هند در مسیر تحقق اهداف بلندپروازانه کشتی سازی برای ورود به جمع ۱۰ کشتی ساز برتر جهان

دولت هند چشم انداز بلندپروازانه ای برای توسعه صنعت کشتی سازی این کشور ترسیم کرده است. هدف گذاری هند شامل قرار گرفتن در میان ۱۰ کشور برتر کشتی ساز جهان تا سال ۲۰۳۰ و رسیدن به جمع ۵ کشور برتر در این صنعت تا سال ۲۰۴۷ است. این برنامه جاه طلبانه، نشان از عزم جدی دولت هند برای تبدیل این رویا به واقعیت دارد.
به گزارش تین نیوز به نقل از اندیشکده سرآمد، هند، با مساحت گسترده و جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر، ظرفیت بالقوه ای برای پیشرفت در حوزه های صنعتی و اقتصادی دارد. با این حال، دستیابی به جایگاهی ممتاز در صنعت کشتی سازی جهانی مستلزم زیرساخت های مناسب، فناوری پیشرفته، نیروی انسانی ماهر و سرمایه گذاری کلان است. ازاین رو، مسیر دستیابی به چنین اهدافی برای هند با چالش های متعددی همراه خواهد بود.
در حال حاضر، سهم هند از بازار جهانی کشتی سازی تنها ۰.۰۷ درصد است و این کشور از جایگاه قابل توجهی در میان ۱۵ کشور فعال در این صنعت برخوردار نیست. این وضعیت موجب شده تا دولت هند برنامه ای جامع برای توسعه این صنعت تدوین کند. به گفته نارندرا مودی، نخست وزیر هند، دولت قصد دارد با اجرای سرمایه گذاری های گسترده، نقش خود را در این بازار تقویت کرده و با ارائه مشوق ها و حمایت از بخش خصوصی، جهشی در صنعت کشتی سازی این کشور ایجاد کند.
اندیشکده پیشرفت دریایی، با قدردانی از تلاش های اندیشکده سرآمد در این زمینه، تحقیقات تکمیلی و جامعی را برای تکمیل و گسترش این موضوع انجام داده است. در سطح جهانی، هند در صنعت بازیافت کشتی رتبه دوم و در کشتی سازی رتبه بیست و یکم را داراست. ارزش بازار جهانی کشتی سازی حدود ۷۰ میلیارد دلار تخمین زده می شود که در حال حاضر عمدتاً تحت سلطه چین، کره جنوبی و ژاپن قرار دارد. با این حال، صنعت کشتی سازی طی سال های اخیر با رکود جهانی طولانی مدت مواجه بوده است، به طوری که حتی کارخانه های پیشرو نیز به دلیل کمبود سفارش با چالش های مالی جدی روبرو شده اند.
مقررات زیست محیطی سازمان جهانی دریانوردی (IMO) که از سال ۲۰۲۰ اجرایی شده است، همراه با روند نوسازی ناوگان جهانی کشتیرانی، تا حدی به بهبود چشم انداز این صنعت کمک کرده است. پیش بینی می شود این مقررات، الزامات فناورانه مهمی را برای کشتی های جدید و موجود به همراه داشته و تأثیر مثبتی بر تأمین کنندگان تجهیزات و کارخانه های کشتی سازی بگذارد. در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی، هند با تولید بیش از ۳۰۰ هزار تناژ ناخالص در صنعت کشتی سازی، در بین ۱۰ کشور برتر جهان قرار داشت. اما رکود جهانی در این حوزه به طور قابل توجهی بر صنعت کشتی سازی هند اثر گذاشته و سهم این کشور در بازارهای جهانی به کمتر از یک درصد کاهش یافته است. در حال حاضر، هند دارای ۲۸ کارخانه کشتی سازی است که شامل ۶ کارخانه تحت مدیریت بخش عمومی مرکزی، ۲ کارخانه تحت نظارت دولت های ایالتی و ۲۰ کارخانه متعلق به بخش خصوصی است. بازگشت به روزهای اوج نیازمند سرمایه گذاری های راهبردی، توسعه فناوری و سیاست های حمایتی مؤثر است تا سهم هند در این صنعت استراتژیک احیا شود.

تعداد کارخانه های کشتی سازی هند و توجه ویژه به بخش خصوص

کشتی سازی یک صنعت تولیدی است که از ویژگی های منحصر به فردی برخوردار بوده و نزدیک به ۶۵ درصد ارزش افزوده دارد که از دیگر صنایع و فناوری ها مانند فولاد، الکترونیک، مهندسی، زیرساخت های بندری و… ناشی می شود. این صنعت مبتنی بر سفارش ساخت است. کشور هند قابلیت های خود در صنعت کشتی سازی را با تولید محصولات با کیفیت و در سطح جهانی در گذشته آشکار ساخته بود. اما در حال حاضر، کارخانه های کشتی سازی هند با رکود جهانی مبارزه می کنند. در این راستا دولت مرکزی هند، اقدامات سیاستی متعددی را برای تحول صنعت کشتی سازی آغاز کرده که در سال های اخیر منجر به ایجاد حدود ۱.۸ تا ۲ میلیون شغل (به صورت مستقیم و غیرمستقیم) شده است. در حال حاضر یکی از مسائل اصلی در صنعت کشتی سازی هند، ضرر بیشتر کارخانه های کشتی سازی در مقایسه با نمونه های جهانی است. برای هند بسیار مهم است که با افزایش سطح اتوماسیون، کاهش هزینه های مواد و هزینه های تامین مالی، حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد از هزینه های نهایی ساخت کشتی را بکاهد و از رقابت جهانی عقب نماند.

قابلیت کشتی سازی در هند و در سطح جهان

مقایسه هزینه صنایع کشتی سازی جهانی

چشم انداز ۲۰۳۰ کشتی سازی در هند

هند، به دلایل اقتصادی و استراتژیک، به یک صنعت کشتی سازی و تعمیرات کشتی قوی و فعال نیاز دارد. در افق ۲۰۳۰ اقتصاد دریای این کشور، مداخلات کلیدی در حوزه های ساخت، تعمیر و بازیافت کشتی های داخلی شناسایی شده است تا هند بتواند نقش مؤثرتری در این صنعت ایفا کند. در حوزه کشتی سازی، افزایش تقاضای داخلی از طریق اجرای سیاست های مشارکت عمومی-خصوصی (PPP) و حمایت از خودکفایی کشور، به عنوان یکی از اهداف اصلی مطرح شده است. این امر با تمرکز بر کاهش هزینه های ساخت کشتی، بهینه سازی بهره وری نیروی کار، مدیریت هزینه های تأمین مواد اولیه و تسهیل تأمین مالی امکان پذیر خواهد بود. بسیاری از کشورهای پیشرو در صنعت کشتی سازی، بازارهای داخلی خود را از طریق اقدامات نظارتی و حمایتی تقویت کرده اند. این اقدامات شامل موارد زیر است:
• اعمال قوانین کابوتاژ که استفاده از کشتی های دارای پرچم داخلی را الزامی می کند؛
• محدودسازی ورود کشتی های وارداتی برای حفظ ظرفیت داخلی؛
• ایجاد گزینه های تأمین مالی برای تسهیل ساخت کشتی های جدید؛
• ارائه یارانه برای اسقاط شناورهای قدیمی به منظور جایگزینی آن ها با کشتی های مدرن.
چندین کشور آسیایی توانسته اند با محدود کردن ورود کشتی های دست دوم به بازارهای داخلی خود، صنعت کشتی سازی ملی را تقویت کنند. این رویکرد می تواند الگویی مناسب برای دولت هند باشد تا با جلوگیری از سیل کشتی های وارداتی مستعمل، از ظرفیت های داخلی حمایت کرده و زمینه رشد صنعت کشتی سازی بومی را فراهم آورد.

محدودیت سنی کشتی های وارداتی در سطح جهانی

همچنین پنج نوع کلی کشتی برای تولید داخلی در استانداردهای جهانی شناسایی شده است. تمام واحدهای بخش عمومی هند، ملزم به ارائه ی برنامه های زمانی بلندمدت (۷ سال به بالا) برای کشتی های ساخت هند از سال ۲۰۲۱ به بعد و ارائه ی دید بلند مدت (۶ تا ۹ ماه) برای محموله های انواع کشتی ها هستند.

شتاب در صنعت کشتی سازی هند با ارائه جدول زمانی

هند با توجه به اهمیت اقتصادی و استراتژیک صنعت کشتی سازی، برنامه های جامعی را برای احیای جایگاه خود در این حوزه تدوین کرده است. هدف گذاری این کشور برای تبدیل شدن به یکی از ۱۰ قدرت برتر کشتی سازی جهان تا سال ۲۰۳۰، مستلزم اقدامات راهبردی در حوزه هایی مانند کاهش هزینه های تولید، ارتقای فناوری و سیاست های حمایتی است. تجربه کشورهای پیشرو نشان می دهد که حمایت از بازارهای داخلی و اعمال محدودیت هایی بر ورود کشتی های دست دوم می تواند زمینه ساز تقویت صنعت داخلی شود. اگرچه هند در حال حاضر با چالش هایی نظیر رکود جهانی و هزینه های بالا دست به گریبان است، اما با بهره گیری از توانمندی های داخلی و اجرای سیاست های مشارکت عمومی-خصوصی، می تواند سهم خود را در بازار جهانی افزایش داده و اهداف بلندپروازانه خود را محقق کند.