵ تو چابهار برای بارگیری به انبارهای بیت‌المقدس رفتم و ۲۴ ساعت الکی برای بارگیری الاف بودم وقتی علت رو پرسیدم گفتند باید بری به اون نگهبان جلوی درب انعام بدی تا کارت رو راه بندازه، نگهبان با توهین به من و نفهمیدن ماجرا و الاف شدن ۲۴ ساعته‌م ، منو مسخره کرد که باعث درگیری شدیدی شد، کتک سختی خوردم که جناب نگهبان همراه با دیگر رانندگان همشهری خود ، به قصد کشتن منو زدن! از همونجا با تریلی ترانزیتم با سر و کله‌ی شکسته تا شهر خودم خالی اومدم و اسب و گاری رو تو بنگاه گذاشتم و بعد ۱۸ روز فروختمش و زدم تو کار خرید و فروش زمین و ملک... خدا رو صدهزار مرتبه شکر که الان از تمام رانندگان و کامیون‌داران وضع مالی و موفقیتم بهترم و از همه مهمتر کلا در ۲۴ ساعت ۴ ساعت هم کار نمیکنم! شب بیداری نمیکشم و دیگه نه در شهر غریب کتک و فحش خوردم و نه بهم توهین شده! سال ۸۴ با ۱۳۰ میلیون سرمایه‌ و نشستن در ارابه‌های مرگ ، داشتم خودمو از بین میبردم! الان از همین تریبون میگم جناب نگهبان عزیز که بخاطر عدم فهم من از دادن انعام و مسخره کردن بنده و کتک مفصل ، بهم تفهیم کردی ، در این مملکت ، نه از کارکردن به جایی میرسی و نه با رشوه ندادن خواهی رسید!الانم رشوه میدم اما به شهرداری.. چون مجبورم و هنوز تو ایران زندگی میکنم ، با وجود اینکه زخم ۱۶ سال پیش بر روی صورتم خودنمایی میکنه اما هر بار که به آیینه نگاه میکنم یادم می‌افته که اگه تو این مملکت کسی با کارگری و کار کردن میخواست به جایی برسه الان تمام کارگران سرگذر از بزرگترین سرمایه‌داران ایران بودند...خدا پشت و پناه تمام رانندگان زحمت کش ایرانی باشه.! این رو اینجا تعریف کردم چون میدونم چقدر شما رانندگان زحمت میکشید و در برابر اینهمه ناملایمتی‌ها اونم در شهر غریب ، واقعا تحملش سخته! روزی که غرق خون بودم در چابهار یک راننده‌ی تریلی اسکانیا ،لبه‌دار یزدی وقتی فهمید من مالک این تریلی صفر هستم منو نصیحت کرد و گفت اینقدر سرمایه‌گذاری کردی ، اما کار خوبی رو انتخاب نکردی! الانم به تمام همکاران سابقم میگم اگه واقعا پول خرید یک تریلی و کفی صفر رو دارید در انتخاب این شغل تجدید نظر کنید ! جان و مال و آسایش و امنیت در کنار خانواده از هر درآمدی باارزشتره..یا حق درپناه خدا