◄ زیان انباشته هزار میلیارد تومانی برای تولیدکننده «ریل ملی»

پایگاه خبری تحلیلی خط بازار در حالی از زیان انباشته حدود هزار میلیارد تومانی ذوب آهن خبر داده که وزارت راه و شهرسازی قرارداد تامین ریل با شرکت ذوب آهن اصفهان امضا کرده است.

بر اساس این خبر، ذوب آهن اصفهان در سه ماهه نخست سال 1398 با اینکه 22 درصد از زیان انباشته خود کم کرده است اما هنوز با بیش از 9988 میلیارد ریال زیان، اوضاع مناسبی ندارد.

به نوشته پایگاه خبری بازار، این درحالی است که ذوب آهن سال گذشته را نیز با بیش از 12820 میلیارد ریال زیان انباشته به پایان رسانده و با افزایش 7 درصدی بدهی‌های این شرکت مجموع این بدهی‌ها به بیش از 89757 میلیارد ریال رسیده و بر این اساس این گروه تولیدی معادل 63 درصد از دارائی‌هایش بدهی داشته و در کنار افزایش بدهی، موجودی نقد این شرکت در مدت سه ماه تنها یک درصد رشد کرده است.

به گزارش تین نیوز، در چنین شرایطی وزارت راه و شهرسازی طبق قرار داد امضا شده با این شرکت مجبور به خرید ریل از این شرکت است که بر همین اساس روز شنبه 30 شهریور ماه امسال، مراسم تحویل محموله 1500 تنی ریل تولیدی شرکت ذوب‌آهن، با حضور وزرای راه و شهرسازی و صنعت، معدن و تجارت، ‌انجام شده ریل‌هایی که به گفته یک کارشناس این حوزه، معیوب بوده است.

این کارشناس 13 مهرماه در گفت‌وگو با فارس در این مورد اعلام کرد: ریل استاندارد در کارخانه ذوب آهن به مقدار قابل‌اعتنا تولید نشده است.

بهنام جشمیدی در این گفت‌وگو تاکید کرد: بعد از سه دهه تلاش شرکت ذوب‌آهن و راه‌آهن برای تولید ریل در داخل کشور، در حال حاضر حدود یکی دو سال است که ذوب‌آهن در رسانه‌ها ادعا می‌کند به توانایی کامل برای تأمین همه نیازهای ریل راه‌آهن کشور دست یافته و تلاش شده است همین نگاه هم در رسانه‌ها مطرح شود، اما واقعیت امر کمی با این کارهای رسانه‌ای متفاوت است‌ به این معنا که این اقدامات بیشتر نمایشی است تا واقعی.

وی افزود: شرکت ذوب‌آهن در سال‌های ابتدایی دهه 90 شمسی، به دلیل حمل مواد معدنی با استفاده از شبکه ریلی کشور، حدود 200 میلیارد تومان به راه‌آهن بدهی داشت که به‌جای پرداخت بدهی خود، مهلت خواست با صرف مبلغی تقریباً معادل بدهی خود، تجهیزات تولید ریل از آلمان خریداری کند، این اتفاق هم رخ داد، اما مشکلات ریز و درشتی که در خط تولید ریل ذوب‌آهن وجود داشت و کماکان هم بعد گذشت حدود پنج سال وجود دارد، نشان می‌دهد دقت کافی در خرید تجهیزات یا پیگیری قرارداد صورت نگرفته است.

این کارشناس با بیان این‌که بعد از حدود 4 تا 5 سال از شروع نصب تجهیزات، کماکان خط تولید ریل ذوب‌آهن با مشکلات زیادی روبه‌رو است، خاطرنشان کرد: اگرچه ریل‌های تولید شده در این شرکت استاندارد بوده و تا اینجای کار یک افتخار بزرگ نصیب ذوب آهن شده که توانسته استانداردهای روز اروپا را بگذراند،اما مسئله اینجاست که تولید یک محموله مثلاً 2 هزار تنی محصول استاندارد، با یک خط تولید معیوب هم امکان‌پذیر است، تفاوت ماجرا در نرخ تولید محصول سالم است، 2 هزار تن ریل سالم را با یک درصد خطا می‌توان تولید کرد، با صرف 15 هزار تن شمش و خطای 90 درصدی هم می‌توان به تولید رساند، مسئله این است که در این شرایط دیگر قطعاً تولید به‌صرفه نیست، بلکه نمایشی و برای استفاده مدیران یا نهایتاً کم کردن فشارها خواهد بود.

جمشیدی بیان کرد: طبق شنیده‌ها، برای تولید این محموله آخر، چندین برابر این وزن، شمش مصرف شده و اغلب خروجی‌ها معیوب و غیراستاندارد بوده است، در این شرایط هیچ بعید نیست مانند رفتاری که ذوب‌آهن تا کنون از خود نشان داده برای تحویل محموله 1500 تنی بعدی، لازم باشد 6 ماه دیگر صبر کنیم، اما با این شرایط نتیجه نهایی هر چه باشد قطعاً خودکفایی نخواهد بود.

او گفت: کاملاً مشخص است که ذوب‌آهن در حال حاضر توانایی تأمین ریل کشور بدون ضررهای هنگفت را ندارد، چراکه خط تولید به حالت نرمال نرسیده و تلفات هنگفت است، شاهد مثال همین که ذوب‌آهن ادعا می‌کند می‌تواند سالانه 400 هزار تن ریل تولید کند، اما بعد از حدود 8 ماه از قرارداد با شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل، صرفاً 1500 تن ریل تحویل داده است.

جمشیدی افزود: همچنین مهرماه 95 ذوب‌آهن به‌جای بخشی از بدهی 200 میلیاردی خود به شرکت راه‌آهن، طی قراردادی قول داد 40 هزار تن ریل تحویل دهد، زمان این قرارداد تا پایان سال 95 بود، اما در حال حاضر با گذشت 3 سال از قرارداد، تنها حدود 1500 تن تحویل شده، یعنی کمتر از 5 درصد قرارداد؛ پول که تقریباً به‌صورت پیش‌پرداخت از محل بدهی پرداخت شده است، چه دلیلی دارد که تحویل صورت نگیرد؟‌

وی ادامه داد: خود مدیران ذوب‌آهن مبلغ پایین قرارداد را بهانه می‌کنند که ریل گران شده و قیمت سابق به‌صرفه نیست که در این‌باره باید گفت‌ اولاً راه‌آهن مسئول تأخیر تولیدکننده نیست و در ثانی اصلاً ریل استاندارد در این کارخانه به مقدار قابل‌اعتنا تولید نشده که بخواهند تحویل دهند، اگر تولید شده عکس منتشر کنند تا ما هم ببینیم، اگر تولید شده بود می‌توانستند به مشتریان دیگر هم بفروشند، اصولاً محموله جدید و قابل اعتنایی تولید نکرده‌اند بنابراین نتیجه تأخیر چندساله و بهانه‌جویی، چنین دستاوردی شده است.

به گفته وی ادامه این شرایط می‌تواند کار را برای کشور هم سخت کند چرا که جدا‌ از هزینه‌های غیرضروری و تضییع حقوق سهامداران این شرکت، ممکن است به اسم تولید ملی، کار حمل و نقل ریلی را مختل کنند.