هواپیماهای سوخت رسان اسرائیل چه نقشی در جنگ دارند؟

به دلیل فاصله نسبتا طولانی 1500 کیلومتری ایران و سرزمین های اشغالی و عدم وجود مرز زمینی مشترک و مصرف بیشتر سوخت در هنگام بارگیری مهمات خاص و سنگین(نظیر بمب های سنگرشکن)  تنها راه شرارت احتمالی رژیم اسرائیل استفاده از هواپیماهای سوخت رسان در آسمان عراق یا خلیج فارس است، عراق به دلیل فقدان پدافند موثر و مدرن، یکی از محتمل ترین مسیرها است.

به گزارش تین نیوز، نکته بسیار مهم و استراتژیک درباره هواپیماهای سوخت رسان ها این است که عملاً اسراییل بدون هواپیما های سوخت رسانش به هیچ وجه نمی تواند در ایران "هیچ عملیاتی" انجام دهد،در مورد استقرار هواپیما های سوخت رسان اسرائیلی در کشور های دیگر، از جمله یونان، برخی گزارش های غیررسمی متعددی وجود دارد که اسرائیل در همکاری های نظامی خود با کشور های منطقه مانند یونان و قبرس، از پایگاه های هوایی این کشور ها استفاده می کند. این همکاری ها بخشی از تمرینات نظامی و استراتژیک مشترک است که به اسرائیل اجازه می دهد تمریناتی را در مناطق وسیع تر و دور از خاک خود انجام دهد.

قبرس و یونان به عنوان متحدان پنهان و بی سروصدای اسرائیل در مدیترانه نقشی غیرقابل انکار در حفظ و تحکیم دکترین نظامی امنیتی رژیم صهیونیستی دارند.

 اما چرا رژیم صهیونیستی در شرایطی که وعده داده است پاسخ نظامی و گسترده به ایران بدهد، هواپیماهای استراتژیک خود را به مکاتی دور انتقال داده است؟  به بهانه این رویدادها  به اهمیت نقش هواپیماهای سوخت رسان در جنگ های فعلی و آتی جهان پرداخته ایم:

 سوخت گیری هوایی یا سوخت رسانی هوایی به فرایند انتقال سوخت از یک هواپیما (سوخت رسان) به هواپیمای دیگر (سوخت گیر) در آسمان و در حین پرواز گفته می شود. به دلیل مصرف بسیار بالای سوخت درهنگام برخاستن از زمین و اوج گیری، سوخت گیری هوایی به هواپیما این امکان را می دهد که مدت زمان بیشتری را در هوا بمانَد و برد عملیاتیِ آن افزایش پیدا کند.

قیمت هواپیماهای سوخت رسان که عملا نقش پایگاه متحرک هوایی را ایفا می کنند، بین 60 تا 200 میلیون دلار است، آمریکا، اسرائیل و ژاپن از جمله دولت هایی هستند که به دلیل شرایط جفرافیایی و فواصل زیاد با هدف های احتمالی، ارتش خود را به سوخت رسان های استراتژیک مجهز کرده اند.

بیشتر بخوانید:

ضررهای نادیده گرفتن ایران در کریدور زنگزور برای روسیه / نقشه های آمریکا برای کنترل قفقاز جنوبی

سوخت رسان های ایرانی از مدل بوئینگ 747 و بوئینک 707 هستند که تخمین زده می شود هفت فروند سوخت رسان عملیاتی در اختیار نیروهای مسلح ایران باشد، عملیات پیروزمند و تاریخی حمله به H3 در مرز عراق و اردن در نخستین روزهای جنگ تحمیلی با استفاده از این سوخت رسان ها انجام شد.

در حالی که متوسط تعداد هواپیماهای سوخت رسان در کشورهای مختلف حدود ده فروند است، نیروی دریایی آمریکا 390 فروند سوخت رسان دارد و تفنگداران دریایی ایالات متحده نیز 52 فروند هواپیمای سوخت رسان از جمله هرکلوس را در اختیار دارند.روسیه نیز 20 فروند سوخت رسان در اختیار دارد و ونزوئلا یک فروند.

نیروی هوایی اسرائیل (IAF) برای جایگزینی ناوگان قدیمی سوخت رسان های بوئینگ ۷۰۷، قراردادی به ارزش ۹۲۷ میلیون دلار با شرکت بوئینگ برای خرید چهار فروند هواپیمای سوخت رسان KC-۴۶A امضا کرده است. این هواپیماها، علاوه بر سوخت رسانی به جنگنده ها، توانایی حمل تجهیزات، نیروها، و اجرای ماموریت های چندگانه را دارند که نقش کلیدی در تقویت توان نظامی اسرائیل به ویژه در شرایط تهدیدات منطقه ای خواهند داشت.

طبق برنامه ریزی های انجام شده، اولین فروند از این هواپیما های سوخت رسان در نیمه اول سال ۲۰۲۵ به اسرائیل تحویل داده خواهد شد. با وجود درخواست اسرائیل برای تحویل زودتر این هواپیماها، آمریکا با این موضوع مخالفت کرده و تاریخ اصلی تحویل به قوت خود باقی است.

هواپیما های KC-۴۶ با قابلیت سوخت رسانی به بیش از ۶۴ نوع مختلف هواپیما و بردی معادل ۱۱,۸۳۰ کیلومتر، به اسرائیل این امکان را می دهند تا در ماموریت های طولانی مدت، مانند حمله احتمالی به تأسیسات هسته ای ایران، از نیرو های هوایی خود پشتیبانی کند.

هواپیما های سوخت رسان اسرائیلی عمدتاً در چندین پایگاه هوایی استراتژیک در سراسر اسرائیل مستقر هستند. از جمله مهم ترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱. پایگاه هوایی نواتیم: این پایگاه که در جنوب کشور قرار دارد، یکی از بزرگترین پایگاه هاست و هواپیما هایی مانند سوخت رسان ها و هواپیما های جنگی را در خود جای داده است، این پایگاه در عملیات وعده صادق 2 توسط موشک های ایرانی درهم کوبیده شد.

۲. پایگاه هوایی تل نوف: این پایگاه که در مرکز اسرائیل واقع شده است، یکی از پایگاه های کلیدی نیروی هوایی اسرائیل (IAF) است که در آن انواع مختلفی از هواپیما ها مستقر هستند.

۳. پایگاه هوایی هاتزریم: نزدیک به بئرشبع، این پایگاه میزبان چندین اسکادران است، از جمله هواپیما های ترابری و احتمالاً سوخت رسان ها.