◄ حاشیه های حمل و نقلی یک نامه کرونایی

حاشیه های نامه سازمان نظام پزشکی در مورد لزوم واکسناسیون هنرمندان، همچنان ادامه دارد.

اگرچه مسئولی که این نامه را نوشته با انتشار پیامی در رسانه های اجتماعی به شفاف سازی موضوع پرداخته و عذر خواهی نیز کرده است با این وجود، بازتاب منفی این نامه موجب شده تعدادی از هنرمندان نیز از عدم رضایت نسبت به در اولویت قرار گرفتن برای تزریق واکسن خبر دهند.

اما واکنش رانندگان کامیون نیز به این نامه قابل توجه بود، رانندگانی که از ابتدای همه گیری کرونا بدون وقفه، برای توزیع کالاهای اساسی و پزشکی تلاش کرده و کمک حال مردم بوده اند.

در این زمینه یک راننده کامیون نامه ای خطاب به مدیرکل روابط عمومی و امور بین الملل سازمان نظام پزشکی در شبکه های اجتماعی منتشر کرد.

در بخشی از نامه «علیرضا سمنانی» به «حسین کرمانپور» آمده است: « درخواستی به امضای جنابعالی در سطح فضای مجازی در حال دست به دست شدن است، چکیده درخواست واکسیناسیون هنرمندان، زودتر از موعد و یا بدون رعایت نوبت است! این خواسته بنده را برآن داشت، تا به عنوان یک هموطن و همشهری، مطالبی را به عرض برسانم:

1-خرسندم که جنابعالی به عنوان یک مقام عالی در وزارت بهداشت مشغول به خدمت هستید! اما، ناخرسندم که از یک رزمنده دفاع مقدس و موسفید جامعه سفیدپوشان، درخواستی خارج از عرف، قانون، داشته اید.

2-ایرانیان، همشهریان و همرزمان شما، انتظار توضیح جنابعالی در رابطه با این درخواست را دارند! وقتی واجدین و واجبین، در صف واکسینه شدن قرار دارند، چه توجیهی برای این درخواست وجود دارد؟

3-با احترام به جامعه هنرمندان، به ویژه هنرمندان شهرمان، هنرمندان هم بخشی از مردم این کشورند و تحت تابعیت قوانین و مقررات این کشور. نادرست است که در موضوع واکسینه تبعیض قائل شویم! ایران و ایرانی، خسته از تبعیض و بی عدالتی است.

4-جنابعالی در بخش های پایانی درخواست خود، اهالی هنر را در سطح کادر زحمت کش درمان دانسته اید، این که این قیاس درست است یا خیر، قضاوت باعموم.

اما سوال اینجاست، هنرمند کیست؟ هنرمند متعهد کیست؟ آیا هنرمندی که خودش را تابع مقررات وزارت بهداشت نمی داند یا پروتکل های بهداشتی را رعایت نمی کند، مستحق دریافت واکسن زودتر از نوبت، یا قابل قیاس با پرسنل زحمتکش کادر درمان است؟

5-در این درخواست، از زاویه ای به موضوع نگریسته اید که فقط هنرمندان در زمان کرونا در خطر هستند! محض اطلاع جنابعالی و روشن شدن افکار، عرض می کنم افراد و اصناف بسیار زیادی برای رفاه مردم قرنطینه شده، هر روزه در حال تلاش هستند! همچون رانندگان و کامیونداران این کشور، سربازان اقتصادی گمنامی که امروز، برای فردای شما در تلاشند! همان راننده گمنامی که واکسن و داروی شما را به سر موقع به مقصد می رساند. همان مظلومینی که در اوج کشتار کرونا، زحمت به جان خریدند و بنادر ایران را تخلیه کردند تا انبار مواد غذایی این مملکت خالی نماند.

حال سوال  این است، نان واجب تر است یا هنر؟ غذا واجب تر است یا فیلم؟ پابرجا ماندن کارخانجات واجب تر است یاخالی ماندن محتوای صدا و سیما؟...»