◄ گزارش سی‌ان‌ان از طولانی‌ترین پل جهان؛ شاهکار مهندسی چینی‌ها را ببینید
در چند ماه آینده این پل محل تردد خودروها خواهد شد و چین، هنگ‌کنگ و ماکوئو را به یکدیگر متصل خواهد کرد.قرار بر این است که خودروهایی که سمت راست حرکت می‌کنند درواقع در قسمت چینی پل حرکت کنند و سمت چپ پل مربوط هنگ‌کنگ و ماکائو است.
پل هنگ‌کنگ-زوهای-ماکائو که طولانی‌ترین پل دریایی جهان است تا پایان تابستان به بهره‌برداری خواهد رسید.
به گزارش گروه بین‌الملل تین‌نیوز، این پل به طول 55 کیلومتر دارای مسیری مارپیچی است و وظیفه اتصال شهر کوچکی در سرزمین اصلی چین به دو منطقه مهم اداری در چین را به عهده دارد.
ساخت این پل از زمانی که در سال 2003 برای اولین بار پیشنهاد ساخت آن مطرح شد با فراز و نشیب‌هایی مواجه بوده است.
ساخت پل با این حجم زیاد از بتن و آلومینیومی که در آن به‌کاررفته است نه‌تنها امکان ثبت رکورد برای کشور چین را در ساخت ابر سازه‌ها فراهم می‌کند بلکه به نماد قدرت این کشور در منطقه نیز تبدیل خواهد شد.
در شمال دریای چین بین سرزمین اصلی چین، هنگ‌کنگ و تایوان ادعای قلمرو وجود دارد و وجود این پل به‌عنوان سازه‌ای فیزیکی قدرت چین برای اعمال‌نفوذ در منطق را افزایش خواهد داد.
این پل شهر کوچکی در منطقه اصلی چین به نام «زوهای» را به دو منطقه اداری مهم هنگ‌کنگ و ماکائو متصل خواهد کرد و مدت‌زمان سفر جاده‌ای بین این شهرها را از 3 ساعت به 30 دقیقه کاهش خواهد داد و در عرض یک ساعت می‌توان به هر سه شهر رفت‌وآمد داشت.
پل هنگ‌کنگ-زوهای-ماکائو (Hong Kong-Zhuhai-Macau) بخشی از برنامه رئیس‌جمهور چین برای توسعه منطقه خلیج کبیر این کشور است و این پروژه با این هدف پیش می‌رود که بتواند از لحاظ نوآوری و اقتصاد با توکیو، نیویورک و سانفرانسیسکو رقابت کند. سیاست کشور چین بر این اساس است که اتصال مناطق بیشتر در رشد اقتصاد کشور کمک خواهد کرد.
این پروژه بر زندگی 68 میلیون نفر ساکن منطقه خلیج کبیر به مساحت 56.500 کیلومترمربع در مرکز جنوبی چین و شامل 11 شهر ازجمله هنگ‌کنگ، ماکائو و 9 شهر دیگر تأثیرگذار است. این در حالی است که این منطقه ازلحاظ اقتصادی در موقعیت خوبی قرار داشته و پتانسیل خوبی با ساخت این پل برای توسعه اقتصادی فراهم خواهد شد. این منطقه فقط یک درصد از مساحت چین را تشکیل می‌دهد و 5 درصد از جمعیت چین ساکن این منطقه هستند اما حدود 12 درصد از تولید ناخالص ملی این کشور در این منطقه تولید می‌شود.
ایده اصلی منطقه خلیج کبیر چین به دلیل موانع بسیاری که بین شهرها وجود داشت شکل گرفت. این منطقه شامل سه منطقه مرزی هنگ‌کنگ –چین، ماکائو-چین و هنگ‌کنگ-ماکائو است. سه منطقه متفاوت با قوانین مختلف، واحد پولی متفاوت و دو زبان متفاوت که برای عبور بین آن‌ها به گذرنامه نیاز است. دولت چین برای اینکه بتواند با مناطق خلیجی دنیا رقابت داشته باشد باید قوانین سختگیرانه این مرزها را کاهش دهد و یا تمام این مرزها را حذف کند.
در حال حاضر توزیع اقتصادی بین ساحل شرقی و غربی رودخانه پیرل ناهمگون است. شهرهای شرقی مانند «هنگ‌کنگ»، ازلحاظ اقتصادی پیشرفت بیشتری نسبت به شهرهای غربی مانند «زوهای» داشته‌اند. این پل امکان انتقال محصولات را از مناطق غربی به مناطق شرقی و استفاده از گذرگاه‌های هوایی و دریایی سمت شرق مانند فرودگاه بین‌المللی هنگ‌کنگ را برای صادرات محصولات منطقه غرب به مناطق دیگر را فراهم کرده و به رشد اقتصادی آن کمک خواهد کرد.
همچنین این پل در جذب توریست و رونق گردشگری منطق نیز تأثیر بسزایی خواهد داشت. در حال حاضر برای سفر از هنگ‌کنگ به منطقه مرکزی مردم بیشتر تمایل به سفر هوایی دارند اما با احداث این پل در عرض 45 دقیقه می‌توان از فرودگاه هنگ‌کنگ تا ماکائو و سرزمین اصلی چین سفر کرد.
احداث این پل در کنار راه‌آهن سریع‌السیر کنزشو- -شنزهن- هنگ‌کنگ (Guangzhou-Shenzhen-Hong Kong ) که هنگ‌کنگ را به شبکه ریلی سریع‌السیر متصل خواهد کرد و مرکز کنترل مرزی Liantang-Heung Yuen Wai که در سال جاری میلادی به بهره‌برداری خواهند رسید در راستای توسعه مرزی این کشور است.
مخالفت با احداث پل
«کلودیا مو» که یک قانون‌گذار مستقل است معتقد است صرف هزینه گزاف برای احداث این پل باوجود راه‌های آبی، جاده‌ای و هوایی که در حال حاضر موجود است را غیراقتصادی برشمرد و گفت: احداث این پل جنبه سیاسی داشته و فقط اقتدار چین را در منطقه افزایش خواهد داد.
او معتقد است جاده‌های هنگ‌کنگ توانایی مواجهه با ورود خودروهای بیشتر را که به‌واسطه تسهیل رفت‌وآمد خودروها پس از احداث پل ایجاد می‌شود نداشته و همچنین هنگ‌کنگ برای جذب گردشگر بیشتر نیازی به احداث این پل ندارد.
مو گفت: در سال گذشته هنگ‌کنگ 56.7 میلیون گردشگر داشت درحالی‌که کشور بریتانیا پذیرای 37.5 میلیون گردشگر بوده است.
او گفت: دولتمردان هر سه منطقه برای احداث این پل متحمل پرداخت هزینه زیادی شده‌اند و مسئولیت مالی هر بخش از پل را نیز در آینده متقبل خواهند شد.
برآورد هزینه موردنیاز برای ساخت این پل 7.56 میلیارد دلار است که 4.23 میلیارد از آن توسط تسهیلات بانکی تأمین اعتبارشده است. از 3.24 میلیارد باقیمانده 1.38 میلیارد را «هنگ کنک»، 1.43 میلیارد را «زوهای» و 0.43 میلیارد دلار آن را«ماکائو» و از محل اعتبارات دولت مرکزی تأمین کرده‌اند.
سخنگویی از بخش حمل‌ونقل و شهرسازی هنگ‌کنگ به سی ان ان گفته است: هنگ‌کنگ علاوه بر هزینه‌هایی که برای احداث پل متقبل شده است 4.57 میلیارد دلار نیز برای امکانات عبور و مرور مرزی هزینه کرده است و به‌این‌ترتیب حدود 9 میلیارد دلار هزینه هنگ‌کنگ است.
چگونگی ساخت ابرپل
برای ساخت این پل از مهندسان حرفه‌ای کمک گرفته‌شده است. این پل در مقابل زمین‌لرزه 8 ریشتری، گردبادهای مهیب و ضربه حاصل از کشتی‌های باری عظیم‌الجثه مقاوم است.
برای ساخت این پل از 400 هزار تن فولاد استفاده شده که حدود 4.5 برابر فولاد مورداستفاده در پل دروازه طلایی (Golden Gate Bridge ) سانفرانسیسکو است.
احداث تونل غوطه‌ور
بزرگ‌ترین معضل احداث این پل ساخت تونل غوطه‌ور در آب به طول 6.7 کیلومتر بوده است. این پل حیاتی‌ترین بخش از این پل است. چون دلتای رود مروارید (Pearl River) یکی از پرترددترین مناطق دریایی در جهان برای عبور کشتی‌هاست و روزانه بیش از 4000 کشتی اعم از تفریحی و باربری و تجاری از این پل عبور خواهند کرد بنابراین ساخت این تونل باید به‌گونه‌ای باشد که خللی در تردد کشتی‌ها ایجاد نکند.
سازه این تونل از 33 بلوک توخالی بزرگ به طول 180متر، عرض 38 متر و ارتفاع 37 متر تشکیل‌شده است. هرکدام از این بلوک‌ها 80.000 تن وزن دارد که وزنی معادل یک هواپیمای باری است. این بلوک‌ها در جزیره «گوشان» (Guishan) در نزدیکی «زوهای » ساخته‌شده است و از راه دریا و توسط کشتی‌ها به‌صورت شناور حمل شده است. سپس در مکانی که از قبل در بستر دریا حفرشده بود جاگذاری شدند و به‌صورت غوطه‌ور قرار گرفتند.
این تونل بین دو جزیره مصنوعی که هرکدام 100هزار مترمربع مساحت دارد و در آب نسبتاً کم‌عمق قرارگرفته است اجراشده است. ساخت این جزیره‌ها نیز به‌نوبه خود مشکلات خاص خود را داشته است. قاب سازه این جزیره‌های مصنوعی با استفاده از 120 سیلندر فولاد توخالی غول‌پیکر که هرکدام 55 متر ارتفاع و 550 تن وزن که به‌اندازه وزن یک ایرباس A380 است ساخته‌شده است.
فولاد این سازه در شانگهای ساخته‌شده است و توسط کشتی به محل موردنظر منتقل‌شده است. و توسط چکش‌های هیدرولیکی به بستر دریا منتقل‌شده و سپس روی آن‌ها با شن پوشیده شد.
موانعی نیز بر سر راه احداث این تونل وجود داشت؛ ازجمله مخالفت انجمن حفاظت از دلفین‌های هنگ‌کنگ که احداث این تونل را خطری برای دلفین‌های سفید منطقه تلقی می‌کردند. اما درنهایت محل جاگذاری سازه این تونل و روش احداث آن به‌گونه‌ای طراحی شد که انجمن را متقاعد کرد ساخت این پل تهدیدی برای دلفین‌های سفید نخواهد بود.
تمام مراحل کار به‌گونه‌ای انجام شد که کمترین زیان زیست‌محیطی را برای دریا داشته باشد. ایمنی در انجام کار نیز از دیگر مواردی بوده است که در این پروژه موردتوجه قرارگرفته است.
بر اساس برنامه‌ریزی‌های اولیه قرار بود این پل در اواخر سال 2016 مورد بهره‌برداری قرار گیرد اما افتتاح این پل بنا به دلایلی به تعویق افتاده است.
با توجه به اینکه ساختار اصلی پل به پایان رسیده است مقامات تلاش در بهره‌برداری از این پل رادارند. در چند ماه آینده این پل محل تردد خودروها خواهد شد و چین، هنگ‌کنگ و ماکوئو را به یکدیگر متصل خواهد کرد.
سرعت مجاز برای عبور از روی این پل 100 کیلومتر در ساعت برآورد شده است و به‌منظور رعایت الگوی رانندگی که در این شهرها متفاوت است قرار بر این است که خودروهایی که سمت راست حرکت می‌کنند درواقع در قسمت چینی پل حرکت کنند و سمت چپ پل مربوط هنگ‌کنگ و ماکائو است.
منبع: سی‌ان‌ان
ترجمه: مونا قلیچ‌خانی/ تین‌نیوز
