خط مقدم مخالف جنگ علیه ایران

در حالی که تنش ها بین ایالات متحده و ایران شدید می شود، زنگ خطر در گوش مقامات نگران نظامی آمریکایی به صدا در آمده است. آنها در نامه ای سرگشاده خطاب به رئیس جمهوری، خودداری او از هرگونه درگیری در خلیج فارس را خواستار شده اند.

به گزارش تین نیوز، در نامه ای سرگشاده خطاب به دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا آمده است: «جنگ با ایران، چه از روی انتخاب باشد یا اشتباه محاسباتی، در منطقه خاورمیانه که همین حالا هم بی ثبات است عواقب قابل توجهی خواهد داشت و ایالات متحده را در یک درگیری نظامی دیگر با هزینه های هنگفت مالی، جانی و ژئوپولتیک گرفتار می کند.»

اینها سخنان مخالفان دونالد ترامپ در کنگره یا ستون نویس های جناح چپ در رسانه های «مخالف» نیستند، بلکه توسط اعضای استقرار دفاعی آمریکا و به عنوان هشداری درباره تهدید جبهه گیری شدیدتر علیه ایران نوشته شده اند. این گروه متشکل از دریاها، ژنرال ها و سفرای بازنشسته گفته اند: «به عنوان رئیس جمهوری و فرمانده کل قوا شما از قدرت قابل توجهی برخوردارید و می توانید بلافاصله از سطح خطرناک تنش های منطقه ای بکاهید.»

دریادار مایکل ای. اسمیت سازمان دهنده گروه می گوید امکان گفت و گوی منطقی با تهران بدون تهدید مواجهه نظامی هم وجود دارد به این شرط که رئیس جمهوری افراد تندرو در داخل دولت خود به ویژه جان بولتون، مشاور امنیت ملی را سر جای خودشان بنشاند. در غیر این صورت، مخاطرات برای منافع ایالات متحده در منطقه همچنان بالا خواهند بود. این گروه معتقد است که شرایط موجود سبب شده تندروها در آمریکا و اصول گرایان در ایران قدرت بیشتری بگیرند. اسمیت و همکارانش هشدار داده اند که مانور بیش از اندازه واشنگتن مهر تاییدی است بر باورهای عناصر اصول گرا در ایران مبنی بر اینکه مصالحه و سازش با ایالات متحده غیرممکن است.

به نظر می رسد که رئیس جمهوری هم تا اندازه ای با این دیدگاه موافق است و طبق گزارش های منتشر شده به پاتریک ام. شاناهان، رئیس پنتاگون گفته که به دنبال جنگ با ایران نیست. اظهارات ترامپ در تعطیلات آخر هفته در ژاپن نه تنها درباره ایران، بلکه درباره کره شمالی هم با اظهارنظرهای سفیر بولتون مغایرت داشت و رئیس جمهوری اعلام کرد که ترجیح می دهد مسیر دیپلماسی را در پیش بگیرد.

تناقض گویی در این دولت جاه طلب و پیچیده اتفاق جدیدی نیست. رئیس جمهوری در اوایل ماه مه به فاکس نیوز گفته بود: «من نمی خواهم که بجنگم. اما وقتی با موقعیتی همانند ایران مواجه باشید، نمی توانید بگذارید که آنها به سلاح هسته ای دست یابند؛ نمی توانید بگذارید چنین اتفاقی رخ دهد.» رئیس جمهوری بارها تاکید کرده است که می خواهد با ایران بر سر میز مذاکره بازگردد و تنها به دنبال توافقی برتر از توافق حاصل شده توسط باراک اوباما رئیس جمهوری پیشین و رقبای سیاسی خود در زمینه منع گسترش تسلیحات هسته ای با نظام ایران است. اما فهرست درخواست های زیردستانش از داستانی دیگر حکایت دارد.

وزارت امور خارجه ی تحت فرمان مایک پومپئو اعلام کرده که ایالات متحده به دنبال تغییرات اساسی در رفتار نظام ایران است و انتقادهای شدیدی را به برجام حاصل شده توسط اوباما وارد می داند مبنی بر اینکه توافق هسته ای حاصله تهران را از رفتارهای تحریک آمیز منطقه ای از جمله کمک های مالی انبوه به حزب الله لبنان و حمایت از دولت بشار اسد در سوریه باز نمی دارد.

اگرچه رئیس جمهوری اغلب اظهاراتی شدیدالحن مطرح می کند، اما عمدتا به آنچه در منطقه پیش می رود بی تفاوت است تا اندازه ای که گاهی اوقات طرفداران اصلی خود را به وحشت می اندازد. او در ماه ژانویه گفت ایران حقیقتا می تواند هر کاری می خواهد در سوریه انجام دهد.

طرفداران تغییر نظام در ایران از جمله شورای ملی مقاومت ایران که با گروهک تروریستی مجاهدین خلق در ارتباط هستند، بر این مساله اصرار دارند که سوریه در هرگونه استراتژی در رابطه با ایران نقشی کلیدی دارد. آنها می گویند اگر آمریکا سوریه را از دست بدهد، دیگر راهی برای تحت فشار گذاشتن ایران نخواهد داشت.

و این درست همان چیزی است که دیگران در جمع اطرافیان رئیس جمهوری از جمله رادولف جیولیانی که با گروهک تروریستی مجاهدین خلق در ارتباط است، می خواهند. جیولیانی سال گذشته در حالی که بر این مساله تاکید می کرد که از قول دولت سخن نمی گوید، بر این مساله تاکید کرد که سیاست تغییر رفتار اساسا به معنای سیاست تغییر نظام است چراکه گستره تغییرات به شدت قابل توجه خواهد بود.

اسمیت و نظامیان بازنشسته معتقدند که این استراتژی موثر واقع نخواهد شد. شاید بتوان در قیاس با دوره باراک اوباما اندکی بیشتر به ایران سخت گرفت، اما باید محتاط بود. اسمیت و همراهانش نوشته اند در حالی که تحریم های اقتصادی علیه ایران تاثیر مثبتی بر کاهش حمایت مالی آن از حزب اله لبنان داشته، اما تهدیدهای نظامی علیه ایران تا کنون در تغییر رفتار نظام ناموفق بوده است.»