اهمیت هوشمندسازی در لجستیک و حمل کالا
وبلاگ تین نیوز، بهروز فتحی | درباره علت عملیاتی نشدن برنامه‌های بلندمدت، میان‌مدت و کوتاه‌مدت و قوانین مختلف در حوزه تجارت و عملیات لجستیکی، سخنان بسیاری بیان می‌شود و بسیاری از کارشناسان از حرکت لاک‌پشتی ایران در این بخش شکایت دارند.
معترضان این سخن را مطرح می‌کنند که چرا کشورهایی همچون سنگاپور و امارات توانستند در مدت کوتاهی سهم قابل ملاحظه‌ای از تجارت بین‌المللی را از طریق بنادر و ترانشیپ به دست آورند اما ما نتوانستیم. بسیاری از کارشناسان، در تحلیل‌های خود دلیل این مسئله را نبود زیرساخت‌های فرهنگی مناسب و بسیاری دیگر، نبود قوانین یا تداخل قوانین مختلف می‌دانند. برخی دیگر نیز معتقدند وجود سازمان‌های مختلف نقش‌آفرین، باعث بروز پیچیدگی کار تجارت می‌شود.
تجربه ثابت کرده است که اگر بهترین برنامه‌ها و قوانین، برای بهبود تجارت و صنعت حمل و نقل ایجاد شود، احتمال شکست آنها بسیار بالاست. شاید یکی از دلایل اصلی این معضل، علاوه بر دلایل بیان شده وجود قوانین متناقض و زیرساخت‌های فرهنگی و هوشمند نبودن آنها باشد. شاید لازم باشد قبل از وضع هر قانونی، طراحی هر برنامه‌ای و اتخاذ هر سیاستی، ابتدا به ایجاد مکانیزمی هوشمند برای اجرای آن فکر کرد.
بسیاری از کشورهای جهان، به جای وضع برنامه‌های گوناگون یا وضع قوانین مختلف، اقدام به ایجاد فضایی برای بازیگران مختلف بخش دولتی و خصوصی می‌کنند که این برنامه‌ها، سیاست‌های مورد نظر حاکمیت را در قالب ارائه سرویس‌های هوشمند و ایجاد بستری متفکر و منطبق با دانش مربوط به آن حوزه تجاری یا حمل و نقلی مستقر کند.
در واقع به جای وضع قوانین و برنامه‌های مختلف، به طرح عملیاتی‌سازی هوشمندانه آنها در قالب یک طرح و معماری سرویس‌گرا روی می‌آورند. این نوع مواجهه با کار، به‌طور قطع شرایط و وضعیت ممتازتری برای بخش حاکمیتی ایجاد می‌کند تا وضع هر روزه آیین‌نامه‌ها، دستورالعمل‌ها و سیاست‌های مختلف بهبود یابد. به‌طور قطع اگر حاکمیت، سرویس‌های هوشمندانه‌ای به شکل‌های مختلف به تاجران ارائه دهد و آنها دغدغه‌ای جز تجارت کالای خود نداشته باشند، تجارت رونق خواهد گرفت. تصور اینکه بازیگران مختلف در دامنه‌های مختلف زنجیره کالا، نگران انواع و اقسام موانع قانونی، آیین‌نامه‌های اجرایی و سیاست‌های گوناگون باشند، بسیار برای تجارت مخرب است.
معترضان این سخن را مطرح می‌کنند که چرا کشورهایی همچون سنگاپور و امارات توانستند در مدت کوتاهی سهم قابل ملاحظه‌ای از تجارت بین‌المللی را از طریق بنادر و ترانشیپ به دست آورند اما ما نتوانستیم. بسیاری از کارشناسان، در تحلیل‌های خود دلیل این مسئله را نبود زیرساخت‌های فرهنگی مناسب و بسیاری دیگر، نبود قوانین یا تداخل قوانین مختلف می‌دانند. برخی دیگر نیز معتقدند وجود سازمان‌های مختلف نقش‌آفرین، باعث بروز پیچیدگی کار تجارت می‌شود.
تجربه ثابت کرده است که اگر بهترین برنامه‌ها و قوانین، برای بهبود تجارت و صنعت حمل و نقل ایجاد شود، احتمال شکست آنها بسیار بالاست. شاید یکی از دلایل اصلی این معضل، علاوه بر دلایل بیان شده وجود قوانین متناقض و زیرساخت‌های فرهنگی و هوشمند نبودن آنها باشد. شاید لازم باشد قبل از وضع هر قانونی، طراحی هر برنامه‌ای و اتخاذ هر سیاستی، ابتدا به ایجاد مکانیزمی هوشمند برای اجرای آن فکر کرد.
بسیاری از کشورهای جهان، به جای وضع برنامه‌های گوناگون یا وضع قوانین مختلف، اقدام به ایجاد فضایی برای بازیگران مختلف بخش دولتی و خصوصی می‌کنند که این برنامه‌ها، سیاست‌های مورد نظر حاکمیت را در قالب ارائه سرویس‌های هوشمند و ایجاد بستری متفکر و منطبق با دانش مربوط به آن حوزه تجاری یا حمل و نقلی مستقر کند.
در واقع به جای وضع قوانین و برنامه‌های مختلف، به طرح عملیاتی‌سازی هوشمندانه آنها در قالب یک طرح و معماری سرویس‌گرا روی می‌آورند. این نوع مواجهه با کار، به‌طور قطع شرایط و وضعیت ممتازتری برای بخش حاکمیتی ایجاد می‌کند تا وضع هر روزه آیین‌نامه‌ها، دستورالعمل‌ها و سیاست‌های مختلف بهبود یابد. به‌طور قطع اگر حاکمیت، سرویس‌های هوشمندانه‌ای به شکل‌های مختلف به تاجران ارائه دهد و آنها دغدغه‌ای جز تجارت کالای خود نداشته باشند، تجارت رونق خواهد گرفت. تصور اینکه بازیگران مختلف در دامنه‌های مختلف زنجیره کالا، نگران انواع و اقسام موانع قانونی، آیین‌نامه‌های اجرایی و سیاست‌های گوناگون باشند، بسیار برای تجارت مخرب است.