تکنولوژی چگونه صنعت حمل و نقل را تغییر خواهد داد؟
|
تین‌نیوز| شهرهای شلوغ، خیابان‌های کیپ تا کیپ پر از ماشین و دردسری به نام گرفتن تاکسی. حتما همه ما با چنین مشکلاتی روبه‌رو شده‌ایم. کافیست در یک شب غیرمعمول مانند روزهای آخر سال، شب یلدا و... به نزدیک‌ترین آژانس زنگ بزنید تا با پاسخی مانند «فعلا ماشین نداریم» یا «خیابان‌ها شلوغ است، نمی‌رویم» روبه‌رو شوید.
اگر بخواهید خیابان‌ها را برای پیدا کردن یک دربستی جست‌وجو کنید، کار از این هم سخت‌تر می‌شود. قیمت‌های نجومی به دلیل ساعت روز، شلوغی خیابان‌ها یا حتی ایام سال، شما را از کرده خود پشیمان می‌کند، اما چند وقتی است این روند به شکل چشمگیری در کشورهای پیشرفته جهان و البته ایران تغییر کرده است. در واقع گوشی‌های هوشمند به طور کلی این مسیر را تغییر داده‌اند و حالا این اپلیکیشن‌ها هستند که بخش قابل ملاحظه‌ای از سفرهای روزانه ما را مدیریت می‌کنند، اما اگر می‌خواهید در مورد این پدیده اطلاعات بیشتری کسب کنید و تاثیر تکنولوژی در گذشته، حال و
آینده صنعت حمل و نقل را بدانید با کلیک همراه باشید.
سال 2009 که گرت کمپ ایده متفاوت و انقلابی‌اش را با نام «اوبر» ثبت کرد، خیلی زود «تریویس کلنیک» به‌عنوان سرمایه‌گذار و شریک روی خوش به این ایده نشان داد و کار خود را روی هوشمندسازی نقل و انتقالات شهری آغاز کردند. اما با وجود این‌که حالا دیگر کمتر کسی از این پدیده بی‌اطلاع است، کمپ و کلنیک تا سال 2012 تلاش کردند بتوانند بیزینس خود را به مرحله عملیاتی برسانند. همان طور که بیشتر ما می‌دانیم، اوبر اپلیکیشن و سرویسی است که به کاربران اجازه می‌دهد از طریق آن برای سفر شهری خود ماشین درخواست و محل دقیق راننده، اطلاعات شخصی و... را دریافت کرده و سفری امن داشته باشند.
البته این مسیر چندان هم بدون دردسر و ساده نبود و مشکلات زیادی را برای این شرکت ایجاد کرده است. یکی از مشکلات اعتراض سندیکا و تاکسی‌رانانی بود که این سرویس را یک تهدید بزرگ برای خود می‌دانستند، اما با وجود تمام این مشکلات اوبر خیلی زود به پدیده‌ای همه‌گیر تبدیل شد و 70 درصد از سفرهای روزانه ایالت کالیفرنیا را به زیر امپراتوری خود درآورد. طبیعی بود بعد از شکل‌گیری چنین کسب و کار پررونقی خیلی زود رقبا به وجود بیایند. لیفت یکی از اصلی‌ترین رقبایی بود که توانست شانه به شانه اوبر کار خود را شروع کرده و بیزینسی مشابه را تشکیل دهد. در حال حاضر اوبر در 66 کشور و 507 شهر مختلف به فعالیت خود ادامه می‌دهد، اما مانند لیفت، نه تنها در آمریکا که بیشتر کشورهای جهان شاهد شکل‌گیری پدیده‌ای هستند که به «اوبرسازی» مشهور شده است؛ کسب و کارهای نوپا و جدیدی که در هر جایی سعی می‌کنند، مدلی از بیزینس اوبر را اجرا کنند.
خداحافظ اپلیکیشن
نزدیک به 6 سال از پیدایش اوبر و 4سال از تولد این پدیده می‌گذرد و حالا آمارها نشان می‌دهد نزدیک به دو میلیارد بار از این سرویس استفاده شده است. مسائل مختلفی در مورد موفقیت سرویس‌های اینچنینی وجود دارد، اما قطعا اصلی‌ترین مساله در مورد چنین سرویس‌هایی راحتی استفاده از آنهاست. کاربر تنها کافیست به گوشی خود سر زده و با استفاده از اپ‌هایی که مکان دقیق کاربر و راننده را نشان می‌دهند، برای دریافت تاکسی اقدام کند. اما نکته جالب این است که این کار حتی از این هم قرار است ساده‌تر شود. نه تنها در ایران که در بیشتر کشورهای جهان، اپلیکیشن‌های پیام‌رسان بیشترین سهم استفاده روزانه کاربران از تلفن همراه را به خود اختصاص می‌دهند. برای همین شرکت‌های اوبر و لیفت در اقدامی جالب سرویس‌های خود را به این اپ‌های پیام‌رسان مانند مسنجر فیس‌بوک و واتس‌اپ انتقال داده‌اند. به‌طوری که کاربر می‌تواند تنها با استفاده از سرویس‌های پیام‌رسان از این سرویس استفاده کند. پیام‌رسان ژاپنی Line نیز در توکیو دست به اقدامی مشابه زده و سرویسی را در پیام‌رسان خود قرار داده که کاربرانش بتوانند درست وسط چت کردن بدون نیاز به هیچ اپلیکیشنی از این سرویس‌ها استفاده کنند. با چنین رویکردی هیچ بعید نیست در آینده‌ای نزدیک شاهد حذف اپلیکیشن‌های اختصاصی در این سرویس‌ها باشیم و اپ‌ها اختیار تمام مسائل را به دست بگیرند.
امنیت؛ سوال بی‌پاسخ
سیستم‌های هوشمند درخواست تاکسی هر روز بیشتر می‌شود و حتی راننده‌ها و تاکسی‌هایی که پیش از این به‌صورت سنتی به کسب و کار خود ادامه می‌دادند، حالا وارد این سیستم‌های هوشمند شده و به بزرگ‌تر شدن این سرویس‌ها کمک می‌کنند. در کشوری مانند چین شرکتی با نام Didi که اپل نیز یک میلیارد دلار در آن سرمایه‌گذاری کرده، به تنهایی 1.47 میلیارد سفر روزانه را به ثبت رسانده است.
اما با وجود این‌که به نظر می‌رسد سیستم‌های هوشمند درخواست تاکسی دیگر از آب و گل درآمده و باگ‌ها برطرف شده، اما هنوز هم مشکلاتی بدون پاسخ مانده است. یکی از این مشکلات بحث امنیت است. سیستم‌های هوشمند درخواست تاکسی از راننده‌های داوطلب برای سرویس خود استفاده می‌کنند و این به آن معناست که چندان شناختی از راننده مورد نظر ندارند. با این وجود ارسال عکس از راننده، وجود پروفایل و سیستم امتیازدهی باعث می‌شود راننده‌ها از فیلترهایی برای افزایش این امنیت عبور کنند.
جالب است بدانید در کشورهایی مانند هلند، چین، کره جنوبی و آمریکا تا به حال چند شکایت در مورد عدم مسئولیت‌پذیری، بداخلاقی و... ثبت شده است. علاوه بر اینها در کشور هند بعد از این‌که یک مسافر توسط راننده مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفت، ادامه حیات این سرویس در هند در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است. مساله دیگری که بیشتر گریبانگیر رانندگان است بحث بیمه است. در تمام سرویس‌هایی که در حال حاضر در دنیا فعالیت می‌کنند، اگر راننده‌ای دچار حادثه رانندگی شود، شرکت سرویس‌دهنده هیچ هزینه یا مسئولیتی را در قبال بیمه راننده نمی‌پذیرد و تمام مشکلات آن کاملا مربوط به راننده است.
تهران شهر دربستی
رد پای پدیده «اوبرسازی» در ایران نیز یکی دو سال است به شکل پررنگی دیده می‌شود. اپلیکیشن «اسنپ» یکی از اولین سرویس‌هایی بود که در ایران راه افتاد و به اوبر ایرانی شهرت پیدا کرد. ایده شهرام شاهکار خیلی زود راننده‌های شهر را به خود جذب کرد تا نشان دهد این نوع از سرویس در ایران هم جای خود را باز کرده است. می‌توان اصلی‌ترین رقیب اسنپ در ایران را استارت‌آپ نه‌چندان قدیمی «تپ30» دانست. هومن دمیرچی که خود پیش از این در اسنپ فعالیت می‌کرده با راه‌اندازی این استارت‌آپ، بازاری رقابتی را در ایران آغاز کرده که درمجموع می‌تواند به نفع مشتریان
تمام شود.
در حال حاضر رقابتی زیر پوستی بین این دو سرویس در ایران شکل گرفته است. رقابتی که تاثیرات آن در کاهش قیمت‌ها و کیفیت خدمات کاملا مشهود است. حتی صحبت از قوانینی می‌شود که راننده‌ها را از امکان کار در هر دو سرویس منع می‌کند. از طرف دیگر به نظر می‌رسد این رقابت تنها به طرف‌های ایرانی محدود نمی‌شود و باید منتظر ورود رقبای خارجی به این کارزار نیز باشیم. شرکت کریم که بازار تاکسی آنلاین کشورهای عربی را در اختیار دارد می‌خواهد به بازار ایران ورود کند. اتفاقی که گفته می‌شود به دلیل تصمیم اوبر برای ورود به بازار خاورمیانه گرفته شده و احتمالا سرمایه‌گذاری گسترده اوبر در خاورمیانه، به‌عنوان رقیبی جدی و پرقدرت باعث شود کریم از بازار کشورهایی چون عربستان چشم‌پوشی کند و راهی بازار ایران شود.
اما یکی از مشکلات سرویس‌هایی مانند اسنپ و تپ30 در ایران این است که تنها به تهران محدود می‌شود و هنوز به شهرهای دیگر و مراکز استان‌ها نیز راه پیدا نکرده است. با این وجود می‌توان سیستم‌های هوشمند درخواست تاکسی ایران را هنوز هم کسب و کاری نوپا در نظر گرفت که راه زیادی تا تکامل دارد.
اما اگر کمی به عقب‌تر برگردیم می‌توان تاکسی بی‌سیم یا همان تاکسی تهران را هم به نوعی سرویس هوشمند زمان خود دانست. شنیده‌ها حاکی از آن است که سرویس‌های هوشمند تاکسیرانی به این بخش از حمل و نقل شهری نیز خواهد رسید و در آینده‌ای نه‌چندان دور کاربران می‌توانند علاوه بر اسنپ، تپ30 و سرویس‌های خصوصی مشابه با گوشی‌های هوشمند خود سراغ تاکسی‌های شهری نیز بروند.
هوشمندها در راهند
در روزهایی که کاربران ایرانی گزارش‌هایی در خصوص، عدم سرویس‌دهی درست و پاسخگویی هنگام کنسل شدن سفرهای درون شهری از سمت راننده‌ها منتشر می‌کنند، اما سیستم‌های هوشمند درخواست تاکسی در دنیا و کشورهای پیشرفته وارد مرحله جدیدی شده است. به‌طوری که به جرات می‌توان گفت حمل و نقل درون شهری و عمومی در سال‌های آینده کاملا به دست تاکسی‌های هوشمند و خودران انجام می‌شود. جالب است بدانید سنگاپور اولین کشوری است که اولین سرویس تاکسی‌های خودران را با شش خودرو آغاز کرده است. این سرویس در حال حاضر در پایتخت این کشور مراحل آزمایشی خود را پشت سر می‌گذارد و با وجود این‌که خودروها به‌صورت خودران کنترل می‌شوند، یک راننده در ماشین می‌نشیند تا در صورت خطاهای غیرقابل پیش‌بینی کنترل خودرو را در دست بگیرد. این سرویس که NuTunomy نام دارد در سنگاپور مساحتی معادل 2.5 مایل مربع (معادل 6.47 کیلومتر مربع) را پوشش می‌دهد.
شرکت ولوو نیز سرمایه‌گذاری خود را روی خودروهای خودران شرکت لیفت آغاز کرده و این سیستم هوشمند درخواست تاکسی نیز سال 2017 را برای آغاز رسمی فعالیت خودروهای خودران خود اعلام کرده است. شرکت خودرو جیلی که در ایران نیز به خوبی شناخته می‌شود، با همکاری هم‌وطن خود Didi سعی دارد سیستم خودروهای هوشمند را به خط حمل و نقل این کشور شلوغ اضافه کند. اما شرکت اوبر به‌عنوان پیشتاز در این زمینه حتی پا را فراتر گذاشته و با همکاری شرکت DigitalGlobe در حال ثبت تصاویر ماهواره‌ای گسترده برای نقشه‌های هوایی است. اوبر از تکنولوژی DigitalGlobe برای تشخیص مبدا و مقصد مسافران استفاده خواهد کرد و می‌خواهد زیربنای خوبی برای خودروهای خودران خود ایجاد کند. اوبر نزدیک به دو سال است که روی خودروهای خودران کار می‌کند و ابتدای سال 2016 به مدت یک هفته مسافران را به‌صورت رایگان با تاکسی‌های هوشمند جابه‌جا کرد و نتیجه خوب و بدون مشکلی نیز برای این سرویس ثبت شده است.
شهرهای بزرگ اما بدون راننده
بگذارید کمی پا را فراتر بگذاریم و به آینده دورتر صنعت حمل و نقل نگاهی بیاندازیم. مشخص است که تکنولوژی به همین راحتی‌ها دست از سر این صنعت بر نخواهد داشت و هر روز اتفاقات جدید‌تری در این عرصه اتفاق می‌افتد. Gotham Air به‌جای خیابان‌ها آسمان شهرها را هدف خود قرار داده است. این شرکت که بتازگی اپلیکیشن اندروید و iOS خود را رونمایی کرده مسافران خود را با استفاده از هلی‌کوپتر از جایی به جایی دیگر انتقال می‌دهد. در حال حاضر این سرویس بسیار محدود و در شهر نیویورک فعالیت خود را آغاز کرده است و از مرکز منهتن به دو فرودگاه JFK و Newark پرواز دارد. جالب اینجاست که در هر پرواز نیز مسافران فقط مجاز به حمل یک کیف یا چمدان 11.5 کیلوگرمی هستند. در ژاپن نیز اتوبوس‌های هوشمند راه تاکسی‌های هوشمند را در پیش گرفته‌اند. یک شرکت ژاپنی به نام دنا که پیش از این نیز با کمپانی نینتندو همکاری می‌کرده، یک سرویس حمل و نقل راه‌اندازی کرده که از اتوبوس‌های خودران استفاده می‌کند. این اتوبوس‌ها که «ربات شاتل» (Robot Shuttle) نام دارند به حرف سرنشینان گوش داده و مسیر و مقصد آنها را می‌پرسند. همچنین سیستم هوشمند این اتوبوس‌ها طوری طراحی شده که به‌صورت روزمره هوشمند‌تر شده و بهترین مسیر، میزان ترافیک و عادت مسافران را پیش‌بینی می‌کند.
یکی از طرح‌های دیگری که نقش مهمی در حمل و نقل آینده شهرهای هوشمند خواهد داشت، کوآدکوپترهای تک سرنشینی است که برای سفرهای درون شهری استفاده خواهد شد. در حال حاضر از این دِرون‌های پرنده برای جابه‌جایی بارها استفاده می‌شود. اما یک شرکت چینی نزدیک به دو سال است که روی پروژه تاکسی‌های پرنده با استفاده از کوآدکوپترهای بزرگ‌تر فعالیت می‌کند. اینطور که پیش می‌رود، شهرهای هوشمند آینده خیابانی‌هایی شلوغ اما بدون راننده خواهند داشت.
سال 2009 که گرت کمپ ایده متفاوت و انقلابی‌اش را با نام «اوبر» ثبت کرد، خیلی زود «تریویس کلنیک» به‌عنوان سرمایه‌گذار و شریک روی خوش به این ایده نشان داد و کار خود را روی هوشمندسازی نقل و انتقالات شهری آغاز کردند. اما با وجود این‌که حالا دیگر کمتر کسی از این پدیده بی‌اطلاع است، کمپ و کلنیک تا سال 2012 تلاش کردند بتوانند بیزینس خود را به مرحله عملیاتی برسانند. همان طور که بیشتر ما می‌دانیم، اوبر اپلیکیشن و سرویسی است که به کاربران اجازه می‌دهد از طریق آن برای سفر شهری خود ماشین درخواست و محل دقیق راننده، اطلاعات شخصی و... را دریافت کرده و سفری امن داشته باشند.
البته این مسیر چندان هم بدون دردسر و ساده نبود و مشکلات زیادی را برای این شرکت ایجاد کرده است. یکی از مشکلات اعتراض سندیکا و تاکسی‌رانانی بود که این سرویس را یک تهدید بزرگ برای خود می‌دانستند، اما با وجود تمام این مشکلات اوبر خیلی زود به پدیده‌ای همه‌گیر تبدیل شد و 70 درصد از سفرهای روزانه ایالت کالیفرنیا را به زیر امپراتوری خود درآورد. طبیعی بود بعد از شکل‌گیری چنین کسب و کار پررونقی خیلی زود رقبا به وجود بیایند. لیفت یکی از اصلی‌ترین رقبایی بود که توانست شانه به شانه اوبر کار خود را شروع کرده و بیزینسی مشابه را تشکیل دهد. در حال حاضر اوبر در 66 کشور و 507 شهر مختلف به فعالیت خود ادامه می‌دهد، اما مانند لیفت، نه تنها در آمریکا که بیشتر کشورهای جهان شاهد شکل‌گیری پدیده‌ای هستند که به «اوبرسازی» مشهور شده است؛ کسب و کارهای نوپا و جدیدی که در هر جایی سعی می‌کنند، مدلی از بیزینس اوبر را اجرا کنند.
خداحافظ اپلیکیشن
نزدیک به 6 سال از پیدایش اوبر و 4سال از تولد این پدیده می‌گذرد و حالا آمارها نشان می‌دهد نزدیک به دو میلیارد بار از این سرویس استفاده شده است. مسائل مختلفی در مورد موفقیت سرویس‌های اینچنینی وجود دارد، اما قطعا اصلی‌ترین مساله در مورد چنین سرویس‌هایی راحتی استفاده از آنهاست. کاربر تنها کافیست به گوشی خود سر زده و با استفاده از اپ‌هایی که مکان دقیق کاربر و راننده را نشان می‌دهند، برای دریافت تاکسی اقدام کند. اما نکته جالب این است که این کار حتی از این هم قرار است ساده‌تر شود. نه تنها در ایران که در بیشتر کشورهای جهان، اپلیکیشن‌های پیام‌رسان بیشترین سهم استفاده روزانه کاربران از تلفن همراه را به خود اختصاص می‌دهند. برای همین شرکت‌های اوبر و لیفت در اقدامی جالب سرویس‌های خود را به این اپ‌های پیام‌رسان مانند مسنجر فیس‌بوک و واتس‌اپ انتقال داده‌اند. به‌طوری که کاربر می‌تواند تنها با استفاده از سرویس‌های پیام‌رسان از این سرویس استفاده کند. پیام‌رسان ژاپنی Line نیز در توکیو دست به اقدامی مشابه زده و سرویسی را در پیام‌رسان خود قرار داده که کاربرانش بتوانند درست وسط چت کردن بدون نیاز به هیچ اپلیکیشنی از این سرویس‌ها استفاده کنند. با چنین رویکردی هیچ بعید نیست در آینده‌ای نزدیک شاهد حذف اپلیکیشن‌های اختصاصی در این سرویس‌ها باشیم و اپ‌ها اختیار تمام مسائل را به دست بگیرند.
امنیت؛ سوال بی‌پاسخ
سیستم‌های هوشمند درخواست تاکسی هر روز بیشتر می‌شود و حتی راننده‌ها و تاکسی‌هایی که پیش از این به‌صورت سنتی به کسب و کار خود ادامه می‌دادند، حالا وارد این سیستم‌های هوشمند شده و به بزرگ‌تر شدن این سرویس‌ها کمک می‌کنند. در کشوری مانند چین شرکتی با نام Didi که اپل نیز یک میلیارد دلار در آن سرمایه‌گذاری کرده، به تنهایی 1.47 میلیارد سفر روزانه را به ثبت رسانده است.
اما با وجود این‌که به نظر می‌رسد سیستم‌های هوشمند درخواست تاکسی دیگر از آب و گل درآمده و باگ‌ها برطرف شده، اما هنوز هم مشکلاتی بدون پاسخ مانده است. یکی از این مشکلات بحث امنیت است. سیستم‌های هوشمند درخواست تاکسی از راننده‌های داوطلب برای سرویس خود استفاده می‌کنند و این به آن معناست که چندان شناختی از راننده مورد نظر ندارند. با این وجود ارسال عکس از راننده، وجود پروفایل و سیستم امتیازدهی باعث می‌شود راننده‌ها از فیلترهایی برای افزایش این امنیت عبور کنند.
جالب است بدانید در کشورهایی مانند هلند، چین، کره جنوبی و آمریکا تا به حال چند شکایت در مورد عدم مسئولیت‌پذیری، بداخلاقی و... ثبت شده است. علاوه بر اینها در کشور هند بعد از این‌که یک مسافر توسط راننده مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفت، ادامه حیات این سرویس در هند در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است. مساله دیگری که بیشتر گریبانگیر رانندگان است بحث بیمه است. در تمام سرویس‌هایی که در حال حاضر در دنیا فعالیت می‌کنند، اگر راننده‌ای دچار حادثه رانندگی شود، شرکت سرویس‌دهنده هیچ هزینه یا مسئولیتی را در قبال بیمه راننده نمی‌پذیرد و تمام مشکلات آن کاملا مربوط به راننده است.
تهران شهر دربستی
رد پای پدیده «اوبرسازی» در ایران نیز یکی دو سال است به شکل پررنگی دیده می‌شود. اپلیکیشن «اسنپ» یکی از اولین سرویس‌هایی بود که در ایران راه افتاد و به اوبر ایرانی شهرت پیدا کرد. ایده شهرام شاهکار خیلی زود راننده‌های شهر را به خود جذب کرد تا نشان دهد این نوع از سرویس در ایران هم جای خود را باز کرده است. می‌توان اصلی‌ترین رقیب اسنپ در ایران را استارت‌آپ نه‌چندان قدیمی «تپ30» دانست. هومن دمیرچی که خود پیش از این در اسنپ فعالیت می‌کرده با راه‌اندازی این استارت‌آپ، بازاری رقابتی را در ایران آغاز کرده که درمجموع می‌تواند به نفع مشتریان
تمام شود.
در حال حاضر رقابتی زیر پوستی بین این دو سرویس در ایران شکل گرفته است. رقابتی که تاثیرات آن در کاهش قیمت‌ها و کیفیت خدمات کاملا مشهود است. حتی صحبت از قوانینی می‌شود که راننده‌ها را از امکان کار در هر دو سرویس منع می‌کند. از طرف دیگر به نظر می‌رسد این رقابت تنها به طرف‌های ایرانی محدود نمی‌شود و باید منتظر ورود رقبای خارجی به این کارزار نیز باشیم. شرکت کریم که بازار تاکسی آنلاین کشورهای عربی را در اختیار دارد می‌خواهد به بازار ایران ورود کند. اتفاقی که گفته می‌شود به دلیل تصمیم اوبر برای ورود به بازار خاورمیانه گرفته شده و احتمالا سرمایه‌گذاری گسترده اوبر در خاورمیانه، به‌عنوان رقیبی جدی و پرقدرت باعث شود کریم از بازار کشورهایی چون عربستان چشم‌پوشی کند و راهی بازار ایران شود.
اما یکی از مشکلات سرویس‌هایی مانند اسنپ و تپ30 در ایران این است که تنها به تهران محدود می‌شود و هنوز به شهرهای دیگر و مراکز استان‌ها نیز راه پیدا نکرده است. با این وجود می‌توان سیستم‌های هوشمند درخواست تاکسی ایران را هنوز هم کسب و کاری نوپا در نظر گرفت که راه زیادی تا تکامل دارد.
اما اگر کمی به عقب‌تر برگردیم می‌توان تاکسی بی‌سیم یا همان تاکسی تهران را هم به نوعی سرویس هوشمند زمان خود دانست. شنیده‌ها حاکی از آن است که سرویس‌های هوشمند تاکسیرانی به این بخش از حمل و نقل شهری نیز خواهد رسید و در آینده‌ای نه‌چندان دور کاربران می‌توانند علاوه بر اسنپ، تپ30 و سرویس‌های خصوصی مشابه با گوشی‌های هوشمند خود سراغ تاکسی‌های شهری نیز بروند.
هوشمندها در راهند
در روزهایی که کاربران ایرانی گزارش‌هایی در خصوص، عدم سرویس‌دهی درست و پاسخگویی هنگام کنسل شدن سفرهای درون شهری از سمت راننده‌ها منتشر می‌کنند، اما سیستم‌های هوشمند درخواست تاکسی در دنیا و کشورهای پیشرفته وارد مرحله جدیدی شده است. به‌طوری که به جرات می‌توان گفت حمل و نقل درون شهری و عمومی در سال‌های آینده کاملا به دست تاکسی‌های هوشمند و خودران انجام می‌شود. جالب است بدانید سنگاپور اولین کشوری است که اولین سرویس تاکسی‌های خودران را با شش خودرو آغاز کرده است. این سرویس در حال حاضر در پایتخت این کشور مراحل آزمایشی خود را پشت سر می‌گذارد و با وجود این‌که خودروها به‌صورت خودران کنترل می‌شوند، یک راننده در ماشین می‌نشیند تا در صورت خطاهای غیرقابل پیش‌بینی کنترل خودرو را در دست بگیرد. این سرویس که NuTunomy نام دارد در سنگاپور مساحتی معادل 2.5 مایل مربع (معادل 6.47 کیلومتر مربع) را پوشش می‌دهد.
شرکت ولوو نیز سرمایه‌گذاری خود را روی خودروهای خودران شرکت لیفت آغاز کرده و این سیستم هوشمند درخواست تاکسی نیز سال 2017 را برای آغاز رسمی فعالیت خودروهای خودران خود اعلام کرده است. شرکت خودرو جیلی که در ایران نیز به خوبی شناخته می‌شود، با همکاری هم‌وطن خود Didi سعی دارد سیستم خودروهای هوشمند را به خط حمل و نقل این کشور شلوغ اضافه کند. اما شرکت اوبر به‌عنوان پیشتاز در این زمینه حتی پا را فراتر گذاشته و با همکاری شرکت DigitalGlobe در حال ثبت تصاویر ماهواره‌ای گسترده برای نقشه‌های هوایی است. اوبر از تکنولوژی DigitalGlobe برای تشخیص مبدا و مقصد مسافران استفاده خواهد کرد و می‌خواهد زیربنای خوبی برای خودروهای خودران خود ایجاد کند. اوبر نزدیک به دو سال است که روی خودروهای خودران کار می‌کند و ابتدای سال 2016 به مدت یک هفته مسافران را به‌صورت رایگان با تاکسی‌های هوشمند جابه‌جا کرد و نتیجه خوب و بدون مشکلی نیز برای این سرویس ثبت شده است.
شهرهای بزرگ اما بدون راننده
بگذارید کمی پا را فراتر بگذاریم و به آینده دورتر صنعت حمل و نقل نگاهی بیاندازیم. مشخص است که تکنولوژی به همین راحتی‌ها دست از سر این صنعت بر نخواهد داشت و هر روز اتفاقات جدید‌تری در این عرصه اتفاق می‌افتد. Gotham Air به‌جای خیابان‌ها آسمان شهرها را هدف خود قرار داده است. این شرکت که بتازگی اپلیکیشن اندروید و iOS خود را رونمایی کرده مسافران خود را با استفاده از هلی‌کوپتر از جایی به جایی دیگر انتقال می‌دهد. در حال حاضر این سرویس بسیار محدود و در شهر نیویورک فعالیت خود را آغاز کرده است و از مرکز منهتن به دو فرودگاه JFK و Newark پرواز دارد. جالب اینجاست که در هر پرواز نیز مسافران فقط مجاز به حمل یک کیف یا چمدان 11.5 کیلوگرمی هستند. در ژاپن نیز اتوبوس‌های هوشمند راه تاکسی‌های هوشمند را در پیش گرفته‌اند. یک شرکت ژاپنی به نام دنا که پیش از این نیز با کمپانی نینتندو همکاری می‌کرده، یک سرویس حمل و نقل راه‌اندازی کرده که از اتوبوس‌های خودران استفاده می‌کند. این اتوبوس‌ها که «ربات شاتل» (Robot Shuttle) نام دارند به حرف سرنشینان گوش داده و مسیر و مقصد آنها را می‌پرسند. همچنین سیستم هوشمند این اتوبوس‌ها طوری طراحی شده که به‌صورت روزمره هوشمند‌تر شده و بهترین مسیر، میزان ترافیک و عادت مسافران را پیش‌بینی می‌کند.
یکی از طرح‌های دیگری که نقش مهمی در حمل و نقل آینده شهرهای هوشمند خواهد داشت، کوآدکوپترهای تک سرنشینی است که برای سفرهای درون شهری استفاده خواهد شد. در حال حاضر از این دِرون‌های پرنده برای جابه‌جایی بارها استفاده می‌شود. اما یک شرکت چینی نزدیک به دو سال است که روی پروژه تاکسی‌های پرنده با استفاده از کوآدکوپترهای بزرگ‌تر فعالیت می‌کند. اینطور که پیش می‌رود، شهرهای هوشمند آینده خیابانی‌هایی شلوغ اما بدون راننده خواهند داشت.
