◄ چرا دیگر نیازی به واردات و نوسازی ناوگان باری نیست؟
دیگر نیازی به نوسازی ناوگان باری و واردات کامیون سه سال کارکرده نیست و اگر فقط ناوگان فرسوده از گردونه خارج شود، با ادامه این روند به احتمال زیاد تا پایان سال 1399 مشکل نوسازی و کمبود ناوگان حمل کالا بر طرف خواهد شد.
دیگر نیازی به نوسازی ناوگان باری و واردات کامیون سه سال کارکرده نیست و اگر فقط ناوگان فرسوده از گردونه خارج شود، با ادامه این روند به احتمال زیاد تا پایان سال 1399 مشکل نوسازی و کمبود ناوگان حمل کالا بر طرف خواهد شد.
با تشدید تحریمها بسیاری از کشورهای اروپایی عضو اتحادیه اروپا از دادن ویزای شینگن به رانندگان ایرانی ناوگان بینالمللی حمل کالا خوداری میکنند، از پایان سال 1398 نه انجمن شرکتهای حمل و نقل بینالمللی و نه هیچ شرکت حمل و نقلی بینالمللی ایرانی موفق به دریافت ویزای شینگن برای رانندگان ترانزیت ایرانی نشدهاند، در حال حاضر درصد بسیار بالایی از رانندگان ترانزیت ایرانی فاقد ویزای شینگن جهت سفر به اروپا و حمل محمولات صادراتی و وارداتی ایران هستند. با ادامه این روند، اعتبار ویزای تعداد اندک باقیمانده رانندگان دارای ویزا نیز به پایان خواهد رسید.
جهت مزید اطلاع، سفارتهای کشورهای اروپایی تا کنون ویزای 6 ماهه و یک ساله به رانندگان ناوگان حمل کالای ایرانی میدادند، البته تاریخ اعتبار ویزای شینگن رانندگان ملاک عمل نیست بلکه مولتی (مدت زمان مجاز ماندن و تردد) در کشورهای اتحادیه اروپا ملاک عمل است که در بهترین حالت در طول ویزای یک ساله تنها 180 روز میباشد.
بدین معنا که معمولاً سفارتخانههای کشورهای اروپایی برای ویزای 6 ماههای که به رانندگان میدهند 90 روز مولتی (اجازه ماندن) و برای ویزاهای یک ساله 180 روز مولتی در نظر میگرفتند، زمان شروع استفاده از مولتی هم از زمان ورود راننده به خاک یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا میباشد، بهعنوان مثال اگر رانندهای از مسیر زمینی به طرف آلمان در حرکت باشد، یعنی ایران، ترکیه، بلغارستان یا ترکیه، یونان، بلغارستان، رومانی، مجارستان، اتریش، آلمان و سایر کشورها شروع مولتی از تاریخ ورود به کشور مجارستان محاسبه میشود، اگر از مسیر دریایی برود یعنی ایران ترکیه و از بنادر شهر استانبول ترکیه یا یونان سوار کشتی شده و در یکی از بنادر مانند باری یا تریسته کشور ایتالیا یا بندر تولون در فرانسه وارد اتحادیه اروپا شود، از تاریخ ورود به بندر شروع خواهد شد، حال این مولتی قابلیت استفاده در چند سفر را داشته باشد بستگی به عوامل متعددی دارد، از جمله مدت زمان ورود به اتحادیه اروپا تا رسیدن به محل تخلیه محموله، پیدا کردن بار برگشت، رفتن به محل بارگیری، مدت زمان بارگیری و خروج از اتحادیه اروپا، شرایط سیاسی، نوسانات نرخ ارز، خرید کالا توسط بازرگانان، ارتباط شرکت حمل با تجار، ارتباط راننده با دلالان بار در خارج از کشور و موارد بسیار دیگر.
با توجه به توضیحات فوق و شرایط سخت اقتصادی و تمام شدن ویزای رانندگان ایرانی، درصد بسیار بالایی از رانندگان و ناوگان ترانزیت بهناچار به فعالیت در داخل کشور روی آورده اند، در آینده نزدیک و حداکثر تا پایان سال 1399 مابقی ناوگان و رانندگان ترانزیت نیز محکوم به همین سرنوشت خواهند بود و با وجود سرمایهگذاری بالا باید در داخل ایران فعالیت کنند.
تا اینجا بحث ناوگان فعال در مسیرهای اروپایی بود حال ناوگانی که در سایر مسیرهای بینالمللی مانند آسیای میانه فعالیت داشتند را نیز باید به این تعداد اضافه کرد. بنابراین با ورود این حجم عظیم از ناوگانی که تا کنون در مسیرهای بینالمللی فعالیت میکردند به حمل و نقل داخلی، هم مشکل نوسازی ناوگان برطرف خواهد شد و هم مشکل کمبود ناوگان، زیرا این ناوگان به دلیل تردد در کشورهای اروپایی اکثراَ از سن پایین، برند اروپایی و کیفیت بسیار بالایی برخوردار هستند، البته قبل از ورود ناوگان ترانزیت به چرخه داخلی هم با کمبود بار و ناوگان مازاد بیش از نیاز مواجه بودیم.
طبیعتاً در چنین شرایطی به تبع عدم خروج ناوگان بینالمللی ایرانی، شرکتهای حمل و نقل بینالمللی هم تعطیل خواهند شد، در طول تاریخ حمل و نقل ایران ثابت شده است که حمل و نقل دلسوزی نداشته است، چون نه برای وارد کنندگان و نه برای صادر کنندگان مهم نبوده است که محمولات ایرانی با ناوگان کدام کشور حمل شوند، مسئله اصلی و مهم فقط حمل محمولات بوده است، حال با ناوگان هر کشوری، موضوع دیگر این است که با حذف رانندگان و ناوگان ایرانی از مسیرهای بینالمللی، ناوگان خارجی از هر طرف، پاکستان، افغانستان، ترکمنستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان، گرجستان، آذربایجان، خصوصاً ترکیهای و عراقی جایگزین ناوگان ایرانی خواهند شد، تجربه گذشته نشان داده است هر زمان که ناوگان ترکیه امکان تردد بیشتری در ایران داشتهاند، رکود و کم باری هم در داخل ایران و برای ناوگان داخلی بیشتر بوده است.
زیرا ناوگان ترکیهای که حامل محمولات وارداتی ایرانی بودهاند، محمولات صادراتی ایرانی را هم از هر کجای ایران و برای هر کشوری بارگیری کردهاند، حتی بارگیری برای کشور ثالث که طبق معاهده کنوانسیون تیر (T I R) مجاز نبوده و نیستند، بهعنوان مثال اگر ناوگان ترکیهای اجازه تردد تا تهران را داشتهاند، سر از شهرهای مرزی شمالی، جنوبی، شرقی و غربی کشور در آوردهاند و محمولههایی را هم که حداقل باید با ناوگان داخلی تا تهران حمل میشد و بعداً آنها بارگیری میکردند از همان ابتدا با ناوگان ترک بارگیری و حمل میکردند.
بنابراین با توجه به تحریم ها و پروسه تعطیلی تدریجی کارخانجات و کاهش تولید، در آینده بیشتر از گذشته مازاد ناوگان حمل کالا خواهیم داشت، پس نباید نگران نوسازی و کمبود ناوگان در کشور بود، هیچ کس هم بهفکر سرمایهگذاری برای واردات ناوگان باری سه سال کارکرده نباشد، زیرا هر شغلی ظرفیت و گنجایشی دارد، همه مسائل و مشکلات به خودی خود بر طرف خواهد شد، تنها موضوعی که نیازش خیلی احساس میشود و از مسئولان در همه ارگانها، سازمانها و ادارات دولتی انتظار میرود در مسیر رفع آن مساعدت و همکاری لازم را بهعمل آورند، صیانت از اموال مردم با ایجاد پارکینگ هایی بزرگ، مرتب، بهداشتی با نظارت مراجع قانونی در بین راهها جهت توقف و استراحت رانندگان است، تا مانع از سرقت محمولات صاحبان کالا و لوازم و سرمایه رانندگان شود که بهنظر سرمایهگذاری زیادی نمیطلبد و ضمن اینکه بازده اقتصادی قابل قبولی هم دارد.
در پایان جا دارد خاطرنشان شود با شرایط فعلی در راستای جلوگیری از رکود، کم باری و بی باری، اجرای بخشنامه ابعاد و اوزان وزیر محترم وزارت راه و شهرسازی، مورخ 1397/3/1 و کاهش سرعت 20 یا حداقل 10 کیلومتر بر ساعت از سرعت در جادهها و بزرگراهها برای ناوگان باری جهت تضمین ایمنی سفر و عدالت در توزیع بار ضروری و اجتناب ناپذیر مینمایاند. مانند سایر کشورها که در آنها حداکثر تناژ برای تریلر 5 محور 40 تن و حداکثر سرعت برای ناوگان باری یورو 6 نه یورو هیچ، در جادههای قدیمی80 کیلومتر و در بزرگراهها و اتوبانها 90 کیلومتر بر ساعت تعیین شده است.
ایران تنها کشوری است که چنین سرعتهای غیر استانداردی را برای ناوگان باری خود در نظر گرفته است، در حال حاضر یک کامیون با یک راننده یک روزه مسافت طولانی حدوداً 1400 کیلومتری از تهران تا بندرعباس یا بالعکس را میپیماید، خطرناکتر اینکه اضافه تناژ هم دارند، اضافه تناژ یعنی کاهش ایمنی وسیله نقلیه، به خطر انداختن ایمنی سفر خود و دیگران، مسیری را که باید 2 روزه طی کند، یعنی افزایش 2 برابری بار.
*رئیس هیئت مدیره انجمن رانندگان کامیون های یخچال دار استان تهران
استاد خانعلی تبریک میگم همانطور که میخاستین و طی نوشته ای در این سایت درخواست کردین لاستیک کامیون از ارز ۴۲۰۰ تومانی محروم شد و الان یک جفت لاستیک میشلن گل فرمان شده سی میلیون و راننده هایی که مونده بودن پولشون رو چطور خرج کنند بشدت خوشحال هستن و هر روز به جان عزیز شما و سایر بزرگان صنف دعا میکنند
سلام
برای تین نیوز متاسفم که هرگونه مطالبی را بدون کارشناسی و تحقیق دست به انتشار آن میزند !!!!
مگر هدف نو سازی ناوگان و از رده خارج کردن ناوگان فرسوده ربطی به حمل و نقل بین المللی ایران دارد ؟!
مگر واردات کامیون زیر ۳ سال ربطی به ادامه حیات شرکتهای حمل و نقل دارد ؟؟!!
مگر نوسازی ناوگان ربطی به سرعتها و مکانهای امن ساختن در جاده ها دارد ؟؟!!
مگر ناوگان وارداتی ربطی به بارگیری کامیونهای ترک و کنوانسیون T I R دارد ؟؟!!
ما در ناوگان حمل و نقل ایران حداقل ۴۰ هزار کامیون زیر ۲۵ سال ساخت داریم که بواسطه مصرف سوخت بالا حدودا سالی یک میلیارد دلار نسبت به کامیونهای جدید گازوئیل اصافه مصرف میکنند !!!
که فقط صرفه جویی همین گازوئیل کلی به اقتصاد ایران کمک خواهد کرد و در ضمن کامیونهای جدید بواسطه بروز بودن آسیب کمتری به جاده های ایران خواهد زد و خیلی مسائل اقتصادی دیگر که نمیخواهم وقت زیادی از دوستان را بگیرم
لذا از مدیر مسئول تین نیوز خواهشمندم ، مطالبی را که کارشناسی نشده است را انتشار ندهند که باعث نگرانی و سر در گمی رانندگان گردد
باتشکر
با سلام خدمت آقایی که خود را صمد معرفی کرده اید ، فکر نمی کنید اگر کامل خودتون رو معرفی می کردید شایسته تر بود ؟ در خصوص نوشته های اینجانب هم بنده نظر شخصی خودم را بر اساس آگاهی ، تجربه و برداشت از مسائل عرض می کنم ، هر کسی این امکان را دارد ، در خصوص لاستیک هم باید عرض کنم بنده از ابتدا مخالف ورود دولت به این موضوع بودم ، خوشبختانه مسئولین هم به این نتیجه رسیده اند که کار اشتباهی بوده ، این کار فقط وقت و انرژی زیادی از مسئولان گرفت ، حالا هم که به زعم بنده به این نتیجه رسیده اند که دخالتی در توزیع آن نداشته باشند ، سود حاصل ارز 4200 تومانی را راننده و کامیوندار نبردند ، بلکه افرادی بنام من و شمای راننده از این خوان نعمت بهره مند شدند ، لاستیک فروشی که با چک چند ماهه لاستیک خود را میفروخت با این سیستم نقدی فروش شد ، یعنی همه مسئولان و سازمانها شدند کارگر لاستیک فروش تمام گرفتاری حمل و نقل وابستگی به مسائلی این چنینی است ، به زعم بنده راننده نمی خواهد واقعیات را ببیند ، ما همه زندگیمان از قبیل خرید کامیون ، لوازم و قطعات مصرفی روزمره را از بازار آزاد و سیاه تهیه می کنیم ، مایحتاج مصرفی را چندین برابر قیمت جهانی آن میخریم ولی چشممان بدنبال اندک گازوییل دولتی مصرفی و لاستیک بی کیفیت چینی است ، شما اگر واقعاَ راننده و کامیوندار باشید ، نمی توانید لاستیک میشلن را با لاستیک بی کیفیت چینی و ایرانی مقایسه کنید ، مگر لاستیک میشلن را سهمیه ای به کامیون می دادند ؟ اگر شما واقعا به فکر شکوفایی اقتصاد کشور هستید ؟ می دانید چه عدد درشتی تخت عنوان یارانه لاستیک به بعضی ها داده شد و چه ضرر هنگفتی از این محل به خزانه دولت و اقتصاد کشور وارد آمده است ، دلار و یورو باید تک نرخی باشد تا برای عده ای زمینه رانت خواری ایجاد نشود ، هر دولتی به راننده هر یارانه ای داد ، راننده هم دو دستی تقدیم صاحب کالا و دلال کرد ، بنظر بنده باید در واقعیات زندگی کرد ، تا صرفه اقتصادی کار و ضرر و زیان آن مشخص شود نه اینکه از خزانه دولت و از جیب بیت المال برای پایین نگهداشتن مصنوعی نرخ حمل هزینه کرد ، با تشکر ،