روش ترکیبی؛ شاه‌کلید حملونقل ریلی آمریکا
تین نیوز | راه‌آهن، ایده داغ دهه 1800 میلادی در قرن 21 دوباره جان می‌گیرد. البته در آمریکا این موضوع به استفاده از قطارهای پرسرعت و افت قیمت‌های سوخت که طی سال گذشته حملونقل کامیونی را رونق بخشید، ربطی ندارد. در آمریکا، بخش ساخت‌و‌ساز به‌ویژه ساخت بندرهای عظیم موجب رونق صنعت ریلی شده است، بندرهایی که مجهز به تجهیزات توزیع و انبارهای مدرن و سردخانه‌های عظیم هستند. بنابراین این پیشرفت‌های تکنولوژیک که طی یک دهه اخیر به اوج خود رسیدند، اکنون به نتیجه جدیدی منجر شده‌اند:
حملونقل ریلی جایگزین قابل اعتمادی برای حملونقل کامیونی شده است. در آمریکا اکنون این سیستم آسیب‌پذیر، در حال جذب صنایعی است که از حمل بار خود توسط راه‌آهن اجتناب می‌کرده‌اند. یکی از دلایل این جذاب‌تر شدن سیستم ریلی این است که این روزها حملونقل ریلی باری در آمریکا به جای آنکه با حملونقل کامیونی به رقابت بپردازد، همکاری با آن را آغاز کرده است. حملونقل با وسایل نقلیه گوناگون یا اصطلاحا حملونقل ترکیبی، طی 9 سال اخیر در آمریکا نسبت به همه انواع حملونقل بیشترین رشد را داشته است.
ریچ تامپسون، مدیرعامل و رهبر تیم لجستیک شرکت جی‌ال‌ال می‌گوید: «صنعت غذا و نوشیدنی آمریکا تا حدود بسیار زیادی بر حملونقل کامیونی متکی بود اما اکنون با یک سیستم حملونقل ریلی مجهز به یخچال‌های مناسب روبه‌رو است. حتی شرکت‌های تولیدکننده کالاهای مصرفی همچون پروکتر اند گمبل از هفت سال پیش تصمیم گرفته‌اند هزینه خود را در روش حملونقل ترکیبی افزایش دهند. شرکت مشهور وال‌مارت نیز حملونقل ریلی را به‌عنوان بخشی از زنجیره عرضه خود برگزیده است.»
بندرها، عامل رونق حملونقل ریلی
یکی دیگر از عوامل مهمی که موجب رونق اخیر صنعت حملونقل ریلی در آمریکا شده است، توسعه اخیر بنادر آمریکا برای خدمات‌رسانی به حملونقل ترکیبی بوده است. بنادر داخلی آمریکا چنان طراحی شده‌اند که حملونقل ترکیبی را با دسترسی آسان به انبارها و سایر زیرساخت‌های نزدیک به مراکز پرجمعیت همراه کرده‌اند و به این ترتیب نقش مهمی را در ارتقای بهره‌وری زنجیره عرضه ایفا کرده‌اند. این سیستم توانسته است مشتریانی بیشتر از مشتریان سنتی حملونقل ریلی که فقط از بخش زغال‌سنگ و الوار بودند، را به خود جذب کند. حتی بنادر داخلی فعلی
آمریکا برای صنعت کشتیرانی نیز چنان جذاب شده‌اند که گویی مراکز بزرگ خرید شهری برای حومه‌نشینان یک نسل پیش.
نخستین بندر مدرن که با سیستم حملونقل ترکیبی کار می‌کند در الاینس تگزاس و در نزدیکی فورت نورث است. این بندر که در سال 1993 افتتاح شد، اکنون بیش از 17هزار هکتار وسعت دارد. بعد از این بندر، سایر بنادر راه آن را در پیش گرفتند. بین سال‌های 2000 تا 2014، سی بندر که با روش حملونقل ترکیبی همکاری می‌کند، افتتاح شدند. برخی از آنها تا 2 میلیون مترمربع را به انبار و تجهیزات توزیع اختصاص دادند.
در تحول جدیدی از این توسعه، این دیگر فقط شرکت‌های حملونقل ریلی نیستند که همه کارها را انجام می‌دهند.
گروه‌های خصوصی توسعه ساخت‌و‌ساز که شریک شرکت‌های حملونقل و دیگر شرکای زنجیره عرضه هستند وظیفه برنامه‌ریزی و هماهنگی پروژه‌ها را بر عهده دارد. تامپسون می‌گوید: «ایده بنادر داخلی این است که امکاناتی فراهم شود تا محصولات با بالاترین سرعت از قایق‌ها تخلیه شوند و با کمک حملونقل ریلی به دست مشتریان برسد. این برای بسیاری از دست‌اندرکاران صنعت حملونقل رویداد هیجان‌انگیزی است و شرکت‌هایی که هرگز تا پیش از این به حملونقل ریلی فکر نمی‌کردند، حالا به‌طور جدی به آن فکر می‌کنند.»
از سوی دیگر تکنولوژی، در حال ارتقای صنعت ریلی است. در حال حاضر فناوری‌های نو مورد استفاده شرکت‌های ریلی بزرگ قرار می‌گیرند تا بهره‌وری حملونقل ریلی را افزایش دهند و قطارها را ایده‌آل‌تر کنند. این شرکت‌ها از نرم‌افزارهایی استفاده می‌کنند که به مشتریان این امکان را می‌دهد تا در هر نقطه و هر زمانی بار خود را ردیابی کنند. این روزها مراکز داده‌های شرکت‌های حملونقل همچون اتاق‌های کنترل ماموریت عمل می‌کنند.
کامپیوترها بر ترن‌هایی نظارت دارند که مسیری ده‌ها هزار مایلی را در سرتاسر کشور می‌پیمایند. تامپسون می‌گوید: «صنعت حملونقل ریلی با استفاده از فناوری‌های نو هوشمندتر شده است و بیشتر بر خدمات‌رسانی به مشتریان تمرکز کرده است. زمان ترانزیت در این سیستم دقیق‌تر شده است و دمای قطار از دور قابل کنترل شده است تا از سلامت بار اطمینان حاصل شود. علاوه بر این به این وسیله مشتریان امکان آن را دارند که محموله‌های خود را با لپ‌تاپ‌های شخصی خود رصد کنند و در هر لحظه از محل دقیق آن مطلع شوند. به علاوه راه‌اندازی بنادر داخلی کمک کرده است که
محصولات تا حد ممکن به نواحی عمده مصرف نزدیک شوند.»
