اجرای سوخت 2020 پرهزینه ترین قانون کشتیرانی جهان

نصب اسکرابرها یک راه‌حل اقتصادی پایدار و البته هزینه‌بر برای اجرای قانون سوخت 2020 است اما بسیاری از شرکت‌ها به سوی راه‌حل غیراسکرابرها متمایل شده‌اند، به عبارت دیگر آنها به گزینه‌های سوخت با سولفور پایین و سوخت LNG فکر می‌کنند.

به گزارش تین‌نیوز به نقل از مانا، اجرایی شدن قانون سوخت با سولفور کمتر از 0.5 درصد در سال 2020، جنگ تجاری پکن – واشنگتن و دیجیتالی شدن صنعت کشتیرانی از جمله مباحث اساسی‌ای است که ذهن بسیاری از فعالان حوزه دریا را به خود مشغول کرده است. در همین راستا خبرنگار بین الملل مانا در گفتگوی اختصاصی با پتر سند تحلیلگر ارشد بیمکو به بررسی این موضوعات داشت که در ادامه می‌خوانید.

*پس از کش و قوس‌های فراوان، در نهایت کشورهای عضو در اجلاس سازمان جهانی دریانوردی (IMO) به استراتژی اولیه پنج ساله کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از سوی کشتی‌ها چراغ سبز نشان دادند، این تصمیم‌گیری را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

پاسخ مثبت همگانی به استراتژی پنج ساله کاهش انتشارات گازهای گلخانه‌ای نقطه عطفی در مسیر تلاش صنعت جهانی کشتیرانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلودگی محیط‌ زیست به شمار می‌آید. صنایع دیگر نیز می‌توانند در جهت تحقق هدف حفظ سلامت محیط‌ زیست از این اقدام الهام گرفته و با یک برنامه مدون به جلو حرکت کنند.

اگرچه توافق مذکور بسیار جاه‌طلبانه است اما غیرممکن هم نخواهد بود. برای اینکه بتوان پا را فراتر از هدف فعلی گذاشت و به از بین رفتن کامل گازهای گلخانه‌ای اندیشید، نیاز مبرمی به سرمایه‌گذاری‌ها در زمینه تحقیق و تکنولوژی وجود دارد.

بیمکو نیز با دیدگاه به کارگیری اقدامات عملی و قابل اجرا در صنعت کشتیرانی، در یک فضای برابر و منصفانه وارد میدان خواهد شد.

*انتظار می‌رود لازم‌الاجرا شدن قانون سوخت با سولفور کمتر از 0.5 درصد از سال 2020 هزینه‌های بیشتری را برای مالکان کشتی و خطوط کشتیرانی همراه داشته باشد، در این مورد چه نظری دارید؟ علاوه بر این بهترین راه‌حل پیش‌روی خطوط کشتیرانی جهان برای پیروی از قانون جدید چیست؟

قانون استفاده از سوخت با سولفور نیم درصد یکی از مهم‌ترین رخدادها برای صنعت کشتیرانی و کل جهان محسوب می‌شود. البته از طرف دیگر تمامی خطوط کشتیرانی باید اصل مهم هزینه و اینکه چگونه با آن کنار بیایند را در نظر بگیرند. این قانون یکی از پر هزینه‌ترین قوانینی خوانده می‌شود که تاکنون به اجرا درآمده است.

 همچنین حذف تدریجی تانکرهای تک‌جداره، قانون دیگری است که هزینه هنگفتی را بر صنعت کشتیرانی تحمیل می‌کند.

 بیمکو همراه چند سازمان دیگر در هفتاد و دومین جلسه کمیته حفاظت از محیط‌زیست دریایی (MEPC)  طرح ممنوعیت حمل نفت سیاه با سولفور بیش از نیم درصد را مطرح کرد. موافقت MEPC  با این طرح، کمک قابل توجهی به بخش کنترل و بازرسی کشتی‌ها جهت اجرای شدیدتر قانون سوخت 2020 خواهد کرد.

از آنجایی که سولفور یک عامل آزاردهنده محلی به شمار می‌آید، اجرای قانون سوخت 2020، کاهش آلودگی هوا مرتبط با سولفور را در شهرهای پرجمعیت که در امتداد مناطق اصلی کشتیرانی قرار دارند به ارمغان خواهد آورد اما در مقابل، داستان گازهای گلخانه‌ای متفاوت است چرا که انتشار این گازها در جهان آزاردهنده محسوب می‌شوند، به این معنی که تأثیر آنها در همه جا احساس خواهد شد. فارغ از اینکه درکدام منطقه منتشر می‌شوند.

انتخاب بهترین راه‌حل برای پیروی از قانون 2020 نیز بستگی به عواملی مانند نوع کشتی‌های در اختیار، الگوهای تجاری و همچنین روشی که آنها استقرار پیدا می‌کنند، خواهد داشت. جامعه آماری کوچکی از مالکان کشتی تصمیم به سرمایه‌گذاری برای نصب اسکرابرها گرفته‌اند، برخی دیگر نیز بر روی سوخت دریایی با سولفور پایین فکر می‌کنند و تعدادی دیگر نیز سوخت LNG را گزینه راه‌حل برتر می‌دانند.

وقتی از یک طرف جنبه‌های اقتصادی در پساپرده نصب اسکرابرها و از سوی دیگر افزایش بالقوه تفاوت قیمت سوخت بانکرینگ را در نظر می‌گیریم، به نظر می‌رسدکه نصب اسکرابرها یک راه‌حل اقتصادی پایدار و البته هزینه‌بر است، با این وجود شاهد آن هستیم که بسیاری از شرکت‌ها به سمت راه‌حل غیراسکرابرها متمایل شده‌اند، به عبارت دیگر آنها به گزینه‌های سوخت با سولفور پایین و سوخت LNG فکر می‌کنند.

*به نظر جنابعالی، آیا کشتی‌ها ملزم هستند تا به برخی تجهیزات جدید مجهز  شوند؟

بله، زمانی که مالکان، گزینه‌های سوخت LNG  و نصب اسکرابرها را انتخاب کنند، تجهیز کشتی‌های موجود و یا ساخت کشتی‌ها با برخی تجهیزات جدید الزامی خواهد بود.

*بازار حمل‌ونقل دریایی ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ برجام چه تأثیری بر  این بازار داشت؟

به دنبال اعمال تحریم‌ها بازار حمل‌ونقل دریایی ایران به طور گسترده‌ای تحت تأثیر قرار گرفت. در نقطه مقابل، اجرایی شدن برجام یک گام بزرگ در مسیر درست بود. به طوری که نه فقط حمل‌ونقل دریایی ایران بلکه صنعت جهانی کشتیرانی نیز از آن منفعت برد. برجام بی‌شک دریچه‌های حضور دوباره ایران در بازارهای بین‌المللی را گشود.

البته کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از اعضای بیمکو نقش پیشگامی را در منطقه بر عهده دارد. افزون بر این بنادر ایران از پتانسیل بالایی برای مشارکت در توسعه ایران برخوردارند.

*جنگ تجاری آمریکا با چین چه تأثیری بر بخش‌های مختلف بازار شامل تانکر، کانتینر و فله بر جای خواهد گذاشت؟

قطعاً هر گونه جنگ تجاری که جهانی‌شدن را محدود کند به پیکره صنعت کشتیرانی آسیب وارد می کند. در حال حاضر جنگ تجاری بین دو کشور چین و آمریکا که در اکثر بخش‌های کشتیرانی ردپای بزرگی دارند، این صنعت را درگیر خواهد کرد اما آنچه مسلم است اینکه هیچ یک از طرفین، برنده از میدان بیرون نخواهند آمد. چرا که علاوه بر قیمت‌های بالاتر، کیفیت پایین‌تر و تنوع کمتر در محصولات چیز دیگری عاید این دو کشور در منازعات تجاری اخیر نخواهد کرد. این امید می‌رود که هر چه زودتر عمر این جنگ به پایان برسد.

با همه این اوصاف به طور کلی شاهد تأثیر محدود این جنگ بر بازار تانکر حمل نفت‌خام هستیم. سویا یکی از مهم‌ترین کالاهایی است که تحت تأثیر جنگ تجاری پکن- واشنگتن قرار خواهد گرفت.

 به دنبال اعمال تعرفه‌های گمرکی بر واردات سویای آمریکا، خریداران چینی دست تقاضا به سمت عرضه‌کننده دیگری دراز خواهند کرد، مسئله‌ای که خطوط تجارت سویا را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد.

در حال حاضر بلاتکلیفی در بازار کشتیرانی مشاهده می‌شود. تغییرات در قیمت سویا نیز تأثیر دیگر آشفتگی حاکم بر تجارت این محصول است.

* چه المان‌هایی برای صنعت کشتیرانی دیجیتالی لازم و ضروری هستند؟ افزون بر این، آیا به دنبال دیجیتالی شدن، تهدیدی نیروی کار را دنبال خواهد کرد؟

همان ‌طور که Papagiannopoulos رئیس بیمکو می‌گوید: ما هم‌اکنون در مرحله‌ای قرار داریم که مجبور به صرف هزینه برای تکنولوژی هستیم. اما قبل از همه باید ابتدا هدف خود را بدانیم. اگر تصویر واضحی از اینکه به همراه دیجیتالی شدن به چه چیزی می‌خواهیم برسیم، نداشته باشیم قطعاً محکوم به فقیرتر شدن و سردرگمی بیشتر خواهیم بود. به عنوان یک مثال بارز از اینکه صنعت کشتیرانی باید در سایه تکنولوژی و دیجیتالی شدن به هدف متمرکزی بیندیشد، می‌توان به راه‌اندازی پروژه بیمکو و شرکا اشاره کرد. این پروژه به دنبال کاهش 80 درصد حجم کاری و تشریفات اداری در طول ترخیص کالا از گمرک بندر است.

در گامی دیگر بیمکو تلاش زیادی را صرف استانداردسازی داده‌های کشتی در سایه مشارکت با سازمان Shipdex کرده است. تمام این پروژه‌ها مستلزم مهارت‌های جدید و به روز از سوی دریانوردان خواهد بود.

در سوی دیگر ماجرا، کشتی‌های اتوماتیک و بدون سرنشین سبب ایجاد نگرانی‌هایی در صنعت کشتیرانی و به ویژه در میان دریانوردان شده است. این سؤال ذهن بسیاری را به خود مشغول کرده است که آیا به دنبال دیجیتالی شدن نیازی به داشتن پرسنل پاسخگو و مسئول در آینده وجود خواهد داشت؟ پاسخ به این سؤال مثبت است. اما آینده تفاوت‌هایی را با امروز خواهد داشت، چرا که هم نیاز به مهارت‌های جدید وجود دارد و هم اینکه صف پرسنل باید کوتاه‌تر شود. ناگفته نماند در حال حاضر قانون IMO اجازه تردد کشتی‌های بدون سرنشین در دریاهای آزاد را نمی‌دهد.

 نکته دیگری که نباید از آن غافل شد خطر حملات سایبری است که به دنبال دیجیتالی شدن با سرعت بیشتری صنعت کشتیرانی را تعقیب خواهد کرد. سه سال پیش، بیمکو به نمایندگی از انجمن‌های کشتیرانی، پیشگام یک ابتکار امنیت سایبری شد و هم‌اکنون نیز به آن می‌بالد. دستورالعمل‌های امنیت سایبری کشتی‌ها به طور رایگان از سایت بیمکو قابل دسترسی است.