◄ «تن-کیلومتر»، نقطه پایانی درگیری‌های صنفی است
تن-کیلومتر در واقع تعیین نرخ پایه حمل برای مناقصه یا توافق است این بدان معنی است که بر اساس نرخ کف حمل در چارچوب تن بر کیلومتر، هم کامیونداران می‌دانند نقطه سر به سری کجاست و با چه کرایه‌ای زیان نمی‌بینند و هم سازمان راهداری برای مقابله با مغایرت‌های کرایه جهت تحصیل 4 درصد سهم سازمان با مبنایی مصوب و یکسان در سراسر کشور روبه‌رو خواهد بود.
یک فعال حمل‌ونقلی در پاسخ به اشکالاتی که از سوی برخی د رمورد اجرای تن- کیلومتر کرایه حمل بار بیان می‌شود، گفت: قانون بد بهتر از بی‌قانونی است.
به گزارش تین‌نیوز، مالک نخعی در پیامی که به این شبکه خبری ارسال کرد، در مورد پارامترهایی که برخی افراد آنها را در این طرح مجهول می‌دانند، گفت: با پارامترهای کشف شده فعلی شروع و با تحقیق در عملیات راه‌های بهینه‌سازی را کشف می‌کنیم و سپس مدل‌های توسعه بهره‌برداری از این قانون را ارائه می‌دهیم و در نهایت راه‌های بهبود مستمر این مدل از قانون‌گذاری برای استخراج کرایه حمل را جستجو می‌کنیم.
وی افزود: ما در ایران بر اساس کارت‌های هوشمند ناوگان باری کشور به نوعی بارگیرها از هم تفکیک کرده‌ایم و کلاس‌بندی آن را داریم و کالاهای ما هم بر اساس اعلام نیاز صاحبان کالا با کامیون‌های مختلف حمل می‌شود، یعنی صاحب کالا کلاس مورد نیاز خود را می شناسد.
این فعال بخش حمل‌ونقل جاده‌ای تاکید کرد: درست است که در ایران پروتکل کلاس‌بندی کامیون و کلاس‌بندی کالا نداریم اما این بدان معنا نیست که کامیونداران ظرفیت‌های سطحی، حجمی و وزنی و صاحبان کالا ابعاد و اوزان کالاهای خود را نمی‌شناسند بلکه از قوانین نانوشته این صنف پیروی می‌کنند و نیازمندی‌ها و توانایی‌های خود را با یکدیگر تطبیق می‌دهند.
به گزارش تین‌نیوز، او در پاسخ به این دیدگاه که « مدل جهانی در نرخ‌گذاری بر اساس وزن محموله بر مسافت حمل(تن بر کیلومتر یا کلاس کیلومتر یا پوند بر مایل و یا کلاس بر مایل ) نداریم» به مواردی در ایالات متحده امریکا اشاره کرد و گفت: کلاس‌بندی انواع کامیون در ایالات متحده امریکا که از کلاس 1 شروع شده و به کلاس 9 ختم می‌شود در معادل‌سازی کلاس 6 معادل تک، کلاس 7 معادل جفت و کلاس 8 معادل تریلی در ایران است و کلاس 9 بزرگتر از ابعاد و اوزان استاندارد است. (کلاس‌بندی کالاها و کامیون‌ها در ایالات متحده امریکا را اینجا ببینید.)
بیشتر بخوانید:
این کارشناس بخش کامیون‌داری اظهار کرد: مطلب دیگری که باید به آن اشاره کنم و در تضاد با تفکرات عمومی است این است که تن-کیلومتر در واقع تعیین نرخ پایه حمل برای مناقصه یا توافق است این بدان معنی است که بر اساس نرخ کف حمل در چارچوب تن بر کیلومتر، هم کامیونداران می‌دانند نقطه سر به سری کجاست و با چه کرایه‌ای زیان نمی‌بینند و هم سازمان راهداری برای مقابله با مغایرت‌های کرایه جهت تحصیل 4 درصد سهم سازمان با مبنایی مصوب و یکسان در سراسر کشور روبه‌رو خواهد بود.
نخعی خاطرنشان کرد: راه اصولی نجات صنعت حمل کالای جاده‌ای کشور و دستیابی به اهداف برنامه پنجم و ششم توسعه و سند 1404 و برنامه نوسازی ناوگان باری کشور، ایجاد بهره‌وری اقتصادی (یکسان‌سازی نرخ پایه حمل در سراسر کشور در قالب تن بر کیلومتر ) یا در واقع افزایش درآمد ناخالص کامیون و کاهش هزینه‌های اولیه در سرمایه‌گذاری و کاهش هزینه‌های ثابت و متغییر حمل کالای کامیونی است تا سطح درآمد خالص کامیون بهبود یابد.
وی گفت: راه مکمل بهبود شرایط کمی نیز، بهبود شرایط کیفی خدمات حمل کامیونی است به این معنا که حدود اختیارات و وظایف تشکل کارگری رانندگان و تشکل کارفرمایی کامیونداران مشخص و ابلاغ شود.
این راننده خودمالک اظهار کرد: همچنین در بعد قانون‌گذاری، لازم است مجلس قانون تجارت در باب حمل‌ونقل جاده‌ای را بازبینی کند و شرکت‌های حمل کالا را در سه دسته، فورواردرها، کریرها، دیسپچرها دسته‌بندی کرده و شرکت‌های فعلی حمل کامیونی را در یکی از دسته‌های بالا جا داده و شرح فعالیت‌ها، وظایف و مسئولیت‌ها را ارائه دهد و در قانون مسیر درآمدی شرکت‌های حمل را پیش‌بینی و از کرایه حمل کامیونی مجزا کند.
نخعی تاکید کرد: تعیین نرخ پایه حمل در قالب تن-کیلومتر فصل ختام بسیاری از مناقشات و درگیری‌های صنفی و ... است به نحوی که ارتباطات بین صاحبان کالا، شرکت‌های حمل، کامیونداران و سازمان راهداری را یک‌جا خاتمه می‌دهد به شرطی که نرخ پایه حمل در قالب تن بر کیلومتر به تفکیک کلاس بارگیر تعیین و در سیستم بارنامه نویسی گنجانده شود تا توافقات بعدی نظیر پروفیل طولی راه (شیب‌های مسیر)، حمل مواد خطرناک، حمل کالای خارج از استاندارد ( ترافیکی )، شروط ضمن حمل و مسئولیت حمل بر اساس ارزش ریالی کالا بعد از تعیین نرخ پایه حمل بین کامیون و شرکت حمل انجام شود.
