چالش‌های حمل‌ونقل در دریای خزر
مهمترین مشکل این است که در وهله نخست خطوط منظم دریایی نداریم و در وهله دوم، کشتی های کامیون بر در این حوزه دریایی خزر در اختیار نداریم.
مدیرکل دفتر توسعه خدمات بازرگانی سازمان توسعه تجارت درباره چالش هایی که در حوزه حمل و نقل دریایی دریای خزر وجود دارد بیان کرد: مهمترین مشکل این است که در وهله نخست خطوط منظم دریایی نداریم و در وهله دوم، کشتی های کامیون بر در این حوزه دریایی خزر در اختیار نداریم.
به گزارش تین نیوز به نقل از ایسنا، احسان قمری درباره چالش هایی که در حوزه حمل و نقل دریایی دریای خزر وجود دارد بیان کرد: مهمترین مشکل این است که در وهله نخست خطوط منظم دریایی نداریم و در وهله دوم، کشتی های کامیون بر در این حوزه دریایی خزر در اختیار نداریم.برنامه «بدون خط خوردگی» رادیو گفت وگو در خصوص مشکلات حمل و نقل و بیمه فعالان تجارت خارجی با احسان قمری، مدیرکل دفتر توسعه خدمات بازرگانی سازمان توسعه تجارت کشور به صورت تلفنی گفتگو کرد.
وی در برنامه رادیو گفت‌وگو با بیان اینکه در حوزه تجارت خارجی دارای حمل و نقل زمینی، ریلی، دریایی و هوایی هستیم گفت: این چهار بخش را در قالب چهار پروژه زیرساختی در نظر گرفته ایم.
او با اشاره به اینکه اولویت نخست در رفع مشکلات حمل و نقل، در حوزه دریایی است اظهار کرد: در حوزه دریای خزر از نظر تجارت و حمل و نقل از پنج کشور ساحلی این دریا، روسیه مقام نخست را با حدود ۶۹ درصد حمل و نقل کالا و جمهوری اسلامی ایران نیز مقام دوم را با حدود ۳۰ درصد از تجارت در اختیار دارند. در حقیقت ۹۹ درصد از حمل و نقل دریایی حوزه دریای خزر را این دو کشور در اختیار دارند و سه کشور باقیمانده یک درصد از این تجارت را سهیم هستند.
مدیرکل دفتر توسعه خدمات بازرگانی سازمان توسعه تجارت با تاکید بر اینکه باید ظرفیت موجود در دریای خزر را حفظ و افزایش دهیم، اعلام کرد: این ظرفیت در حال حاضر رو به افزایش است؛ به نحوی که در سال 1398 حدود 35 درصد در آن سهم داشتیم اما در سال گذشته به ۳۹ درصد رسیده است. این ظرفیتی که صادر کنندگان برای صادرات کالا دارند سبب توجه ویژه به حمل و نقل دریایی می شود.
وی درباره نبود خطوط منظم دریایی گفت: صادر کننده به ویژه در بخش کالاهای فسادپذیر همچون مواد غذایی تعهداتی به خریدار خارجی دارد که در موعد مقرر محصول را به بازار کشور هدف برساند و بنابراین توقع دارد شرکت کشتیرانی در موعد مقرری که اعلام می کند کشتی را حرکت دهد و در زمان معین به کشتی برسد اما به دلیل نبود خطوط منظم، گاهی ممکن است کشتیرانی به تعهدات خود عمل نکند.
در یک نگاه درست است ایران به این دو مساله نیاز دارد !!!ولی در نگاه بزرگ تر به نساله دریای خزر نگاه کردن ! متوجه می شویم که ایران اصولا ظرفیت بالای این بستر ترانزیتی/صادراتی را نادیده گرفته است !!! بنادر کم ظرفیت و متعدد ! کشتی ها کم تعداد (25 کشتی در برابر 5000 کشتی ایرانی در بنادر جنوبی !) ، عدم ایجاد صنعت لنج سازی و کمک به بخش خصوصی برای ساخت و استفاده از لنج های خصوصی به جهت ترانزیت و نبود خطوط کشتیرانی !!!! بستر ترانزیتی دریای خزر به سادگی می تواند بهترین مسیر درآمدزایی ایران تبذیل شود و با وجود داشتن بنادری مانند سالیانکا در روسیه !!! ایران می تواند با تجهیز خطوط تامین و بنادر شمالی و سالیانکا !!! صادرات گسترده میوه و سیفی به روسیه در فصل سرما انجام دهد !!!! ظرفیت بسیار بالایی برای درآمدزایی وجود دارد که ایران توجهی به آن نمی کند !!!!!!