◄ ایرلاین‌ها؛ ابزار قدرت سیاسی یا بنگاه اقتصادی؟
با مدیریت صحیح بازرگانی، عواید حاصل از تفاضای سفر باید به شرکت هواپیمایی برای سرمایه‌گذاری و رضایت‌مندی مشتری برگردد.
یک کارشناس هوانوردی معتقد است نگاه حاکم بر ایرلاین‌های ایرانی به لحاظ ماهوی، بیشتر داشتن یک ابزار قدرت سیاسی است تا یک بنگاه اقتصادی و همین مسئله بهروه‌وری را در اولویت چندم قرار می‌دهد.
به گزارش تین‌نیوز، روح الله فلاح تبار این مطلب را در یک گروه هوانوردی تلگرامی بیان کرد و افزود: در حال حاضر، درآمد در ایرلاین‌های داخلی صرفا به معنای فروش بلیت است در صورتی که در ایرلاین‌هایی که با نگاه بنگاه اقتصادی اداره می‌شوند به اسپانسرینگ در بخش‌های مختلف با دید Co-Branding هم توجه جدی وجود دارد.
او گفت: در خصوص قیمت‌گذاری دینامیک به دلیل پایین بودن ظرفیت نهادی شرکت‌های داخلی، امکان بهره‌گیری از آن وجود ندارد در صورتی که چارترکننده‌ها در کشور با یک سایت و رصد لحظه‌ای بازار و درصد کلیک خوردن سایت، میزان تقاضا را در لحظه رصد می‌کنند و با استفاده از تکنیک‌های غیرحرفه‌ای با قیمت بازی می‌کنند.
فلاح تبار اظهار کرد: کسب و کار در بخش بازرگانی ایرلاین‌های داخلی در بهترین شرایط به این شکل است که اغلب شرکت‌های هواپیمایی در اکثر مسیرها، هواپیما را به صورت چارتر یا فروش دربست به چارترکننده که لزوما آژانس مسافرتی نیست برای یک دوره با قیمت ثابت واگذار می‌کنند و فرد یا آژانس چارترکننده برای پرکردن صندلی‌های از قبل خریداری شده با شبکه‌ای از آژانس‌های مسافرتی کشور در تعامل بوده و براساس توافق دست دوم بین چارترکننده و آژانس مربوطه فروش صورت می‌گیرد.
این کارشناس تاکید کرد: قیمت فروش با سیاستگذاری هر آژانس و با توجه به رصد لحظه‌ای و کلیک فروش، در سایت آژانس درج می‌شود. ورودی داده‌های تصمیم‌گیری برای اعلام قیمت لحظه‌ای، فقط و فقط تقاضای بازار بوده و سرنخی از هزینه‌ها در آن نمودار نیست.
او با بیان این‌که نکته قابل تأمل در این مدل آن است که آژانس‌های شناور فروش، حتی هزینه ریسک صندلی از قبل خریداری شده را هم ندارند، افزود: البته برای مدیریت غیرواقعی بازار، آژانس‌های مختلف از تکنیک‌های خاص استفاده می‌کنند که از آن جمله می‌توان به غیرواقعی نشان دادن تعداد صندلی مانده اشاره کرد و یا این‌که صندلی‌ها را با تعداد محدود در قیمت‌های مختلف نشان می‌دهند.
فلاح تبار گفت: به عنوان مثال در یک پرواز و کلاس پروازی یکسان، یک نفر ظرفیت را با رقم پایین A و چهار نفر ظرفیت را با رقم بالاتر B و 6 نفر ظرفیت با رقم به مراتب بالاتر C نشان می‌دهند که در حقیقت می‌توان از آن به نوعی بازی غیرحرفه‌ای با مشتری نام برد.
وی اظهار کرد: مسافری که با این برخورد غیرحرفه‌ای از یک آژانس که الان فقط به یک سایت خلاصه شده است و به مدد تبلیغات، کانال تلگرامی و امثالهم بلیت را تهیه می‌کند در این مدل کسب و کار خاص چارترکننده و آژانس را مخصوصا زمانی که با جستجوی اینترنتی و از سایت بلیت خریداری می‌کند عملا ندیده و قاعدتا وفاداری نسبت به آنها در مشتری شکل نمی‌گیرد.
این کارشناس افزود: ایرلاین هم چون از قبل بلیت را به صورت یکجا و با قیمت ثابت فروخته تفاوتی نمی‌کند که در زمان اوج سفر قرار دارد و یا غیر از آن. به همین دلیل انتظار مسافر در مسیر معقول 200 هزارتومانی که با تکنیک آژانس 400 هزارتومان, بلیط تهیه نموده را برآورده نکرده و موجب نارضایتی می شود.
او خاطرنشان کرد: اما مسئله این است که نه تنها عواید این نوع از فروش بلیت، به صنعت برنمی‌گردد بلکه رضایت مشتری را به شدت خدشه‌دار و تصویر سازمانی شرکت‌ها را نزد مشتری مشوش می‌کند.
فلاح تبار تاکید کرد: برای بهبود رضایت مسافران باید مدل کسب و کار شرکت‌های هواپیمایی اصلاح گردد و ایرلاین‌ها برای برندینگ و اصلاح تصویر سازمانی خود در ذهن مسافر برنامه‌‌ریزی جدی نمایند.
به گزارش تین‌نیوز، این کارشناس هوانوردی افزود: با مدیریت صحیح بازرگانی، عواید حاصل از تفاضای سفر باید به شرکت هواپیمایی برای سرمایه‌گذاری و رضایت‌مندی مشتری برگردد و یک بازبینی جدی در Cost structure صورت بگیرد و به دنبال آن استراتژی آینده کسب و کار تدوین گردد.
فلاح تبار گفت: نگاه حاکم بر ایرلاین‌های ایرانی به لحاظ ماهوی، بیشتر داشتن یک ابزار قدرت سیاسی است تا یک بنگاه اقتصادی و همین مسئله بهروه وری را در اولویت چندم قرار می‌دهد.
