◄ روایت یک فعال صنفی از مشکلات بیمه رانندگان

عضو هیئت‌ مدیره کانون سراسری انجمن‌های صنفی رانندگان مسافری در مورد مشکلات مربوط به سوابق بیمه رانندگان گفت: چهار عامل سازمان تامین اجتماعی، شرکت‌های حمل و نقل، رانندگان و وزارت راه در از بین رفتن سوابق بیمه رانندگان نقش داشتند.

به گزارش تین نیوز، مختار داوودی در گفت و گو با خبرنگار ما افزود: بیمه رانندگان سال ۷۲ در سازمان تامین اجتماعی توسط دولت سازندگی شکل گرفت و در آن زمان به‌علت عدم آگاهی صنفی بیمه گذار نسبت به ساز و کار این بیمه که کسر از محل صورت وضعیت و متعلق به مالک بود، تا سال ۱۳۸۰به مدت هشت سال این روند تداوم یافت و بدین ترتیب خیل جامعه رانندگان برون شهری هیچ‌گاه سنواتی را که مورد انتظارشان بود، دریافت نکردند.

وی عنوان کرد: البته تعهدات این نوع بیمه‌ در آن زمان نیز، فقط مختص به درمان و بازنشستگی بود و طرح طبقه بندی، سختی کار، بیمه بیکاری و بیمه تکمیلی در آن لحاظ نشده بود.

این فعال حمل و نقل مسافری جاده‌ای با تاکید بر این که رانندگان امروز مقصر اصلی را در این مورد، شرکت‌های حمل ونقل می‌دانند، گفت: نباید توپ را در زمین خودی به چرخش درآوردیم چرا که این راهی است که به بن بست ختم و دراصل با این آدرس اشتباه پرونده بیمه رانندگان مختومه شده است.

این مقام صنفی افزود: اگر بخواهیم علل اصلی این نقص را شناسایی و منصفانه قضاوت کنیم مقصران چهار مورد به شرح زیر هستند:

۱- سازمان تامین اجتماعی به‌عنوان بیمه‌گر پولی که جهت حق بیمه دریافت می‌کرد برای یک گردش یک ماهه و براساس حق بیمه خویش فرما و روزشمار محاسبه کرد، مبلغ مازاد پرداختی در آن ماه شامل اندوخته راننده نشد، اما درماه‌های بعد اگر به حد نساب نمی‌رسید روز شمار حساب شد که گاهی 20 روز یا کمتر را پوشش داد.

۲- شرکت‌ها به عنوان مسئول جمع‌آوری حق بیمه، متاسفانه در تعدادی از شرکت‌ها یا موسسات که توسط متصدی اداره می‌شد، بعضی از کارکنان دفاتر با استفاده از کاربن کشی موجب عدم همخوانی نسخه تحویل راننده با نسخه بیمه از لحاظ تعداد مسافر می‌شدند و در بخش کالا هم کرایه واقعی پشت بارنامه قید می‌شد، یا مهر اشخاص متفرقه‌ای که در اختیار این افراد بود وارد نسخه بیمه می‌کردند که باعث ریزش بخشی از ۵ درصد حق بیمه می‌شد.

۳- عدم آگاهی رانندگان از ساز و کار بیمه که به‌راحتی اجازه می‌دادند مالک یا دوستان و همکارانشان، افرادی که با وسیله نقلیه نبودند را در صورت وضعیت استفاده کنند و در اصل بخشی از حق ۵درصد بیمه به این افراد تعلق می‌گرفت و این کار هم باعث ریزش سنوات رانندگان می‌شد.

۴-سازمان راهداری، در این دوره هشت ساله، شرکت‌ها به روش سنتی و دستی صورت وضعیت و بارنامه صادر  و در مواردی نسخه تامین اجتماعی چون کاربن کم‌ رنگ بود یا خط کاربر ناخوانا و یا به علت محل نامناسب نگهداری مهر، ژلاتین مهر مخدوش می‌شد و کد کارگاهی بیمه‌گذار برای سازمان قابل تشخیص نبود و این‌ها که ناخوانا یا مشخص نبود ابطال می‌شد.

داوودی گفت: به همین دلیل در سال ۸۰ نزدیک به ۱۶۰میلیارد ریال پول‌های سرگردان رانندگان در تامین اجتماعی وجود داشت که هویت صاحبان آن مشخص نبود که به گفته تامین اجتماعی این مبلغ به‌صورت ملک به دولت عودت داده شد، درحالی که متعلق به رانندگان بود.

وی خاطرنشان کرد: ارزش این مبلغ را اگر بخواهیم با تورم الان بسنجیم، درسال ۷۲ قیمت دلار ۱۸۰تومان بود و در سال ۱۳۸۰ به ۷۹۰ تومان رسید، اگر میانگین این 2 عدد را حساب کنیم و نرخ دلار را ۵۰۰ تومان در نظر بگیریم و ۱۶میلیارد تومان را به دلار ۵۰۰ تومانی تبدیل کنیم ،۳۲میلیون دلار و با نرخ دلار ۱۷ هزار تومانی مبلغی بالغ بر ۵۴۴میلیارد تومان در اردیبهشت ۹۹می‌شود که دولت یا سازمان تامین اجتماعی بابت حق بیمه رانندگان بدهکار است.

داوودی تاکید کرد: همان 2 سالی که پایمال شد، تاثیر بسزایی در حقوق بازنشستگی رانندگانی داشت که بیشتر آنها در آن سال‌ها با مبلغ ناچیزی بازنشسته شدند و یا اکنون در قید حیات نیستند.

به گفته وی در قانون بازنشستگی رانندگان اگر کمتر از 20 سال حق بیمه پرداخت کرده باشند به ازای هر سال پرداختی یک روز حقوق می‌گیرند ولی با رسیدن به مرز  ۲۰سال سابقه از حداقل حقوق کامل۳۰روز برخودار می‌شوند و آن 2 سال سرنوشت حقوق خیلی از خانواده‌ها را تغییر می‌داد.

عضو هیئت‌ مدیره کانون سراسری انجمن‌های صنفی رانندگان مسافری افزود: در حال حاضر در خوشبینانه‌ترین حالت برای بازنشستگی رانندگانی که مدت هشت سال پرداختی با مهر داشته‌اند، ۶ سال بیمه در نظر گرفته‌اند، یعنی هیچ‌کس نتوانسته است از 6 سال بالاتر سنوات بگیرد و مابقی هم با سنوات معکوس و حتی کسانی هستند که به عدد صفر رسیدند، پس این نشان می‌دهد، مشکل تنها در شرکت‌ها نبوده است.

داوودی عنوان کرد: پیشنهاد می‌شود سازمان تامین اجتماعی به‌جای این‌که تنها شرکت‌ها را مقصر جلوه دهد قبول کند قصور از طرف سازمان و دولت هم بوده و چون این حق الناس است، الان هم می‌تواند از رانندگان دلجویی کند.

این مقام صنفی افزود: پیشنهاد می‌شود، برای رسیدن به شاخص هشت سال، در ازای هر سال سنوات دوران هشت ساله چهار ماه بیمه به رانندگان ارفاق شود، برای مثال کسانی که ۶ سال سنوات  دریافت کرده‌اند‌، به ازای هر سال چهار ماه بیمه در مجموع ۲۴ماه برای ۶ سال، یعنی 2 سال حق بیمه با نرخ آن زمان ضریب ۲ از رانندگان بگیرند،تا به سقف هشت سال برسند.

وی گفت: به‌طور مثال می‌توان یک سال سنوات را برابر با ۴ماه، 2 سال سنوات رابرابر با هشت ماه، سه سال را برابر با ۱۲ماه، چهارسال را برابر با ۱۶ماه، پنج سال را برابر با۲۰ ماه و 6 سال سنوات را برابر ۲۴ماه به بیمه رانندگان اضافه کرد.