آغاز تجهیز طولانی ترین راه آهن زیرزمینی در اروپا

به گزارش تین نیوز به نقل از سایت زدمیرا، طول تونل برنر ۵۵ کیلومتر است که از آلپ شرقی عبور می کند و اتریش را به ایتالیا متصل می کند.

بر این اساس قراردادی به ارزش ۲۶.۵ میلیون یورو با کنسرسیوم ISIE به ریاست شرکت راه آهن دولتی ایتالیا امضا کرده تا این پروژه را نهایی کند.

تجهیز تونل به سیستم های راه آهن، آماده سازی فنی برای رویه های رقابتی و ارائه پشتیبانی مهندسی نیز در مناقصه بعدی مطرح خواهد شد.

کنسرسیوم ISIE به ریاست شرکت راه آهن دولتی ایتالیا متشکل از چند شرکت ایتالیایی و اتریشی است که ساخت تونل برنر را در سال ۲۰۰۸ آغاز کرده و قرار است این تونل در سال ۲۰۳۲ به بهره برداری برسد.
سرعت قطارهای مسافری در این تونل تا ۲۵۰ کیلومتر در ساعت، قطارهای باری تا ۱۲۰ کیلومتر در ساعت می رسد.

گفتنی است کریدور اسکاندیناوی مدیترانه یک محور حیاتی شمال به جنوب برای اقتصاد اروپا است. این کریدور که از فنلاند و سوئد در شمال، تا جزیره مالت در جنوب امتداد می یابد و دانمارک، شمال، مرکز و جنوب آلمان، مرکز صنعتی شمال و بنادر جنوبی ایتالیا را در بر می گیرد.

این کریدور تا زمانی به رشته کوه آلپ می رسد با چالش خاصی مواجه نیست. اما برای عبور از این مانع بزرگ، مهندسان اروپایی ساخت تونل برنر که از دل کوه های آلپ عبور می کند، را دنبال می کنند.
برای ساخت تونل ریلی برنر، بودجه ای ۱۱ میلیارد دلاری در نظر گرفته شده و کارشناسان تاکید دارند که این تونل به کاهش ترافیک و تحقق اهداف زیست محیطی که توسط اتحادیه اروپا تعیین شده، کمک می کند.

اتحادیه اروپا برای آینده منطقه آلپ ساخت این تونل را ضروری دانسته است.در حال حاضر، ۴۰ درصد از کل حمل و نقل بار بر فراز کوه های آلپ از گذرگاه برنر صورت می گیرد، اما به دلیل شیب های تند و تاثیری که بر کاهش سرعت قطار ها دارد، بیش از دو سوم محموله های بار در واقع از جاده عبور می کنند.

این شرایط در کنار افرادی که برای گذراندن اواقت فراغت و تفریح به منطقه می آیند، به ترافیک و سر و صدای زیاد و کیفیت پایین هوا در ناحیه منجر شد و اتحادیه اروپا در سال ۱۹۹۴ تصمیم گرفت تا اقداماتی برای رسیدگی به این شرایط انجام دهد.

تونل برنر که از شهر اینسبروک در اتریش آغاز می شود، ۵۵ کیلومتر امتداد داشته تا به فورتتزا در ایتالیا برسد.پس از تکمیل، این تونل به تونل های کنارگذر اینسبروک متصل می شود و در نتیجه طولانی ترین راه آهن زیرزمینی در جهان که در مجموع ۶۴ کیلومتر امتداد دارد، شکل خواهد گرفت.

دو تونل اصلی برای عبور قطار ها خواهند بود، در شرایطی که چهار تونل جانبی که به سطح متصل می شوند، امکان جابجایی بار به داخل و خارج را فراهم می کنند.

برای مواقع اضطراری، دو تونل اصلی در هر ۳۳۳ متر به یکدیگر متصل شده و سه ایستگاه اضطراری نیز در فاصله ۲۰ کیلومتری از یکدیگر قرار خواهند گرفت.